Καμιά φορά οι θεωρούμενες «κρίσιμες» συναντήσεις δεν είναι και τόσο κρίσιμες. Διότι το αποτέλεσμά τους είναι προδιαγεγραμμένο. Το ίδιο φαίνεται ότι συμβαίνει με την επικείμενη (Παρασκευή) συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Ανγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο.

Την προηγούμενη φορά που ο κ. Τσίπρας είχε την αυταπάτη ότι η Καγκελάριος της Γερμανίας «δεν υπάρχει περίπτωση να πει όχι» (εδώ), έσπασε τα μούτρα του και κατέληξε να φέρει το τρίτο (δικό του) Μνημόνιο. Τώρα, σε μια άλλη οριακή στιγμή, ο κ. Τσίπρας (φαίνεται να) ποντάρει στην καλή σχέση που έχει αποκαταστήσει μαζί της, ώστε με την περίφημη «πολιτική διαπραγμάτευση» να καταφέρει να αποφύγει τα μέτρα που απαιτεί το ΔΝΤ, με την επίνευση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Πόσες είναι οι πιθανότητες να πετύχει σ’ αυτήν την επιδίωξη; Ελάχιστες, για να μην πούμε ανύπαρκτες. Υπάρχει μία και μοναδική περίπτωση να το πετύχει: να μείνει το ΔΝΤ έξω από το ελληνικό πρόγραμμα. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει όλη η Ευρώπη να αλλάξει τη θέση της. Πρωτίστως πρέπει να την αλλάξει η Γερμανία και να πει στον Τόμσεν και την Βελκουλέσκου «δεν σας χρειαζόμαστε».

Το σενάριο αυτό παραπέμπει σε επιστημονική φαντασία. Ακόμα κι αν η Μέρκελ ήθελε να κάνει ένα τέτοιο δώρο στον Τσίπρα, θα έπρεπε να το κάνει πετώντας έξω από το τραπέζι τον Σόιμπλε. Αλλά τέτοια θαύματα δεν γίνονται και μάλιστα όταν επίκεινται εκλογές στην Γερμανία (υπολογίζουν κι αυτοί το πολιτικό κόστος). Ο κ. Τσίπρας, κατά την περυσινή «περήφανη διαπραγμάτευση», δέχτηκε τα θηριώδη πλεονάσματα για μετά το 2018. Πάνω σ’ αυτό πατάει το ΔΝΤ και απαιτεί να συμφωνήσει από ΤΩΡΑ η Ελλάδα σε πρόσθετα μέτρα. Αυτό είναι το λεπτό σημείο.

Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος. Είναι αδύνατο, την ώρα που δίνει ένα «μποναμά» στους χαμηλοσυνταξιούχους, να ψηφίσει την περικοπή των συντάξεών τους (η κοροϊδία θα ξεπερνούσε κάθε όριο) και να πετσοκόψει κι άλλο το αφορολόγητο όριο. Ολη η προσπάθειά του, λοιπόν, θα επικεντρωθεί στο να αποφύγει, πάση θυσία, τη λήψη αυτών των μέτρων τώρα, όπως απαιτεί το ΔΝΤ. Αν το πετύχει, δεν έχει κανένα πρόβλημα να αποδεχθεί τα θηριώδη πλεονάσματα για μετά το 2018, έτσι κι αλλιώς αυτά θα πέσουν στις πλάτες της επόμενης κυβέρνησης.

Ο κ. Τσίπρας έχει ως βασικό στόχο να παραμείνει στην εξουσία και να μην πάθει ό,τι έπαθε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το 2014. Και μπορεί να το πετύχει. Αν υποθέσουμε ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης λέει αλήθεια για το πώς «ο Σόιμπλε έριξε τον Σαμαρά», αυτό συνέβη με τη βοήθεια του κ. Τσίπρα. Ο Σόιμπλε ήξερε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα έπεφτε, διότι ο κ. Τσίπρας δεν επρόκειτο να ψηφίσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και, επομένως, θα γίνονταν εκλογές. Σήμερα ο κ. Τσίπρας δεν έχει μπροστά του κανένα εμπόδιο σαν κι αυτό που είχε ο Σαμαράς το 2014. Επομένως, η παραμονή του στην εξουσία ή η απόπειρα ηρωϊκής εξόδου εξαρτάται απολύτως από τον ίδιο και μόνο εν μέρει από τους «δαίμονες» Σόιμπλε και Τόμσεν. Μόνο που σήμερα ό,τι κι αν επιλέξει θα είναι επώδυνο. Οι ηρωϊκές δηλώσεις (εδώ) δεν θα κρατήσουν πολύ. Επέρχεται η πολύ επώδυνη προσγείωση ή ο σκληρός αποχαιρετισμός στην εξουσία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News