Τελικά για να γίνει κάποιος Έλληνας χρειάζεται πολύ περισσότερα από το να έχει γεννηθεί ή μεγαλώσει στην Ελλάδα. Αυτό που όλοι καταλάβαμε πριν από έναν μήνα είναι ότι για να γίνει κάποιος Έλληνας πρέπει να μπει (τουλάχιστον) στο NBA draft. Γιατί προφανώς, οτιδήποτε άλλο είναι απλά λίγο. Το να έχει κάποιος τελειώσει το σχολείο ή το πανεπιστήμιο εδώ δεν φτάνει, το να δουλεύει, να ζει και να δημιουργεί εδώ δεν είναι αρκετό. Γιατί να δώσουμε, άραγε, την ιθαγένεια σε έναν γιατρό, υδραυλικό, μουσικό ή δάσκαλο μεταναστευτικής καταγωγής από τη στιγμή που δεν μας κάνει εθνικά υπερήφανους στο εξωτερικό;

Γιατί φυσικά στη δική τους λογική τα παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα από μετανάστες γονείς δεν είναι άξια να λέγονται Έλληνες. Είναι άξιοι όμως όλοι εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν στην Ελλάδα ή να φέρουν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ας μη μιλάνε λέξη ελληνικά. Και μετά προσπαθούν να μας πείσουν ότι Έλληνας είναι όποιος έχει την «ημετέρα παιδεία». Πόση υποκρισία, πια;

Γιατί, φυσικά, μόνο όταν επιλέχτηκε στο νούμερο 15 στo NBA draft ένα παιδί δεύτερης γενιάς έγινε ορατό (ξανά) το πρόβλημα για την Πολιτεία. Και τώρα τι; Ένα παιδί που πληρούσε όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για να πάρει την ιθαγένεια με τον 3838 βρίσκεται στον αέρα. Έλα που όμως το παιδί αυτό δεν είναι οποιοδήποτε παιδί. Έχει ύψος 2,07 μέτρα, παίζει σε όλες τις θέσεις μέσα στο γήπεδο, χειρίζεται την μπάλα με τρόπο που θα ζήλευαν και οι κορυφαίοι μπασκετμπολίστες, καρφώνει ανάποδα και παραμιλούν για αυτόν και οι 30 ομάδες του NBA και ο υπόλοιπος πλανήτης. Και αυτό το παιδί και παιδιά σαν και αυτόν, μας συμφέρει να είναι Έλληνες. Όμως, δεν υπάρχει πλέον νόμος.

Αναρωτιέμαι, αλήθεια, πόσα ηρεμιστικά πήρε ο πρωθυπουργός όταν συνειδητοποίησε ότι πέρα από την ΕΡΤ, την τρόικα και τις απεργίες έπρεπε να ασχοληθεί (ξανά) και με το θέμα της ιθαγένειας. Μα, δεν είχε λήξει οριστικά (sic) όταν ακυρώθηκαν από το ΣτΕ οι διατάξεις του 3838 που αφορούσαν την πρόσβαση στην ιθαγένεια για τη δεύτερη γενιά; Τόσο αγώνα είχε ρίξει τόσο ο ίδιος προσωπικά (προεκλογικά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετεκλογικά ως πρωθυπουργός), όσο και το κόμμα του για να τον καταργήσουν, και όταν τελικά τα κατάφεραν εμφανίστηκε ο Γιάννης. Και εκεί ξεκινάει το θέατρο του παραλόγου. «Ο Σαμαράς έκανε τον Γιάννη Έλληνα» παπαγαλίζουν όλα τα κανάλια. Αναπαράγουν την είδηση λες και του έκαναν χάρη του Γιάννη. Ούτε αυτοκράτορας είναι ο Σαμαράς για να κάνει τον οποιονδήποτε οτιδήποτε, ούτε το "Έλληνας" είναι τίτλος ευγενείας. Ο Γιάννης ήταν και είναι Έλληνας, δεν τον έκανε ούτε ο Σαμαράς ούτε τα ΜΜΕ. Και μετά φυσικά ακολουθεί η πρόσκληση στο Μέγαρο Μαξίμου, το Άξιον Εστί, οι φωτογραφίες και τα συγχαρητήρια για το πόσο εθνικά (!) υπερήφανους μας έκανε. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Υπάρχουν 200.000 παιδιά σαν τον Γιάννη, με τη μοναδική διαφορά ότι δεν είναι στη λίστα του NBA. Και πρώτος από όλους ο αδερφός του που έχασε την ευκαιρία του για το NBA draft, επειδή ακριβώς δεν είχε την ελληνική ιθαγένεια. Τελικά, αυτό διαχωρίζει αυτούς που μπορούν να γίνουν Έλληνες, από αυτούς που δεν μπορούν; Για μας η απάντηση ήταν και είναι όχι. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επιλέξαμε να κάνουμε κάτι για αυτό.

Το Generation 2.0 είναι η απάντηση σε όλους όσοι θεωρούν ότι τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής δεν είναι Ελληνόπουλα ή είναι τόσο διαφορετικά από τα Ελληνόπουλα. Η συλλογικότητα απαρτίζεται από παιδιά μεταναστευτικής αλλά και ελληνικής καταγωγής, δηλαδή από τη Νέα Γενιά Ελλήνων Πολιτών. 

Ως συλλογικότητα ξεκινήσαμε μια καμπάνια συλλογής υπογραφών και ενημέρωσης για το ποια είναι η κατάσταση των παιδιών μεταναστευτικής καταγωγής στην Ελλάδα σήμερα. Νομικά και κοινωνικά αόρατα τα παιδιά αυτά, στερούνται βασικών δικαιωμάτων με αποκορύφωμα αυτό του δικαιώματος στην ιθαγένεια. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ και όχι μόνο, τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής έχουν κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην ιθαγένεια από τη στιγμή που τηρούν τις βασικές προϋποθέσεις. Το να έχεις γεννηθεί, μεγαλώσει ή πάει σχολείο σε μια χώρα θεωρούνται αρκετά και αντικειμενικά κριτήρια για να μπορέσεις θεωρηθείς πολίτης της, με εξαίρεση φυσικά την Ελλάδα, όπου αυτά τα κριτήρια δεν θεωρήθηκαν ούτε επαρκή, ούτε αντικειμενικά, σε αντίθεση με την εξατομικευμένη κρίση των υπαλλήλων του Υπουργείου Εσωτερικών η οποία θεωρήθηκε από το ΣτΕ ως απαραίτητη για την απόδοση της ιθαγένειας σε αυτά τα παιδιά. Το θέμα είναι όμως ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 200.000 παιδιά όχι μόνο χωρίς ιθαγένεια, αλλά κυρίως χωρίς το δικαίωμα πρόσβασης σε αυτή. Το κράτος, τους στερεί βασικά δικαιώματα, μετατρέποντας άτομα τα οποία έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στη χώρα σε ξένους (τυπικά και ουσιαστικά).

Η καμπάνια του Generation 2.0 γίνεται ηλεκτρονικά και έχει ως στόχο τη δημοσιοποίηση του προβλήματος αυτού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Ζητάμε το αυτονόητο, να γίνουμε όλοι ισότιμοι Πολίτες της χώρας στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Όλοι μας, ανεξάρτητα από το αν είμαστε στη λίστα του ΝΒΑ ή όχι. Γιατί αν μια αμερικανική λίστα είναι δείκτης ελληνικότητας, τότε μάλλον μας κοροϊδεύουν όλους μας, Έλληνες και μη. Δυστυχώς.

*Ο Nίκος Deji Odubitan και Ανδρομάχη Παπαϊωάννου είναι μέλη του Generation 2.0.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News