Η συνομιλία του Πρωθυπουργού στον Δήμο Καλαμαριάς με συμβασιούχους, ήταν χαρακτηριστική. Όταν του είπαν «εμείς δεν διαβάζουμε εφημερίδες», ο Αλέξης Τσίπρας ανταπάντησε «καλά κάνετε, έχετε την υγειά σας». Κι αυτοί συνέχισαν «δεν είπες ότι έχει δόσεις για την ΔΕΗ; Γιατί μας κόβουν το ρεύμα; Γιατί δεν κάνεις κάτι; Θα μας τα πάρουν όλα…».

Τι μπορεί να συμπεράνει κανείς από την παραπάνω στιχομυθία; Πολλά, δεδομένου ότι αποτελεί την κλασική συνομιλία του πολιτικού συστήματος με τους «πελάτες» του. Και τώρα μάλιστα που ο «τιμονιέρης» είναι η Αριστερά, όλα γίνονται ακόμα πιο εύκολα. Το πρώτο είναι η προαιώνια απαίτηση του μόνιμου διορισμού για  όποιον μπήκε σε τροχιά «αποκατάστασης». Το δεύτερο, «γιατί δεν μας δίνεις δωρεάν ρεύμα; Έτσι δεν είπες στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης..;». Και το τελευταίο, «εμείς είμαστε λαός, δεν διαβάζουμε εφημερίδες και δεν ξέρουμε από πολιτική. Τα λεφτά στο χέρι θέλουμε, όπως είχες υποσχεθεί…».

Είναι γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν διαβάζουν εφημερίδες. Φαίνεται και από τις κυκλοφορίες των εντύπων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Πέρα από εκεί όμως, εφημερίδες δεν διαβάζει και η υπόλοιπη κρίσιμη μάζα του εκλογικού συστήματος που εκλέγει τις κυβερνήσεις.

Και οι εφημερίδες βέβαια, είναι σχήμα λόγου, δεδομένου πως η ενημέρωση στην εποχή μας, παράγεται από τεράστια ποικιλία μέσων, σε τέτοια ποσότητα, που είναι δύσκολο και να καταναλωθεί. Από ποιους όμως; Όχι από αυτούς που εκλέγουν τις κυβερνήσεις αλλά από τους υπόλοιπους. Ο πολύς  κόσμος όχι μόνο δεν έχει επαφή με τις αποφάσεις της εξουσίας αλλά αποφεύγει συστηματικά τη σοβαρή ενημέρωση. Κάποιοι κουράζονται, κάποιοι θεωρούν ότι ενημέρωση χωρίς ψυχαγωγία είναι χαμένος χρόνος και άλλοι είναι λειτουργικά αναλφάβητοι ώστε να μην μπορούν να κατανοήσουν την πολιτική και οικονομική ορολογία.

Αφού λοιπόν, για τους πολλούς η διαδικασία δεν είναι «ενημέρωση- κατανόηση- επιλογή», η σχέση της εξουσίας με τους ψηφοφόρους περιορίζεται στο «σου δίνω κάτι και με ψηφίζεις». Είναι αυτό δημοκρατία; Σημειολογικά ναι, όταν πρόκειται για κοινωνίες όπου οι βασικοί συνομιλητές της κάθε κυβέρνησης είναι φτωχοί και πλούσιοι «επαίτες» και όχι πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις…

Αυτόν λοιπόν τον «πελάτη» που έχει πάντα δίκιο και απαλλάσσεται λόγω «χαρωπής ημιμάθειας» από τις ευθύνες, ο πρωθυπουργός Τσίπρας όχι μόνο δεν τον αποδοκιμάζει αλλά και τον προτείνει ως πρότυπο. Ο λόγος του θυμίζει τις συζητήσεις που κάνουν μεταξύ τους οι γιαγιάδες «α, εγώ δεν βλέπω ειδήσεις, τους έχω σιχαθεί όλους…». Η διαφορά είναι ότι αυτός είναι Πρωθυπουργός και όχι ο άνεργος γιος που παρεμβαίνει με αγανάκτηση «καλά κάνεις ρε μάνα και δεν βλέπεις, όλοι μαλάκες είναι…».

Το βέβαιο είναι πως όσο πιο ανένταχτοι είναι στην κοινωνία της πληροφορίας οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο εύκολη είναι η επικοινωνία μαζί τους. Τι να τους πουν δηλαδή ο Αλέξης και οι υπουργοί του; Nα τους εξηγήσουν το Μνημόνιο ή να τους μιλήσουν για την φορολογία και την αδυναμία για νέες παροχές; Το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να τους διορίσουν στο Δημόσιο – πράγμα μόνο για εκλεκτούς πλέον. Στο κάτω κάτω, ό,τι απέμεινε από «εγγράματους» Συριζαίους είναι κάποιοι που καθοδηγούνται αποκλειστικά από το «μεταφυσικό» μίσος εναντίον των «άλλων». Ή αυτοί που έχουν λαμβάνειν από το καθεστώς…

Είναι γεγονός ότι οι ψηφοφόροι που δεν «διαβάζουν εφημερίδες» έχουν πράγματι την «υγειά» τους. Το κακό όμως είναι πως η «υγεία» τους είναι που φέρνει την αρρώστια των άλλων. Αυτών που έχουν αυτή την κακή συνήθεια να διαβάζουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News