Κυριακή ηλιόλουστη, υπέροχη μέρα, γαλήνια θάλασσα στην πανέμορφη παραλία της Θεσσαλονίκης. Δεκάδες μουσικοί έπαιζαν, όπως κάθε μέρα με κόσμο. Ήταν, όμως, στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης διαμαρτυρίας. «Δεν είμαστε επαίτες», ήταν το βασικό σημείο της, κι αυτό επειδή σύμφωνα με πληροφορίες η Αστυνομία προσήγε ένα μουσικό του δρόμου πριν μήνες και τον παρέπεμψε στο Πταισματοδικείο να δικαστεί για επαιτεία. «Εμείς θέλουμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Όσο αυξάνεται η ανεργία, αυξάνονται και οι ανάγκες», λέει στο protagon ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος, Γιώργος Χατζόπουλος.

Το συνδικαλιστικό όργανο των μουσικών προέβη στη διαμαρτυρία επειδή ακούγεται ότι η ΕΛΑΣ δεν είναι και πολύ φιλική με τους μουσικούς του δρόμου. Πριν από ένα μήνα, είχαν στείλει στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα μια σχετική επιστολή, ωστόσο όπως έμαθαν πρόσφατα η επιστολή έφτασε μόλις το περασμένο Σάββατο στον αποδέκτη της, μέσω βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (όχι από τη βόρεια Ελλάδα) κι ο Υπουργός υποσχέθηκε (στο βουλευτή) να αναζητήσει ευθύνες από την ΕΛΑΣ. Επίσης, διαψεύδουν τη φημολογία του τελευταίου καιρού ότι «ο δήμος Θεσσαλονίκης ετοιμάζει επιχείρηση σκούπα για τους μουσικούς».

Φήμες και σου ‘πα μου ‘πες, για κάτι τόσο ευχάριστο όπως είναι η μουσική στο δρόμο! Αυτό μόνο στην Ελλάδα μπορούσαμε να το πετύχουμε. Ο Σύλλογος είναι αντίθετος στη λήψη οποιασδήποτε άδειας, καθώς αυτό συνεπάγεται υποχρεώσεις επαγγελματικής δραστηριότητας. Ο δήμος Θεσσαλονίκης, από την άλλη, δια της αντιδημάρχου Πολιτισμού Έλλης Χρυσίδου, «δηλώνει έμπρακτα την υποστήριξή του στους μουσικούς του δρόμου και ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημα. Από καιρό έχουμε ξεκινήσει συναντήσεις και επαφές με μουσικούς και άλλους καλοτεχνίτες, έχουμε επικοινωνία και στενή συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, για να μπορέσουμε σύντομα – και είμαστε σε καλό σημείο – να βρούμε μόνιμη λύση στο πρόβλημα, ώστε και οι μουσικοί του δρόμου να εκφράζονται και η πόλη να τους απολαμβάνει».

Εάν πάντως ήμουν μουσικός του δρόμου, θα είχα τελείως άλλο λόγο για να διαμαρτύρομαι, κι εξηγούμαι. Ενώ υπάρχουν εκπληκτικοί μουσικοί τους οποίους απολαμβάνουμε να παίζουν τζαζ, ροκ, φολκ, ποπ, ρεμπέτικα ή κλασική μουσική, το περισσότερο ακροατήριο συγκεντρώνουν μπροστά τους κάποιοι οι οποίοι έχουν ένα κασετόφωνο και μεταδίδουν καημούς και ντέρτια, καθώς και κάποιοι άλλοι οι οποίοι κάνουν ένα κακόφωνο καραόκε –επίσης με καημούς και ντέρτια. Καμιά σχέση, δηλαδή, με μουσικούς του δρόμου. Οπότε έχουμε το παράδοξο, οι Λούις Άρμστρονγκ της παραλίας να έχουν δυο τρία άτομα μπροστά τους, κι οι άφωνοι, κακόφωνοι, παράφωνοι του «Θέλεις να πεθάνω;» να έχουν 60.

Να ξέρετε, αγαπητοί μουσικοί, όποτε περνάω και το βλέπω αυτό, θέλω να διαμαρτυρηθώ εντόνως για λογαριασμό σας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News