Η συζήτηση οδηγήθηκε στο αυτονόητο: όσο μεγαλύτερη είναι η εκλογική βάση, τόσο ενισχύεται η αντιπροσωπευτικότητα του αποτελέσματος. Είναι άλλο να ψηφίζει σε κάλπες ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ και άλλο να αποτυπώνεται η βούληση ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, εντός και εκτός των συνόρων.
Η ηλεκτρονική ψηφοφορία επιτρέπει σε περισσότερες ψηφίδες να φτιάξουν τη συνολική εικόνα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή, θεωρητικά, χρειάζονται και 900 χιλιάρικα, συν ΦΠΑ. Οσα ζήτησε δηλαδή η Vodafone. Και η εταιρεία, επειδή προφανώς καταλαβαίνει τι σημαίνει να κάνεις δουλειές με κόμματα, απαιτεί το 80% των χρημάτων με την υπογραφή της σύμβασης.
Είναι πολλά τα λεφτά, σύντροφοι. Από πού θα καλυφθεί το κόστος; Ξεχάστε τα οικονομικά των κομμάτων που εμπλέκονται στη διαδικασία, θα ήταν αστεία αυτή η κουβέντα. Δεν διαθέτουν τους πόρους, αλλά και να τους είχαν, δεν είναι και απολύτως βέβαιο ότι θα μπορούσαν να τους εκταμιεύσουν νομίμως για αυτόν τον σκοπό. Τι μένει; Η κάλυψη των εξόδων από το «τέλος ψηφοφορίας» που θα καταβάλλουν όσοι ψηφίσουν. Αν πηγαίνεις στην κάλπη θα τα δίνεις όπως στο παγκάρι της εκκλησίας. Και αν ψηφίζεις ηλεκτρονικά, θα πληρώνεις μέσω κάρτας ή paypal. Η διαδικασία θα έχει τα λογιστικά και φορολογικά της θέματα, αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτά καλύπτονται. Πόσα θα ζητήσουν από τους ψηφοφόρους; Υποτίθεται ότι το κόστος συμμετοχής στη ψηφοφορία θα είναι στα τέσσερα ευρώ. Ναι, αλλά τότε απαιτείται συμμετοχή παλλαϊκού ρεύματος, κοινώς να συμμετάσχουν σχεδόν όλοι οι ψηφοφόροι του χώρου.
«Η Vodafone έκανε αυτήν την προσφορά για να την αφήσουμε ήσυχη και να απεμπλακεί από τη διαδικασία» λέει πολιτικός παράγοντας με άμεσο ενδιαφέρον. «Ηδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από εταιρείες που μπορούν να προσφέρουν την υπηρεσία με τα μισά χρήματα» υποστηρίζει. Αρα αν το κόστος πέσει κάτω από το μισό εκατομμύριο ευρώ, χρειάζεται η συμμετοχή τουλάχιστον εκατό χιλιάδων ανθρώπων. Χρειάζεται και κάτι ακόμα: να βρεθεί ανάδοχος που δεν θα πάρει ούτε ευρώ ως προκαταβολή και να είναι αποδεκτός από όλους τους υποψήφιους. Γίνεται;
Επίσης, τι θα γίνει έτσι και ψηφίσουν λιγότεροι; Ποιος θα διαχειριστεί το έλλειμμα; Είναι, βέβαια, να απορείς πώς η Επιτροπή Αλιβιζάτου δεν διερεύνησε εξ αρχής προοπτικές και δεν εξέτασε εις βάθος όλες τις παραμέτρους. Τελικά είναι άλλο να έχεις το κύρος και άλλο να έχεις και τη γνώση.
Υπάρχει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν την ιδέα λόγω οικονομικού κόστους; Αδύνατο. Τι θα πουν, δηλαδή, στο ακροατήριο τους; Οτι κάνουν έκπτωση αντιπροσωπευτικότητας επειδή δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα; Εδώ υποτίθεται ότι έχουν πρόταση για να σώσουν τη χώρα…
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News