Οι Financial Times επιμένουν: η κάθοδος στη Ρώμη των «σύγχρονων βαρβάρων» όχι μόνο θα σήμανε τον σχηματισμό της «πιο αντισυμβατικής και άσχετης κυβέρνησης σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία από την εποχή του Συμφώνου της Ρώμης με το οποίο ιδρύθηκε η Ενωση του 1957» (αυτά έγραφαν στο κύριο άρθρο τους προχθές), αλλά και «την καταστροφή της Ευρωζώνης» (αυτό έγραφε ο Τόνι Μπάρμπερ χθες).

Ο βρετανός αρθρογράφος βασίζει την πρόβλεψή του στη μυστική προγραμματική συμφωνία του Κινήματος των 5 Αστέρων και της Λέγκας όπου μεταξύ άλλων δεσμεύονταν ότι θα τα πραγματοποιούσαν δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ. Τα δυο κόμματα μάζεψαν στη συνέχεια τις αντιευρωπαϊκές τους κορόνες και συμφώνησαν σε ένα ηπιότερο πρόγραμμα, ωστόσο, μπορούν να εξαχθούν τρία συμπεράσματα:

1. Οι αγορές έκαναν λάθος να πιστέψουν ότι η Λέγκα και το Μ5S, αφού γάβγισαν πολύ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, θα δάγκωναν λιγότερο μετά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου.

2. Εάν διατηρούσαν εκείνες τις υποσχέσεις δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρωζώνη θα διαλυόταν. Κι ακριβώς για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, «ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μπορούσε να κάνει χρήση συνταγματικών εξουσιών που θα εμπόδιζαν μια κυβέρνηση Πέντε Αστέρων – Λέγκας να αναλάβει την διακυβέρνηση οδηγώντας τη χώρα σε νέες εκλογές» (πάντως οι νικητές θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι).

3. «Το σχέδιο περί μεγαλύτερης ολοκλήρωσης, σχέδιο που αποτελεί και την προσωπική φιλοδοξία του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, έχει πλέον πεθάνει και θαφτεί». Γιατί; «Επειδή θα ήταν αδιανόητο να δεχθεί πλέον το Βερολίνο ένα ευρωομόλογο που θα συνέδεε το ιταλικό χρέος με το γερμανικό».

Φωτό: Γκράφιτι με τον Ντι Μάιο (αριστερά) των 5 Αστέρων και τον Σαλβίνι της Λέγκας. Κι εμείς τι φταίμε για τον έρωτά τους; Πηγή: EPA

Bullshits. Η λέξη δεν είναι κομψή (μ…κίες, πώς αλλιώς;), αλλά να που απέκτησε στάτους πολιτικού όρου. Ο ορισμός; Σύμφωνα με τον φιλόσοφο και πολιτικό επιστήμονα Μάικλ Μπλέικ, μ…κίες είναι ένα ψέμα στη νιοστή, ένα ψέμα τόσο κόντρα στα πραγματικά γεγονότα, ώστε δεν μπορεί να αμφισβητηθεί καν από αυτά. Το παράδειγμα που αναφέρει ο καθηγητής, γράφοντας στο Conversation, είναι εκείνο της δήλωσης του τότε εκπρόσωπου του Τραμπ, Σον Σπάισερ, ότι η τελετή ορκωμοσίας τον Ιανουάριο του 2017 είχε τον περισσότερο κόσμο από οποιουδήποτε άλλου προέδρου. Χοντρή μ..κία ε;

Η αρχή αυτή δεν ισχύει μόνο για την Αμερική. Ο Μπλέικ υπενθυμίζει ότι ο βιολόγος Τόμας Χάξλεϊ είχε πει πως «μια όμορφη υπόθεση μπορεί να σκοτωθεί από ένα πολύ άσχημο γεγονός». Θα έπρεπε να ισχύει και για την πολιτική, διότι «όταν δεν υπάρχει κοινό πρότυπο για το προφανές, τότε όσοι διαφωνούν μαζί μας απλώς μας υποδηλώνουν την πολιτική τους θέση».

Και αυτό, για τις δημοκρατίες, οι οποίες πρέπει να βασίζονται στον διάλογο και την αντιπαράθεση, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα: «Όταν οι διαφωνίες μας δεν αφορούν στα γεγονότα, αλλά στην ταυτότητά μας και στο σύστημα αξιών μας, είναι πιο δύσκολο να φτάσουμε στον αμοιβαίο σεβασμό που απαιτείται για τις δημοκρατικές διαβουλεύσεις. Όπως συνόψισε ο φιλόσοφος Ζαν-Ζακ Ρουσό, είναι αδύνατο να ζήσουμε ειρηνικά με εκείνους που θεωρούμε καταραμένους».

Υπάρχει άραγε λύση; Ο Μπλέικ αναφέρει ότι έχουν αρχίσει να προσφέρονται πανεπιστημιακά μαθήματα που εκπαιδεύουν για τον εντοπισμό και την καταγγελία των μ…κιών. Μια λύση, που είναι πιο προσιτή για όλους, είναι να αποφεύγεται τουλάχιστον η ανταλλαγή τους μέσω των κοινωνικών δικτύων – αφού φυσικά βγάλουμε τις ιδεολογικές  παρωπίδες που μας εμποδίζει να τις αναγνωρίσουμε.

Φωτό: Ο Πινόκιο δηλαδή είναι το λιγότερο. Πηγή: Shutterstock

Τη θέα προς τη θάλασσα της την έκοψε η Χιλή και το Περού. Αλλά η Βολιβία δεν παραιτείται: και κόντρα στη γεωγραφία (αλλά και τη λογική) διατηρεί το πολεμικό της ναυτικό μολονότι δεν έχει καμία διέξοδο προς τη θάλασσα. Κάτι, γράφει το Wired, που δεν εμποδίζει τους κληρωτούς του ναυτικού να ονειρεύονται πως μια μέρα θα μπορέσουν να μυρίσουν κι αυτοί την αλμύρα.

Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Ολα άλλαξαν στη διάρκεια του πολέμου του Ειρηνικού όταν στο τέλος μιας σύγκρουσης με τη Χιλή που κράτησε από το 1879 έως το 1883, η Βολιβία υποχρεώθηκε να παραχωρήσει και τα 250 μίλια των ακτών της. Ηταν μια καταστροφική απώλεια που έχει μείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο σαν ιστορική αδικία, μια αδικία που έχει μείνει ως «Ημέρα της Θάλασσας» και οι Βολιβιανοί δεν έχουν σταματήσει να μνημονεύουν κάθε χρόνο τον μήνα Μάρτιο.

Η Βολιβία φυσικά δεν ικανοποιείται από τα λιμάνια που της παραχωρεί η Χιλή και χρησιμοποιεί για τις εξαγωγές της και τις εισαγωγές της. Θέλει τις ακτές της. Κάτι που εξηγεί γιατί η φοβερή και τρομερή για τους Βολιβιανούς «Armada Boliviana» συστάθηκε το 1963 και συνεχίζει να υπάρχει έστω και αν τη θάλασσα δεν την βλέπει ούτε με το καλαμάκι…

Φωτό: Τι να κάνει και ο έρμος ο Εβο Μοράλες; Επιθεωρήσεις.Πηγή:  mindef.gob.bo

Υπάρχει μια χώρα στον κόσμο όπου σχεδόν έχουν σταματήσει οι ληστείες στις τράπεζες. Στη Σουηδία πέρυσι έγιναν μόνο δύο ληστείες, σε σύγκριση με 110 κατά την προηγούμενη δεκαετία. Το αναφέρει το Atlantic, σύμφωνα με το οποίο ο λόγος φαίνεται να είναι η μειωμένη χρήση μετρητών στη χώρα. Και να σκεφτεί κανείς ότι το 1661, η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα που εκτύπωσε χαρτονομίσματα.

Τώρα θα μπορούσε να γίνει η πρώτη που θα απαλλαγεί από αυτά χτίζοντας μια κοινωνία χωρίς μετρητά. Ακόμα και στο παγκάρι της εκκλησίας σήμερα δεν μαζεύονται ψιλά. Στις δημοσκοπήσεις, τα δύο τρίτα των Σουηδών λένε ότι αισθάνονται ότι μπορούν ήδη να ζήσουν χωρίς χαρτονομίσματα και κέρματα. «Η κεντρική τράπεζα αναμένει τα χρήματα να παραμείνουν ενεργά μέχρι το 2030, αλλά μάλλον όχι για μεγαλύτερη περίοδο».

Η Σουηδία έχει επίσης το χαμηλότερο ποσοστό αναλήψεων από ΑΤΜ. Και έτσι οι εγκληματίες επικεντρώνονται σε άλλα είδη κλοπής: προϊόντα της Apple, αυτοκίνητα, κοσμήματα. Αλλά και προϊόντα που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως σπάνιες ορχιδέες και προστατευόμενα ερπετά. Επίσης, οι ηλεκτρονικές απάτες αυξάνονται. Ληστεύει δηλαδή κανείς τραπεζικούς λογαριασμούς χωρίς να λερώσει τα χέρια του.

Φωτό: Κι αυτοί τι θα κάνουν; Θα πεινάσουν; Πηγή: The Atlantic