Κανείς δεν είναι έτοιμος να ακούσει την αλήθεια. Αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί η αλήθεια πονάει. Και σε ένα κόσμο που είναι ήδη γεμάτος με πόνο και φόβο και οργή και θλίψη, γιατί να θες να προσθέσεις κι άλλο;

Ναι, είμαστε εξαιρετικά καλοί και ικανοί στο να δείχνουμε πόσο «ευτυχισμένοι» και «χαρούμενοι» είμαστε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά πόσα «φίλτρα» έχεις προσθέσει για να κρύψεις τη θλίψη σου; Πόσες σέλφι έβγαλες μέχρι να καταλήξεις στη μία που θα κρύβει επαρκώς το κενό που νιώθεις μέσα σου;

Αυτή είναι η αλήθεια.

Όλοι έχουμε γίνει βιρτουόζοι στη τέχνη του να κρύβουμε τα συναισθήματα μας, να τα θάβουμε βαθιά μέσα μας, και να αφήνουμε τα προσωπεία μας σε κοινή θέα, τη μόνη μας χαρά. Γιατί, ίσως, αν μπορέσουμε να πείσουμε τους γύρω μας ότι είμαστε χαρούμενοι κι η ζωή μας είναι τέλεια, ίσως τότε μπορέσουμε να πείσουμε και τους ίδιους μας τους εαυτούς πως δεν είμαστε τόσο κενοί και γεμάτοι θλίψη όσο νιώθουμε.

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε γύρω μας το ψεύτικο, πλέον το αναζητάμε, το λαχταράμε, γιατί αυτή είναι η αλήθεια μας. Ξύπνα, ετοιμάσου να βγεις έξω για καφέ με «φίλους», βγάλε μία «χαρούμενη» σέλφι. Βγάλε φωτογραφία τον καφέ σου, εφάρμοσε το αγαπημένο σου φίλτρο, πόσταρέ την και πέρνα το υπόλοιπο της ώρας κοιτώντας την οθόνη του κινητού σου, βλέποντας πόσοι εγκρίνουν τον τρόπο ζωής σου, ενώ η υπόλοιπη παρέα σου κάνει ακριβώς το ίδιο και κανείς δε μιλάει για το πόσο ρηχός και ποταπός έχει γίνει.

Η αλήθεια πονάει.

Κανείς δε μπορεί να δεσμευτεί συναισθηματικά πλέον. Αλλά όλοι βρίσκονται σε σχέση. Και όλοι είναι άπιστοι. Όχι απαραίτητα με κάποιο τρίτο πρόσωπο, αλλά σίγουρα με το κινητό τους. Νιώθουμε πιο ασφαλείς να δεθούμε με ένα άψυχο αντικείμενο, παρά με κάποιον άλλον άνθρωπο. Γιατί το κινητό δε θα σε προδώσει. Το κινητό δε θα σου δείξει κάτι άσχημο, γιατί όλα είναι όμορφα στο ψηφιακό κόσμο. Γιατί όλα έχουν φίλτρα. Αλλά ένας φίλος, ένας σύντροφος, μπορεί και να σε προδώσει. Ή ακόμα χειρότερα, μπορεί να σου δείξει την αλήθεια. Μπορεί και όχι. Αλλά εσύ πολύ απλά δε διατίθεσαι να πάρεις το ρίσκο. Να ανοιχτείς σε κάποιον, να κατεβάσεις για μια στιγμή το προσωπείο σου. Να νιώσεις ευάλωτος.

Γιατί να πάρεις τέτοιο ρίσκο σε έναν τόσο αβέβαιο κόσμο, ενώ ο ψηφιακός σου παρέχει μία συνεχή και αδιάκοπη πηγή επιβεβαίωσης και ξεγνοιασιάς;

Αν όμως έτυχε ποτέ να πάρεις το ρίσκο, να βγάλεις τα φίλτρα και να κατεβάσεις το προσωπείο σου, ξέρεις πως, ναι, η αλήθεια μπορεί να πονάει, αλλά όχι όσο το ψέμα. Η σχέση με την αλήθεια έχει τα πάνω και τα κάτω της, πού και πού θα μαλώνετε, πολύ πιθανόν και να πληγώσετε ο ένας τον άλλον, αλλά ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις και ξέρεις ότι αυτό που έχεις αξίζει πραγματικά. Υπάρχει διαφάνεια, κανείς δε κρύβεται πίσω από φθηνές μάσκες. Ενώ, η σχέση με το ψέμα, μπορεί να φαίνεται ιδανική στην αρχή, μέχρι να φανεί το πόσο τοξική είναι. Κι εκεί είναι που θα πονέσεις παραπάνω. Κολυμπάς σε θολά νερά, ζεις διαρκώς με το φόβο του τι μπορεί να βρεθεί ξαφνικά μπροστά σου. Και δε μπορείς να είσαι σίγουρος για το αν τελικά αξίζει ή όχι.

Η αλήθεια πονάει. Αλλά χωρίς τον πόνο πώς θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε τη χαρά;
Η αλήθεια πονάει, αλλά είναι η αλήθεια που θα σε απελευθερώσει από το ψεύτικο κόσμο στον οποίο ζεις.

Έχω βρεθεί στη παρέα ψεύτικων ανθρώπων κι ήταν η μεγαλύτερη σπατάλη χρόνου.
Έχω βρεθεί στη παρέα ανθρώπων αληθινών, με συναισθήματα και ατέλειες, και ευχόμουν να μπορούσα να σταματήσω το χρόνο, να μείνω εκεί για λίγο παραπάνω.
Έχω υπάρξει ευάλωτη κι έχω πληγωθεί.
Έχω υπάρξει ευάλωτη, φανέρωσα ατέλειες και σφάλματα, κι έχω αγαπηθεί.

Η αλήθεια δε πονάει, η άρνησή της όμως ναι.
Η αλήθεια είναι εθιστική, δοκίμασέ την.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News