Ποια είναι η ασφαλέστερη ένδειξη ότι κάποια κόμματα δεν πάνε καλά και άλλα μπορεί να εξαφανιστούν από τη Βουλή; Η εγκατάλειψή τους από στελέχη, τα οποία άλλοτε -σχετικά πρόσφατα- ανέπεμπαν ύμνους στον αρχηγό και την πολιτική του, ενώ τώρα τρέχουν να βρουν άλλο κόμμα για να χωθούν.

Εσχάτως έχουμε δύο τέτοια παραδείγματα. Και τα δύο από τα συγκυβερνώντα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ:

Ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από -πού αλλού;- το ΠΑΣΟΚ. Οταν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να γίνεται ορατή έσπευσε, όπως και τόσοι άλλοι, να προσχωρήσουν. Μάλιστα, τότε έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τις σοσιαλιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα, ότι στο κόμμα λειτουργούσε η δημοκρατία σε αντίθεση με τα άλλα που είχαν «ηγεμονικές πυραμίδες», ότι ο ίδιος έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έβλεπε την ανθρωπιστική κρίση που επέφεραν τα Μνημόνια και άλλα παρόμοια (εδώ).Οι νομικοί μύδροι του εναντίον των Μνημονίων (εδώ) τού εξασφάλισαν πολιτική καριέρα στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα ο Χρυσόγονος ανακοινώνει ότι αποχωρεί επειδή είναι «αρχηγοκεντρικό και συγκεντρωτικό κόμμα». Και δεν παραιτείται από ευρωβουλευτής, ενώ το 2015 έλεγε (ότι πρέπει να γίνει) το ακριβώς αντίθετο (εδώ).

Στη ΝΔ επέστρεψε ο πρώην βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Χάρης Κάτανας. Τον υποδέχτηκαν
οι τοπικοί σύντροφοί του. Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση καιροσκόπου και μάλιστα νεαρής ηλικίας. Οσα έλεγε πριν από μερικά χρόνια για το «όχι» στο δημοψήφισμα( θα είναι «όχι στη λιτότητα» και τα παρόμοια) και για τα λεφτά που θα μπορούσε να βρει η Ελλάδα από Ρώσους, Κινέζους και λοιπούς εξωγήινους, τα πετάει τώρα στον κάλαθο της λήθης και σπεύδει να ασπαστεί το όραμα του Κυριάκου Μητσοτάκη (εδώ). Περασμένα ξεχασμένα, λοιπόν; Βεβαίως. Ακόμα και ο Αδωνις φαίνεται ότι έχει ξεχάσει αυτό το ωραίο στιγμιότυπο που είχαν στη Βουλή την εποχή που μεσουρανούσε το «στα τέσσερα εσείς».

Τα δύο αυτά παραδείγματα επιβεβαιώνουν ότι για πολλούς η πολιτική ασκείται χωρίς αρχές, αλλά με βασικό αξίωμα την επιβίωση δια του καιροσκοπισμού. Χτες καβάλησαν το άρμα του αντι-Μνημονίου, ο ένας στον ΣΥΡΙΖΑ, ο άλλος στους ΑΝΕΛ. Σήμερα βλέπουν ότι εκεί δεν έχουν μέλλον. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, αν ηττηθεί, δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει την καριέρα όλων. Το δε κόμμα του Καμμένου το πιθανότερο είναι να μην ξαναδεί τη Βουλή. Οι περί ων ο λόγος πολιτικοί το βλέπουν και παίρνουν τα μέτρα τους. Ο ένας «τρούπωσε» ήδη στη ΝΔ, ο άλλος θα δει. Υπάρχει και ο χώρος από τον οποίο προέρχεται (ΠΑΣΟΚ), αν μεγαλώσει μπορεί να τον χωρέσει.

Στην πολιτική ισχύουν και οι εξής δύο κανόνες:

Πρώτον, πολλοί εμπλεκόμενοι κάνουν λάθη και έχουν δικαίωμα να τα διορθώσουν.

Δεύτερον, τα μεγάλα κόμματα ή όσα θέλουν να (ξανα)γίνουν μεγάλα είναι υποχρεωμένα να δέχονται και «αμαρτωλούς».

Ωστόσο υπάρχει ένα ερώτημα: εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με αναγνώριση του λάθους και μετάνοια ή με καθαρό καιροσκοπισμό; Το βέβαιο είναι ότι αυτή η κατηγορία των πολιτικών ποντάρει σ’ αυτό που λέει ο Μακιαβέλι: «Ολοι βλέπουν αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News