«Τα γεγονότα ευτυχώς περιορίζονται μέχρι στιγμής στην οδό Στουρνάρη». Ακούς το «ευτυχώς» ενώ η οδός φλέγεται και πιθανολογείς ότι είναι νεκρή κατά κυριολεξία ζώνη η Στουρνάρη. Που οι κάτοικοι έχουν αποζημιωθεί από το κράτος για τις περιουσίες τους και έχουν εγκατασταθεί κάπου μακριά. Κάπου «όπου φύγει-φύγει». Για να υπάρχει ένα σημείο να εξασκούν τα ντουζένια τους ομάδες που έχουν ντουζένια. Αλλωστε ένα κράτος που πνίγεται στην ευαισθησία για κάθε κοινωνική ομάδα γιατί να μην έχει προνοήσει και για μια τέτοια παροχή;

Κι αν ένας; Ενας κάτοικος στην οδό Στουρνάρη; Ενας να έχει ξεμείνει, ρε αδελφέ, μη αντιεξουσιαστής; Εκεί στον όροφο. Κοίτα τον! Να σέρνει τις παντόφλες του προς χίλιες κατευθύνσεις στα 56,4 τετραγωνικά του. Να έχει κάνει χιλιόμετρα αναποφασιστικότητας από χολ σε δωμάτιο. Μια ν΄ανάβει  και μια να σβήνει τα φώτα. Στο σκοτάδι, οι ξαφνικές λάμψεις και οι ήχοι να τον τρομάζουν και να του ξυπνάνε ένα σωρό φαντάσματα του παρελθόντος. Στο φως, από την άλλη, να νοιώθει στόχος. Κι αν σημαδέψουν τον στόχο του παραθύρου του; Χτυπάει το τηλέφωνό του. Εκείνο με το καλώδιο. Μπορεί και να του χάρισε κάποιος κανένα παλιομοδίτικο κινητό αλλά δεν κατάφερε να εμπεδώσει την λειτουργία του. «Κύριε Θάνο είστε καλά;». Και κείνος θ΄απαντάει «Και γιατί να μην είμαι;». Καθώς η ριζωμένη του μοναχικότητα θα έχει απλώσει και κλωνάρια δυστροπίας ως αυτοάμυνα. «Συγγνώμη αν σας ενόχλησα αλλά έβλεπα στην τηλεόραση το τι γίνεται και ανησύχησα», «Τα έχουμε πια συνηθίσει» θα είπε αν και δεν θα τα έχει συνηθίσει. Αλλά λέγοντας «Τα έχουμε συνηθίσει», ακόμα και με τη χρήση πληθυντικού για φρικτό ενικό, έχει διαπιστώσει ότι τον βοηθάει να διατηρεί την ψυχραιμία του σε καλά επίπεδα.

Στο σκοτάδι, οι ξαφνικές λάμψεις και οι ήχοι να τον τρομάζουν και να του ξυπνάνε ένα σωρό φαντάσματα του παρελθόντος. Στο φως, από την άλλη, να νοιώθει στόχος. Κι αν σημαδέψουν τον στόχο του παραθύρου του;

Ωστόσο η γυναικεία φωνή διαολεμένα τον κατηύθυνε να ξανανοίξει την τηλεόραση που την είχε κλείσει. Κοντοστάθηκε στην Αννίτα για να ξεγελαστεί. «Εμείς γουστάρουμε τα παιδιά να κάνουν διαδηλώσεις για ό,τι γουστάρουνε. Οχι, δεν θέλουμε βία αλλά γουστάρουμε να γουστάρουμε ό,τι γουστάρουμε…». Κάτι σε «γουστάρουμε» τέλος πάντων ως κεντρική ιδέα. Συγχύζεται που κανένας δεν θα γουστάριζε να είναι στη δική του θέση αλλά αυτό έχει βαρεθεί και ο ίδιος ακόμα να το κάνει θέμα. Αλλωστε στο επόμενο δευτερόλεπτο Αννίτα γουστάρει μια σόμπα. Γουστάρει τρελά! Οπότε οκ. Αφελώς κοιτάει το ρολόι του πότε θ’ αρχίσουν οι ειδήσεις. Λες και δεν έχει καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος, ο εαυτός του ο ίδιος, είναι οι μόνες αληθινές ειδήσεις. Ενας μόνος. Αυτός κι οι φόβοι του κι οι τρόμοι του. Ενας ακυβέρνητος. Οι μόνες αληθινές ειδήσεις. Ωχ! Ένας θόρυβος αλλιώς! Οχι από μολότοφ. Αλίμονο να μην ξέρει τον ήχο των μολότοφ. Κάτοικος οδού Στουρνάρη! Ποιος ξέρει τι έγινε; Ωχ! Δεν θα τη βγάλει καθαρή σήμερα. Θα καεί ζωντανός! Βλέπει τον εαυτό του να καίγεται ζωντανός. Σηκώνεται και πάει για κατούρημα. Είναι η δέκατη φορά. Τέτοιες μέρες κατουράει σαν σκύλος. Ξαναγυρνάει. Θυμάται αυτοσαρκαζόμενος τον καιρό που έπαιρνε τηλέφωνο το «100». Ακόμα και σαν νούμερο… Το εκατό! Του έδινε μια κάποια ασφάλεια. Μέχρι που κατάλαβε ότι οι μαζορέτες ξέρουν καλύτερα από την ελληνική αστυνομία τι ακριβώς επιτάσσει ο ρόλος τους.

Ποιος να δώσει κατευθύνσεις για τη δική του σωτηρία; Αυτοί δεν έχουν εξασφαλίσει τη δική τους. Ξανακοιτάζει τηλεόραση. Ειδήσεις. Βλέπει το διαμέρισμά του στην οθόνη. Είναι ανταποκριτής και δεν είναι. Είναι ένας διάσημος απολύτως άσημος. Που ευτυχώς για τη χώρα του, τα γεγονότα περιορίζονται στη «χώρα» τη δική του. Είναι κάτι σαν ήρωας! Αργόσυρτα πλην ηρωικά κατευθύνει τις παντόφλες του στο υπνοδωμάτιο. Κουκουλώνεται μέχρι επάνω. Ο,τι είναι να τον βρει, ας τον βρει. Τι άλλο μπορεί να κάνει; Ενας μόνος. Κάτοικος οδού Στουρνάρη. Αυτός κι ένα του ακόμα κατούρημα. Βαρέθηκε να κατουράει. Τέτοιες μέρες μόνο αυτό κάνει.

Υ.Γ.: Υπάρχουν κι άλλοι κάτοικοι πλην του ενός σ’ αυτές τις περιοχές; Αποκλείεται! Ποιος λέει τέτοιες υπερβολές; Ποιος διαδίδει τέτοιες βλακείες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News