Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ (εδώ ολόκληρη) είχε τα εξής δύο βασικά χαρακτηριστικά:

Πρώτον, προσπάθησε να περάσει μια λογική, η οποία διαφέρει από την αντίστοιχη όλων των κυβερνήσεων τουλάχιστον της τελευταίας δεκαετίας. Η λογική αυτή λέει σε αδρές γραμμές: αφού το κράτος είναι χρεοκοπημένο και ουσιαστικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, θα στηρίξουμε όλη την προσπάθεια για ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Εξ ου και τα σημαντικά φορολογικά κίνητρα, που υποσχέθηκε. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ένας  κίνδυνος που ελλοχεύει. Εφόσον το κράτος θα παραμεληθεί, για να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας, είναι πιθανόν να επιδεινωθεί και άλλο η κατάσταση σε κρίσιμους κρατικούς τομείς(πχ υγεία), γεγονός που δεν θα το αντέξει μια ήδη χειμαζόμενη κοινωνία. Η λογική «οι προηγούμενοι εξουθένωσαν τον ιδιωτικό τομέα, εμείς θα εξουθενώσουμε τον δημόσιο» δεν πρέπει να επικρατήσει .Θα χρειαστεί  μια δημιουργική ισορροπία και συνύπαρξη.

Δεύτερον, δεν απέφυγε τις υποσχέσεις, παρά τη φράση του ότι «δεν θα δώσω ψεύτικες υποσχέσεις». Βεβαίως, σε καμιά περίπτωση δεν κατέφυγε στο μπαράζ υποσχέσεων του Αλέξη Τσίπρα το 2014, που πήγαν στον  κάλαθο των αχρήστων. Και προσπάθησε(ο Μητσοτάκης) να απαντήσει στο διαχρονικό ερώτημα «πού θα βρείτε τα λεφτά;», για να γίνουν οι υποσχέσεις πράξη. Η αξιοπιστία της απάντησης δεν μπορεί να ελεγχθεί τώρα, παρά μόνον (ότ)αν έρθει η ώρα της πράξης.

Τι είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη Τύπου

Oμως, από τώρα μπορούν να επισημανθούν δύο άβολες αλήθειες (και) για όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης.

1. Η επιτυχία (ή μη) του σχεδίου του και η υλοποίηση (ή μη) των υποσχέσεων που έδωσε δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο και τους υπουργούς του. Αν το κόμμα του έρθει σύντομα στην εξουσία, για παράδειγμα μέσα στο 2017(δεν είναι το πιθανότερο σενάριο), οι αποφάσεις θα πρέπει να εγκρίνονται από την Τρόικα, αφού θα βρίσκεται σε ισχύ τον Μνημόνιο Τσίπρα. Αν η Τρόικα κρίνει ότι η μείωση των φόρων θα ανατρέψει τη δημοσιονομική ισορροπία, πολύ απλά δεν θα την εγκρίνει, όπως δεν ενέκρινε και τις δύο πρόσφατες εξαγγελίες του κ. Τσίπρα (ακατάσχετος λογαριασμός και διευθέτηση οφειλών ελεύθερων επαγγελματιών).

2.  Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναλάβει περί το τέλος της τετραετίας, η υλοποίηση των υποσχέσεων θα εξαρτάται από το βαθμό επιτυχίας (ή αποτυχίας) της σημερινής κυβέρνησης. Αν η κυβέρνηση Τσίπρα έχει πετύχει να φέρει μια στοιχειώδη ισορροπία στα δημοσιονομικά, είναι πιθανόν (όχι σίγουρο), με τη λήξη του ισχύοντος Μνημονίου (τέλος 2017), η  επόμενη κυβέρνηση να έχει μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας στις επιλογές της. Διαφορετικά, δηλαδή αν η κυβέρνηση Τσίπρα αποτύχει και στα στοιχειώδη και αφήσει πίσω της την κλασική «καμένη γη», η επόμενη κυβέρνηση θα είναι δεμένη χειροπόδαρα: είτε με Τρόικα και Μνημόνιο είτε χωρίς ελάχιστα από αυτά που εξήγγειλε το Σάββατο στην ΔΕΘ ο κ.Μητσοτάκης θα μπορεί να υλοποιήσει.

Εν κατακλείδι: καλή είναι η «συμφωνία αλήθειας με τους πολίτες», το νέο επικοινωνιακό εφεύρημα των συμβούλων του, αλλά ο κ. Μητσοτάκης είναι καλύτερο να έχει πάντα κατά νου τις λεγόμενες άβολες (για κάθε κυβέρνηση και αντιπολίτευση) αλήθειες, που μόλις επισημάναμε. Δηλαδή να είναι προετοιμασμένος για το χειρότερο. Από τώρα. Διότι, όπως έχει γράψει ο  Σενέκας, «veritas odit moras» (η αλήθεια απεχθάνεται την καθυστέρηση).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News