Η «καμπάνα» έπρεπε να ακουστεί στα γραφεία της FIFA και της UEFA, αλλά και παντού όπου εκείνη τη μαύρη Κυριακή είχε φτάσει η τριτοκοσμική εικόνα ενός ένοπλου προέδρου που εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο με τους μπράβους του, και του τεχνικού διευθυντή που «την πέφτει» στον διαιτητή σε ζωντανή μετάδοση. Θα μπορούσε να είναι πολύ πιο βαριά. Πρωτοφανής. Επειδή, πρωτοφανές ήταν κι αυτό που συνέβη στην Τούμπα. Αλλά όχι ελαφρύτερη. Γιατί παρόμοια ποινή είχε επιβληθεί στον Παναθηναϊκό για ένα τενεκεδάκι μπίρας που πετάχτηκε από την εξέδρα στο κεφάλι του Βλάνταν Ιβιτς.

Ο δικαστής -προς τιμήν του- αποφάσισε σύμφωνα με τους κανονισμούς. Αντιστάθηκε στην επικοινωνιακή ανάγκη της στιγμής, που ήταν μια επίδειξη αυστηρότητας. Συνεκτίμησε, όπως αναφέρει στο σκεπτικό της ετυμηγορίας, την εξαιρετική αυτοσυγκράτηση της εξέδρας και των ποδοσφαιριστών. Τιμώρησε λιγότερο τον ΠΑΟΚ και περισσότερο τον ίδιο τον Ιβάν Σαββίδη. Ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης νιώθει ότι αδικείται, κυρίως επειδή το Πρωτάθλημα τελειώνει. Επειδή αυτή η ποινή συνεπάγεται την απώλεια ενός τίτλου που κρατούσε στα χέρια του, που λαχταρούσε 33 ολόκληρα χρόνια. Αλλά, γι’ αυτό δεν φταίει ο δικαστής. Η ανοησία του Σαββίδη ήταν ένα από τα πιο οδυνηρά «αυτογκόλ» στα χρονικά των γηπέδων.

Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ δεν έβγαλε το όπλο από τη θήκη του, όμως πυροβόλησε -εκτός από την ίδια του την ομάδα- την «εξυγίανση» του ελληνικού ποδοσφαίρου στην οποία πρωτοστάτησε. Εδωσε δικαιώματα, σε όσους αναπολούν τις αλήστου μνήμης μέρες του Σαρρή και του Γκιρτζίκη, αλλά και παλαιότερες, να ισχυρίζονται ότι το καλό μας Πρωτάθλημα το κατέστρεψαν οι «δήθεν εξυγιαντές» του. Είναι οι ίδιοι που, πριν από τα γεγονότα της 11ης Μαρτίου στην Τούμπα, ωρύονταν ότι ο Σαββίδης «έγινε Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη». Και που τώρα φωνάζουν ότι ένα ποδοσφαιρικό Grexit θα ήταν προτιμότερο.

Αν ο Ιβάν ήταν ο νέος Χαλίφης, ποιος θα τολμούσε να του ακυρώσει ένα μάλλον κανονικό γκολ τίτλου στο 90′ μέσα στο «σπίτι» του; Αν ήταν ο νέος Χαλίφης, δεν θα φτάναμε, καν, σε ένα ντέρμπι που θα έκρινε το Πρωτάθλημα. Με την ευγενική χορηγία της διαιτησίας, ο ΠΑΟΚ θα το είχε «καθαρίσει» πολύ πριν από την Black Sunday, και εκείνη την ημέρα θα υποδεχόταν την ΑΕΚ με διαφορά 10 βαθμών. Ετσι γίνονταν, παλιά, τα πράγματα. Ομορφα, νοικοκυρεμένα. Οι πραγματικοί Χαλίφηδες δεν άφηναν τίποτα στην τύχη του.

Μια (πραγματικά σοκαριστική) φωτογραφία μας έκανε να τα ξεχάσουμε όλα; Τους τραμπουκισμούς, τις βομβιστικές επιθέσεις, τις «εξαφανίσεις» διαιτητών, τα απειλητικά SMS σε όσους ενοχλούσαν το Καθεστώς, τις απολύσεις δημοσιογράφων που δεν «τα έλεγαν καλά», τις σφαίρες που στάλθηκαν στον υποψήφιο πρόεδρο της ΕΠΟ, τον εμπρησμό της οικίας αρχιδιαιτητή, τις αχρηστευμένες κάμερες στα αποδυτήρια γηπέδων για να μην καταγράφουν τις «καρπαζιές» στους αντιπάλους… Μόνο για τις προνομιακές σχέσεις του Ιβάν με την Κυβέρνηση μπορεί να μιλήσει κανείς, και για τη χορηγία του στην αποκαθήλωση του παλιού, αμαρτωλού συστήματος της ΕΠΟ. Το οποίο ξηλώθηκε (από τον Σταύρο Κοντονή), επειδή ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού υποχρέωσε τη FIFA και την UEFA να ξεκλειδώσουν οι ίδιες το αυτοδιοίκητο, για να διαπιστώσουν ότι, πράγματι, η προστατευομένη τους Ομοσπονδία ήταν άντρο ακολασίας. Ποτέ άλλοτε η FIFA δεν είχε πάρει το μέρος μιας κυβέρνησης, και όχι της εκλεγμένης διοίκησης μιας ομοσπονδίας της. Ούτε, καν, σε κάποια αφρικανική χώρα.

Από τον Σεπτέμβριο του 2016, που «έπεσε» ο Γκιρτζίκης (ο οποίος είχε εκλεγεί παρανόμως), έγιναν πολλά και σημαντικά βήματα προς την ομαλότητα: Στα πειθαρχικά όργανα τοποθετήθηκαν τακτικοί δικαστές, αντικαθιστώντας τους δικηγόρους και κάθε μορφής υπαλλήλους που «μαγείρευαν» τις ποινές. Συμμορφώθηκε με τα διεθνώς ισχύοντα ο Κώδικας Δεοντολογίας, τον οποίο η ΕΠΟ είχε ράψει στα μέτρα της, ώστε να βγαίνουν όλοι λάδι. Τοποθετήθηκαν ως αρχιδιαιτητές πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής, κι έπειτα ξένοι. Οι πίνακες των διαιτητών καθάρισαν από τους «χιλιοτραγουδισμένους» και τους υπόδικους. Ο πειθαρχικός κανονισμός έγινε πιο αυστηρός.

Τότε, πώς φτάσαμε στο χείλος του Grexit; Επειδή υπήρχαν πολλά, ακόμη, να γίνουν, που δεν έγιναν. Σήμερα, το ποδόσφαιρό μας διοικείται από έναν αξιοπρεπή άνθρωπο που όλοι θα ήθελαν για συμπέθερο, τον πρόεδρο της ΕΠΟ Βαγγέλη Γραμμένο, ο οποίος, όμως, προσπαθεί να κυβερνήσει την Ομοσπονδία χωρίς να κακοκαρδίσει κανέναν. Αδύνατον! Και από τον υπουργό Βασιλειάδη που, όπως και ο προκάτοχός του, είναι άσχετος με το σπορ. Οπως αποδείχτηκε, το γκρέμισμα του Γκιρτζίκη ήταν το πιο εύκολο στάδιο της εξυγίανσης. Το δύσκολο είναι η διαχείριση της «επόμενης μέρας», που ξημέρωσε με την εκλογή της διοίκησης Γραμμένου.

Το «ζουμί» της εισήγησης Χούμπελ (πρόεδρος της Επιτροπής Παρακολούθησης) για Grexit βρίσκεται σε μια παράγραφο 40 λέξεων: «Την 1η Φεβρουαρίου 2018, στην προσπάθειά της να συνδράμει στη συνολική ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, η Επιτροπή Παρακολούθησης εξέδωσε μία σειρά συστάσεων προς την ΕΠΟ και ζήτησε την πλήρη υλοποίησή τους. Μέχρι σήμερα, η πλειονότητα αυτών δεν έχει ληφθεί υπόψιν».

Αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα: η αδράνεια και η αναβλητικότητα της Ομοσπονδίας. Δεν είναι τα περιστατικά βίας που, επίσης, επικαλείται ο αυστριακός δικηγόρος. Εφέτος έχουν σημειωθεί τα λιγότερα εκτεταμμένα επεισόδια των τελευταίων ετών. Αυτό που έχει πραγματικά συμβεί δεν είναι η αύξηση των παρατράγουδων, αλλά το ότι -πλέον- τιμωρούνται (σχεδόν) όλα. Γι’ αυτό μας φαίνονται πολλά. Δεν είναι, ούτε, το ότι «αυτή τη στιγμή εκκρεμούν πολλές υποθέσεις ενώπιον των διαφόρων βαθμών των δικαστικών οργάνων της ΕΠΟ». Γι’ αυτό φταίει η λανθασμένη απόφαση του κ. Βασιλειάδη να αναστείλει το Πρωτάθλημα, που έκανε το ποδόσφαιρο να μοιάζει με απέραντο αθλητικό δικαστήριο.

Σε ό,τι αφορά την αργή απονομή της αθλητικής δικαιοσύνης, ο κ. Χούμπελ έχει ένα δίκιο. Γιατί δεν γνωρίζει -πώς να του το πουν;- ότι η απόφαση για το ντέρμπι ΠΑΟΚ – ΑΕΚ είχε καθαρογραφεί από την περασμένη Δευτέρα. Αλλά δεν την ανακοίνωναν, μέχρι να ολοκληρωθεί το Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο Κεντρικής Μακεδονίας, στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο μιλούσε ο Πρωθυπουργός…

Πολλές φορές, η επιλογή μιας διαδικασίας μαρτυρά τις προθέσεις. Η εισήγηση Χούμπελ για ποδοσφαιρικό Grexit δεν απευθύνεται στην Επιτροπή Εκτάκτων Υποθέσεων της FIFA, όπου οι αποφάσεις θα ήταν ακαριαίες και με άμεση ισχύ, αλλά στην Επιτροπή Ομοσπονδιών – Μελών, που θα συνεδριάσει τέλη Μαΐου – αρχές Ιουνίου. Αυτό σημαίνει πως η ΕΠΟ, η Super League και οι ΠΑΕ έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους για να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις, να χαμηλώσουν τους τόνους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες αλλαγές.

Αυτό το χρονικό περιθώριο δεν μας δόθηκε τυχαία. Η FIFA, που παρακολουθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από πολύ κοντά την τελευταία διετία, γνωρίζει τις μεγάλες προσπάθειες που έχουν γίνει. Η απειλή της για Grexit είναι, περισσότερο, ένας μοχλός πίεσης. Το μόνο που θα πρέπει να φοβόμαστε, είναι ένα «ατύχημα». Με πέντε αγωνιστικές Πρωταθλήματος και έναν τελικό Κυπέλλου να απομένουν, η πιθανότητα μιας νέας «στραβής», που θα είναι καταδικαστική, δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News