Μπορεί να έχει σχέση η Δεξιά με τον φεμινισμό; Να είναι μια γυναίκα και συντηρητική και φεμινίστρια; Το ερώτημα επανέρχεται σε τακτά διαστήματα, ειδικά στην Αμερική. Αυτή τη φορά το προκάλεσαν δύο τοποθετήσεις: της Τζίνα Χάσπελ στο τιμόνι της CIA και της Σουζάν Σκοτ στην κορυφή της Fox TV. Δυο συντηρητικές γυναίκες, για τις οποίες δεν γιόρτασαν οι φεμινίστριες – κάτι που θεωρήθηκε υποκριτικό από τους Ρεπουμπλικανούς. Η Τζέσικα Βαλέντι, που στον αγγλοσαξονικό κόσμο θεωρείται αυθεντία σε θέματα φεμινισμού, δεν αισθάνεται ένοχη: δεν υπάρχει τίποτα φεμινιστικό, γράφει στους Νew York Times, σε μια γυναίκα που ασκούσε βασανιστήρια και σε μια που επέβαλε τη μίνι φούστα στις συναδέλφους που έβγαιναν στον αέρα.

«Ο φεμινισμός δεν είναι τυφλή υποστήριξη σε οποιαδήποτε γυναίκα αποκτά ισχύ».  Οι γυναίκες όπως η Χάσπελ και η Σκοτ, εξήγησε η δημοσιογράφος, σίγουρα επωφελήθηκαν από τον φεμινισμό, «αλλά αυτό δεν τις κάνει φεμινίστριες». Δεν είναι, για παράδειγμα, φεμινίστρια όποια υποστηρίζει τις πολιτικές του Τραμπ για τη μετανάστευση, οι οποίες οδηγούν στον διαχωρισμό των παιδιών και των μανάδων που δεν έχουν νόμιμα έγγραφα. Και η περσινή πορεία των γυναικών έκανε καλά να αποκλείσει τις γυναικείες ενώσεις κατά της άμβλωσης, παρά τις  διαμαρτυρίες της Δεξιάς.

Η παρεξήγηση, εξηγεί η Βαλέντι, προέρχεται από το λάθος που έκανε το κίνημα για να προσελκύσει νέα μέλη: «Στην επιθυμία μας να γίνουμε πιο φιλικοί, δεν αξιολογήσαμε καλά τι θα σήμαινε αν κάθε γυναίκα θα μπορούσε να οριστεί ως φεμινίστρια». Ετσι, τώρα που ο φεμινισμός είναι «πολιτισμικά και πολιτικά ισχυρός», με «εκατομμύρια νέες γυναίκες που παλεύουν με πάθος», έχει γίνει ελκυστικός και για τους συντηρητικούς. Αλλά για σκοπούς, σύμφωνα με την Βαλέντι, καθαρά εκλογικούς. «Πρέπει να τον προστατεύσουμε από αυτή την οικειοποίηση». Η απάντησή της στο αρχικό ερώτημα είναι συνεπώς σαφής και είναι «όχι». Αλλά το ερώτημα, φυσικά, παραμένει ανοικτό.

Φωτό: Η Τζίνα Χάσπελ (αριστερά) και η Σουζάν Σκοτ έχουν ισχύ, αλλά και σκιές. Πηγή: Creative Protagon

Με αφορμή το σεξουαλικό σκάνδαλο στο οποίο ενεπλάκησαν μέλη της Oxfam στην Αϊτή, η Libération μίλησε με εργαζομένους σε ΜΚΟ που έπεσαν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Και να τι λένε οι μαρτυρίες που συγκέντρωσε.

Λέσλι Αγκαμς, Νιγηριανή (Ηνωμένο Βασίλειο, 2010)

«Η ιεραρχία αποφάσισε ότι εκείνος είχε δίκιο»

«Είμαι δικηγόρος που ειδικεύεται στη βία κατά των γυναικών. Ημουν διευθύντρια του παραρτήματος της  Oxfam στη Νιγηρία. Ενας ανώτερος μού ζήτησε να πάω στο δωμάτιό του για να δω ένα έγγραφο. Εμεινα λιγότερο από πέντε λεπτά. Αλλά όταν θέλησα να φύγω, με άρπαξε από το χέρι, έβαλε τη γλώσσα του στο στόμα μου, με έσπρωξε στο κρεβάτι και προσπάθησε να βγάλει τη ζώνη από το παντελόνι μου. Κατάφερα να ελευθερωθώ και να φύγω τρέχοντας από το δωμάτιο. Η ιεραρχία απλά άκουσε την εκδοχή του ανωτέρου μου, άκουσε και τη δική μου, και αποφάσισε ότι εκείνος είχε δίκιο».

Ελεν, Αμερικανίδα (Ιράκ, 2014)

«Ολοι ήξεραν ότι ήταν επικίνδυνος»

«Δούλευα για μια διασυνοριακή αποστολή έκτακτης βοήθειας στο Ιράκ. Ενας από τους διοικητικούς συντονιστές της οργάνωσής μας, που γνωρίζαμε ότι είχε πρόβλημα με το αλκοόλ, μπήκε στο σπίτι μου και άρχισε να με χαϊδεύει. Με άρπαξε και με έσπρωξε στο κρεβάτι. Αρχισε να σηκώνει τη φούστα μου. Η ποινή ήταν γελοία: του ζητήθηκε να παρακολουθήσει ένα βίντεο σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση και σε εμένα ζητήθηκε να αλλάξω τόπο κατοικίας».

Μέγκαν Νόμπερτ , Καναδή (Νότιο Σουδάν, 2015)

«Εγινα υπεύθυνη για τον βιασμό μου»

«Ημουν σε μια αποστολή έκτακτης ανάγκης της ΜΚΟ Nonviolent Peaceforce. Ενα Σάββατο βράδυ ήπιαμε με τους συναδέλφους και βρέθηκα ναρκωμένη. Οταν ξύπνησα, την επόμενη ημέρα, αισθανόμουν πολύ άρρωστη. Με είχαν βιάσει. Αργότερα, έλαβα μια επιστολή από τον βιαστή μου: έλεγε ότι είχα κοιμηθεί μαζί του με δική μου ελεύθερη βούληση. Οταν προσπάθησα να μιλήσω με τους ανωτέρους μου –σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας- μου ζήτησαν να κλείσω το στόμα μου. Εφυγα από τη ΜΚΟ ύστερα από τέσσερις μήνες. Ο βιαστής μου εργαζόταν για την Unicef».

Λιλιάν, Γαλλίδα (Ακτή Ελεφαντοστού, 2006)

«Στον ΟΗΕ αλληλοκαλύπτονται»

«Δούλευα για τα Ηνωμένα Έθνη όταν ένας ανώτερος άρχισε να με παρενοχλεί. Αρνιόταν να επικυρώσει τις άδειες υλικού, αν δεν έβγαινα για δείπνο μαζί του. Μίλησα με την προϊσταμένη μου, ζητώντας να ξεκινήσει μια διαδικασία καταγγελίας που υπάρχει στα Ηνωμένα Εθνη. Μου είπε: “Τι παραπονιέσαι; Πήγαινε στο δείπνο μαζί του και θα σου υπογράψει τα χαρτιά σου”. Δεν ήταν η μόνη. Ολοι με συμβούλευσαν να μην υποβάλω καταγγελία, επειδή ο άνθρωπος είχε ανώτερο βαθμό».

Φωτό: Μη κυβερνητική οργάνωση ή οίκος ανοχής; Πηγή: Shutterstock

Στο κέντρο δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν, τιμωρούνται με πρόστιμα και καμιά φορά και με φυλάκιση: Ο Guardian αποκαλύπτει μέχρι πού φθάνει η μηδενική ανοχή για τους αστέγους, από τις τοπικές Αρχές στην Αγγλία και στην Ουαλία. Το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στους δήμους να επιβάλλουν κυρώσεις και να χαρακτηρίζουν έγκλημα την επαιτεία και την περιπλάνηση είναι οι PSPO, δηλαδή οι εντολές προστασίας του δημόσιου χώρου, οι οποίες από το 2014, όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών η Τερέζα Μέι, εξασφαλίζουν ειδικές εξουσίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

O Guardian κατέγραψε ακόμη την ιστορία ενός άνδρα που φυλακίστηκε στο Γκλούτσεστερ για τέσσερις μήνες, επειδή ζητούσε ελεημοσύνη («ο δικαστής παραδέχθηκε ότι θα στείλει έναν άνδρα στη φυλακή επειδή ζητούσε τροφή όταν ήταν πεινασμένος»), καθώς και το περιστατικό με το πρόστιμο των 105 λιρών που επιβλήθηκε σε έναν άστεγο επειδή ένα παιδί άφησε 2 λίρες στον υπνόσακό του. Στο Κέτερινγκ του Νορθχαμπτονσάιρ, γράφει ακόμη ο Guardian, είναι σε ισχύ μέτρα που δεν απαγορεύουν μόνο την επαιτεία, αλλά και το να «περιφέρονται άσκοπα, να καταναλώνουν αλκοόλ και να βρίζουν» – ο στόχος είναι η πάταξη της «αντικοινωνικής συμπεριφοράς στο κέντρο της πόλης».

Αλλά και στις ΗΠΑ οι άστεγοι, όπως και οι μετανάστες, αντιπροσωπεύουν ένα ταμπού και ένα πολιτικό πρόβλημα το οποίο φαίνεται να επηρεάζει το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών για τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας, το κράτος που φιλοξενεί το ένα τέταρτο του άστεγου πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αποκαλύπτει το CNBC. Μεταξύ των προτάσεων που συζητιούνται είναι εκείνη του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών Τρέιβις Αλεν: «Δημιουργία κρατικών δομών όπου οι άστεγοι θα ζουν έγκλειστοι. Εντός αυτών θα υπάρχουν υπηρεσίες ψυχικής υγείας, θα παρέχονται θεραπείες αποτοξίνωσης, εάν αυτό είναι απαραίτητο, και θα μπορεί να προσφέρεται βοήθεια κατά την αναζήτηση εργασίας».

Φωτό: Μα, πρόστιμο σε αυτόν τον άνθρωπο; Πρόστιμο; Πηγή: Shutterstock

Οι Ιταλοί πιστεύουν ότι είναι ασυναγώνιστοι σε στυλ και κομψότητα. Η μόδα, όμως, δεν είναι μόνο ιταλική. Οπως δεν είναι μόνο γαλλική, βρετανική ή αμερικανική. Είναι και νιγηριανή. Η Χάμζα Μοχάμεντ περιγράφει στο Al Jazeera τη μαγική στιγμή των νέων αναδυόμενων σχεδιαστών της Νιγηρίας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η πρώην Πρώτη Κυρία Μισέλ Ομπάμα, η νικήτρια των Οσκαρ Λουπίτα Νιόνγκο και οι βασίλισσες της ποπ Μπιγιονσέ και Lady Gaga φόρεσαν πρόσφατα ρούχα που σχεδιάστηκαν στη Νιγηρία.

«Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι Νιγηριανοί ήθελαν να φορούν μόνο ρούχα ξένων σχεδιαστών. Μια ριζωμένη και ευρέως διαδεδομένη τάση που σηματοδοτούσε τη διαφορά. Αλλά τώρα βλέπουμε γύρω προσωπικότητες που φορούν τοπικές μάρκες και αλλάζουμε. Αν είναι ωραίο για τη Μισέλ Ομπάμα ή την Μπιγιονσέ, θα πρέπει να είναι και για εμάς» λένε. Μια μόδα που αναπτύσσεται ταχύτατα προσφέροντας έναν νέο κλάδο στη νιγηριανή οικονομία, τη μεγαλύτερη στην αφρικανική ήπειρο. «Οι Νιγηριανοί σήμερα έχουν εμμονή με τη μόδα, δεν ακολουθούν πλέον τις τάσεις, έχουν τη φιλοδοξία να τις δημιουργήσουν».

Φωτό: Υπέρκομψα όλα. Πηγή: Shutterstock