Είχε το θλιβερό προνόμιο να αντικρίσει κατάματα το τέρας του ελλείμματος, το 2009. Και τώρα έχει την ατυχία να βλέπει τον εαυτό του μπλεγμένο σε μια δικαστική περιπέτεια χωρίς τέλος. Και σε μια υπόθεση που μοιάζει κάθε φορά να στέλνει ηλεκτρικό ρεύμα στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ο Ανδρέας Γεωργίου, πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), υπήρξε ο άνθρωπος που – όπως σημειώνει η «Καθημερινή» – επί της θητείας του για πρώτη φορά σταμάτησαν οι αστερίσκοι και οι ψίθυροι στις Βρυξέλλες για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία.

Ωστόσο ο Αρειος Πάγος, με την υπ’ αριθμ. 1331/2016 απόφασή του, έκανε δεκτή εν μέρει την αναίρεση που είχε ασκήσει η Ξένη Δημητρίου ως αντεισαγγελέας (τώρα είναι εισαγγελέας του ανωτάτου δικαστηρίου) κατά του απαλλακτικού βουλεύματος για τον κ. Γεωργίου, σχετικά με την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης.

Ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ είχε απαλλαγεί από την κατηγορία που αφορά την υποτιθέμενη τεχνητή εκ μέρους του διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009. Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου όμως, αναίρεσε το βούλευμα, κατά το μέρος εκείνο που έκρινε να μη διατυπωθεί κατηγορία κατά του κ. Γεωργίου και των δύο προϊσταμένων των υπηρεσιών της ΕΛΣΤΑΤ, του Κωνσταντίνου Μολφέτα και της Αθανασίας Ξενάκη, για ψευδή βεβαίωση σε βάρος του Δημοσίου με τις επιβαρυντικές περιστάσεις της ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Ετσι, ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ παραπέμπεται εκ νέου στο Συμβούλιο Εφετείου Αθηνών για το θέμα.

Μολονότι πρόκειται για μια δικαστική υπόθεση – και άλλωστε η παραπομπή δεν συνιστά καταδίκη – δεν μπορεί κανείς να αφαιρέσει την πολιτική που κυριαρχεί γύρω της. Διότι αυτή η υποτιθέμενη διόγκωση θεωρείται από κάποιους – μεταξύ αυτών και ένα ετερόκλητο πολιτικό μείγμα των κυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και μέρους της λεγόμενης «καραμανλικής» ΝΔ – ότι αυτή οδήγησε τη χώρα μας στην περιπέτεια των μνημονίων, γλιτώνοντας τους υπόλοιπους από τις όποιες ευθύνες. Οι ίδιοι κύκλοι προφανώς επιλέγουν να αγνοούν ότι ακόμα και αν κάτι τέτοιο ισχύει, μια «διόγκωση» σε 15,4% από 13,6%, είναι δύσκολο να λέμε ότι φταίει που πήγαμε στα μνημόνια – λες και δεν θα πηγαίναμε με 13,6%.

Χαρακτηριστική έτσι είναι η αντίδραση του Γιώργου Παπακωνσταντίου – υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου το 2009 – στην είδηση παραπομπής του κ. Γεωργίου: «Οταν η ελληνική δικαιοσύνη στέλνει σε δίκη αυτούς που αποκάλυψαν την αλήθεια αντί γι αυτούς που είπαν ψέματα…» σχολίασε με πικρία ο κ. Παπακωνσταντίνου στο twitter.

Πιο ψύχραιμη, έως αμήχανη, ήταν η στάση του εκπροσώπου της ΝΔ, Γιώργου Κουμουτσάκου, ο οποίος επίσης στο twitter ανέφερε: «Η δικαιοσύνη είναι σεβαστή & όταν είναι αρεστή & όταν είναι δυσάρεστη. Ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Και για εκείνην του κ. Γεωργίου…»

Ωστόσο ο Νικήτας Κακλαμάνης έσπευσε να μιλήσει για «περιβόητο» κ. Γεωργίου και να απαιτήσει εξεταστική επιτροπή για το πώς μπήκαμε στο μνημόνιο.

Αυτή η διαδικτυακή «παγωμάρα» ΝΔ στο θέμα του κ. Γεωργίου προσφέρθηκε απλόχερα στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ Πάνο Καμμένο, οποίος έσπευσε να εκμεταλλευτεί την υπόθεση και να «δει» στην αμηχανία της αξιωματικής αντιπολίτευσης απόπειρα στήριξης των επιλογών Σαμαρά (και Βενιζέλου) εις βάρος του Κώστα Καραμανλή. Εγραψε λοιπόν το πρωί της Τρίτης στο twitter:

Η αντίδραση της ΝΔ στην παραπομπή Γεωργίου για τα στατιστικά στοιχεία δείχνει οτι προτιμά Βενιζέλο-ΓΑΠ-Σαμαρά απο Καραμανλή ΝΤΡΟΠΗ….

— Panos Kammenos (@PanosKammenos) August 2, 2016

Το μεσημέρι της Τρίτης το ΠΑΣΟΚ πέρασε στην αντεπίθεση και κατηγόρησε ευθέως τη Δικαιοσύνη και κατήγγειλε «πολιτικούς αρραβώνες» μεταξύ προφανώς του ΣΥΡΙΖΑ και (μέρους) της ΝΔ. Ανέφερε, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ:

«Σοβαρά ερωτηματικά δημιουργεί η αναίρεση των αθωωτικών αποφάσεων των αρμόδιων δικαστικών συμβουλίων και η εκ νέου παραπομπή σε δίκη του τέως Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου.

» Για πολλοστή φορά κύκλοι της δικαιοσύνης κλείνουν τα μάτια για το πώς φτάσαμε στην κρίση του 2009 και το ποιοι ευθύνονται για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και διώκουν αυτούς που απλά τον διαπίστωσαν!! Πόσο μάλλον όταν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έχουν ελεχθεί διεξοδικά από τις αρμόδιες αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς να υπάρξει κανένα πρόβλημα.

» Η εμμονή αυτή σίγουρα εξυπηρετεί κάποιους επιχειρούμενους “πολιτικούς αρραβώνες”. Δεν εξυπηρετεί όμως την αλήθεια. Στην προσπάθεια της διαστρέβλωσης της αλήθειας ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν απόλυτα. Γι’ αυτό και δεν αποδέχθηκαν πρόσφατα την πρότασή μας για σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνήσει όλες τις εξελίξεις στην οικονομία από το 2001 μέχρι σήμερα».

Η παραπομπή Γεωργίου εμφανώς προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση, αυτό γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί να μη γίνει και τώρα; Απηχεί τις θεωρίες συνωμοσίας για το πώς «κάποιοι» μας οδήγησαν στα μνημόνια, προσφέρει ευκαιρίες για εξιλέωση και πολιτική ρεβάνς, εντοπίζει στην ελληνική περιπέτεια έναν εχθρό, μας κάνει ένα ταξίδι στο μακρινό 2009 όταν λεφτά υπήρχαν. Σε μια χώρα που έχει συνηθίσει να λειτουργεί με βάση το θυμικό, είναι η υπόθεση Γεωργίου από αυτές τις υποθέσεις που μπορούν άνετα να κυριαρχήσουν στη δημόσια σφαίρα και να καλύψουν τις ήσυχες μέρες του Αυγούστου.

Αλλά στην τελική ανάλυση, θα πρέπει να δούμε, το εξής απλό: Αν στοιχειοθετείται αυτό το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης. Και εδώ σε μια διαδικτυακή παρέμβασή του που ίσως αποδειχτεί καταλυτική ο διακεκριμένος συνταγματολόγος Σταύρος Τσακυράκης, εξηγεί το οξύμωρο, μιλώντας για μια σκανδαλώδη απόφαση του Αρείου Πάγου.

Γράφει λοιπόν ο κ. Τσακυράκης στη σελίδα του στο facebook: «Από πλευράς στοιχειοθέτησης το αδίκημα της ψευδούς βεβαιώσεως μου φαίνεται απλό. Κάποιος δημόσιος υπάλληλος βεβαιώνει ψευδώς ως γεγονός το Α ενώ το αληθές είναι Β. Αν δεν γνωρίζεις το αληθές προφανώς δεν μπορείς να αποφανθείς για το ψευδές. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για ψευδή βεβαίωση χωρίς να γνωρίζεις ποια είναι η αληθής βεβαίωση. Το κατηγορητήριο, επομένως, πρέπει υποχρεωτικά να περιέχει το αληθές γεγονός που παρανόμως δεν βεβαιώθηκε. Πόσο, λοιπόν, ήταν πραγματικά το έλλειμμα που υποτίθεται ότι διόγκωσε ο κ. Α. Γεωργίου, ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ; Το έβγαλε 14 ενώ ήταν 3 όπως βεβαίωνε η κυβέρνηση του Καραμανλή; Οσο κι αν έψαξα στο Διαδίκτυο δεν βρήκα κάποιο νούμερο. Αν δεν υπάρχει, η απόφαση του Αρείου Πάγου για την αναίρεση του απαλλακτικού βουλεύματος του Εφετείου είναι άνευ ετέρου σκανδαλώδης. Φαίνεται να συνδέεται αποκλειστικά με την ικανοποίηση των πιο καθυστερημένων πολιτών που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι κάποιοι κακοί συνωμότησαν εις βάρος τους και δημιούργησαν την κρίση».

Μπορεί άραγε να απονεμηθεί πραγματική δικαιοσύνη με τόση πολιτική γύρω της; Και αν κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί ποια ήταν τελικά η αλήθεια;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News