Με αφορμή την τραγική δολοφονία του εντεκάχρονου Μάριου από αδέσποτη σφαίρα στο Μενίδι και τον συσχετισμό του συμβάντος με μια φωτογραφία του Παύλου Πολάκη που τον δείχνει να ρίχνει στον αέρα κάπου στην Κρήτη, έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:

Πρώτο: Αυτό που κρατά στο χέρι ο Παύλος Πολάκης δεν είναι περίστροφο, όπως διάβασα. Είναι πιστόλι. Δεν μπορώ να διακρίνω τι είδους πιστόλι είναι, πάντως περίστροφο δεν το λες.

Δεύτερο: Οι Κρητικοί (του Πολάκη περιλαμβανομένου) δεν πυροβολούν μέσα σε πόλεις. Ξέρουν ότι η σφαίρα τους μέσα σε αστικό ιστό, μπορεί εύκολα να σκοτώσει κάποιον. Πυροβολούν σε (και προς) βουνά και χαράκια. Ακολουθούν όλοι οι Κρητικοί αυτό τον κανόνα; Σχεδόν όλοι. Παντού υπάρχουν οι ηλίθιοι. Οι μεθυσμένοι επίσης. Γι αυτό, καλύτερα να λείπουν τα κουμπούρια.

Τρίτο: Υποθέτω ότι η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε πολύ πριν ο Πολάκης γίνει βουλευτής ή υπουργός. Μετά την εκλογή του στο Κοινοβούλιο, ακόμα κι αυτός δεν θα τολμούσε να απαθανατιστεί έτσι για λόγους στοιχειώδους λογικής. Έχει διαφορά αυτό; Ναι, έχει μία κάποια διαφορά, αν κριθεί όχι με τα αθηναϊκά μέτρα και σταθμά, αλλά μ’ αυτά της ιδιαίτερης περιοχής του.

Τέταρτο: Επικροτώ αυτό που βλέπω στην φωτογραφία; Όχι βέβαια. Αλλά καλό είναι να μην συγχέουμε τους ανθρώπους, τους τόπους, τα ήθη, τις εποχές. Να αποδίδουμε στις πράξεις το ειδικό βάρος που πραγματικά έχουν. Το να ζητάς από έναν Σφακιανό να μην έχει «παίξει» ποτέ μπαλωτέ σε γλέντι, είναι σα να ζητάς από τίγρη να μην έχει φάει κρέας.

Πέμπτο: Κι αν «παίξει», πρέπει να φωτογραφηθεί; Κι αν τον φωτογραφίσουν, πρέπει αυτός να δημοσιοποιήσει την φωτογραφία; Όχι, κατά την γνώμη μου δεν πρέπει. Η φωτογράφιση και η δημοσιοποίηση της (αν έγινε από τον ίδιον, δεν το γνωρίζω) δείχνει μέρος του χαρακτήρα του, αλλά δεν αποδεικνύει ολόκληρο τον χαρακτήρα του. Από μόνη της η φωτογραφία δεν αρκεί για να στοιχειοθετηθεί καταδικαστική απόφαση για το συνολικό «ποιόν» του υπουργού. Άλλωστε, υπάρχουν τόσα άλλα για να κριθεί.

Eκτο: Υπερασπίζομαι την οπλοκατοχή και την χρήση όπλων στην Κρήτη, με πρόσχημα το «έθιμο»; Ούτε κατά διάνοια. Εμείς της πεδινής Κρήτης, πιο στοχαστικοί από τους αλέγκρους ορεινούς, δεν θεωρούμε τα πιστόλια ένδειξη αντροσύνης. Κριτικάρουμε -ενίοτε χλευάζουμε- τις υπερβολές των ορεινών μας, αλλά μήτε τους περιφρονούμε, μήτε τους καταδικάζουμε εύκολα. Καταλαβαίνουμε και κρίνουμε ακριβοδίκαια.

Eβδομο: Στην πάλαι ποτέ ηρωική και παραδοσιακή Κρήτη, δεν κουβαλούσαν όλοι άρματα. Τουφέκια και πιστόλια είχαν μόνο οι «καλόσυροι», πάει να πει αυτοί που έσερναν από καλή γενιά. Η «καλή γενιά», ένα είδος τοπικής αριστοκρατίας, δεν σήμαινε μόνο επαρκή περιουσία και οικογενειακή ιστορία, σήμαινε κυρίως καλή ανατροφή και επίγνωση της θέσης τους. Ο «καλόσυρος» είχε την απαιτούμενη εσωτερική υποδομή να τιμά τα όπλα που κρατούσε και να γνωρίζει τις συνέπειες της χρήσης τους. Σήμερα, το γενικευμένο εμπόριο όπλων, έβαλε τα πιστόλια στις κωλότσεπες καλόσυρων και κακόσυρων, εγκληματιών και αφελών, κουζουλοκόπελων και αψίκορων μουστακαλήδων, γνωστικών και ανόητων ανεξαιρέτως. Τραγικό.

Oγδοο: Η οπλοχρησία στην Κρήτη, για όσους ξέρουν από μέσα τα πράγματα, δεν είναι μόνο μια κάκιστη συνήθεια. Έδειξε και τις παρεμβατικές δυνατότητες του κράτους απέναντι σε ριζωμένα χούγια, όταν το κράτος διαθέτει την απαραίτητη βούληση. Πριν είκοσι-τριάντα χρόνια, ήταν πολύ συνηθισμένοι οι γάμοι στους οποίους έπεφταν 5.000 σφαίρες. Σήμερα αυτό δεν υπάρχει. Η αστυνομία έπεισε (με όλους τους τρόπους) τους συμπατριώτες μου ότι αυτά τελειώσανε. Οι πυροβολισμοί δεν εξαφανίστηκαν ολοκληρωτικά βέβαια, πλην άλλο πέντε χιλιάδες στα φανερά κι άλλο πέντε-δέκα στα μουλωχτά.

Eνατο: Η δική μου θέση απέναντι σ’ ένα έθιμο που έχει πάρει πια τον «κακό» δρόμο, είναι απλή: Το πιστόλι πρέπει να το ‘χεις στην καρδιά, όχι στη χέρα. Ρήση του πατέρα μου αυτή.

Δέκατο: Πάμε πάλι στην φωτογραφία και στους συμβολισμούς που υποθέτω ότι την συνόδευσαν τότε που τραβήχτηκε και κρεμάστηκε στο διαδίκτυο. Την αντίσταση (στους δανειστές), την κάθαρση (απ’ τα λαμόγια), την εκδίκηση (απέναντι στους ντόπιους Γερμανοτσολιάδες), την αντροσύνη (απέναντι στους κατακτητές) και όλα τα συναφή. Ε λοιπόν καλά θα κάνει ο Παύλος να την αποσύρει την φωτογραφία. Διότι –μεταξύ μας- ένα χέρι που κάθε βδομάδα υψώνεται για να υπερψηφίσει μνημόνια, παραμνημόνια, μελλοντικές προνομοθετήσεις, προαπαιτούμενα και ντροπιαστικές διορθώσεις των προαπαιτουμένων, το ξεφτιλίζει λιγάκι το πιστόλι που βαστά. Εντάξει;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News