Την περασμένη Παρασκευή, όταν το ημερολόγιο έγραφε 11 Μαΐου, «ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι» έδωσε αίμα για τελευταία φορά. Ο Τζέιμς Κρίστοφερ Χάρισον, 81 ετών, έχει φτάσει στο όριο ηλικίας που δεν μπορεί πλέον να είναι αιμοδότης, σύμφωνα με τους νόμους της Αυστραλίας. «Είναι μια θλιβερή ημέρα για μένα, το τέλος ενός μεγάλου ταξιδιού», είπε, ενώ χαιρετούσε γιατρούς και νοσηλευτές στο Κέντρο Δωρητών του Δημαρχείου στο Σίδνεϊ.

Έχουν περάσει πάνω από 60 χρόνια από την πρώτη φορά που άπλωσε το χέρι του για να προσφέρει αίμα, γράφει η Repubblica.  Συνολικά 1.173 αιμοδοσίες σε έξι δεκαετίες, ένα ρεκόρ σχεδόν αδύνατο να ξεπεραστεί. Επειδή ο Τζέιμς έχει κάτι πολύτιμο: το αίμα του, που έχει ένα πολύ σπάνιο αντίσωμα, έχει σώσει τη ζωή τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων νεογέννητων σε περισσότερο από μισό αιώνα.

Όλα ξεκίνησαν το 1951, όταν ο Τζέιμς ήταν 14 ετών και νοσηλεύτηκε για μια δύσκολη εγχείρηση. Οι γιατροί έπρεπε να αφαιρέσουν έναν από τους πνεύμονές του, μια επέμβαση που κράτησε αρκετές ώρες. Κατάφερε να βγει ζωντανός από αυτήν την περιπέτεια έπειτα από τρεις μήνες νοσηλείας και μόνο χάρη στις συνεχείς μεταγγίσεις.

Ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από τη βοήθεια που έλαβε από τους αιμοδότες που αποφάσισε να γίνει και εκείνος με τη σειρά του. Τήρησε το λόγο του αμέσως μόλις ενηλικιώθηκε. «Φοβόμουν τις βελόνες, κάθε φορά έκλεινα τα μάτια μου και προσπαθούσα να αγνοήσω τον πόνο στο χέρι μου». Το αίμα του, το ήξερε,ήταν ανεκτίμητο.

Φωτό: Από καθήκον απέναντι στη ζωή. Πηγή: CNN

Έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά σχετικά με την δασμολογική προστασία των αγαθών. Ο Αλαν Μπίτι ρίχνει από τους Financial Times λίγο φως σε μια άλλη προστασία: τι γίνεται με τα δεδομένα; Αυτή είναι η τάση, από την Ευρώπη έως την Κίνα: η επιβολή «τοπικών» κανόνων για τη διαχείρισή τους και την θέσπιση φραγμών στη μεταφορά τους, όπως είναι η υποχρέωση να κρατούνται σε διακομιστές εντός των εθνικών συνόρων. Αυτή η «βαλκανιοποίηση» δημιουργεί εμπόδια στις επιχειρήσεις (ειδικά στους αναπτυσσόμενους τομείς της τεχνητής νοημοσύνης και των ολοένα και πιο αυτοματοποιημένων μεταφορών) και ζημιώνει την οικονομία. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Επιτροπή για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου, οι περιορισμοί στην κυκλοφορία των δεδομένων κοστίζουν μισό ετήσιο ΑΕΠ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, σύμφωνα με το Εμπορικό Επιμελητήριο των ΗΠΑ, η κινεζική ανάπτυξη θα παρουσιάσει μείωση έως το 2025, της τάξης 1,8 έως 3,4 τοις εκατό.

Στο ψηφιακό πεδίο, οι τρεις «υπερδυνάμεις», η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η Κίνα, κινούνται με τον δικό τους τρόπο, ακολουθώντας συχνά αντίθετες φιλοσοφίες. Με την ΕΕ, για παράδειγμα, να είναι πολύ πιο προσεκτική στην προστασία της ιδιωτικής ζωής (ακόμη και λόγω ιστορικών εμπειριών όπως η κατασκοπεία της Στάζι στην πρώην Ανατολική Γερμανία), όπως αποδεικνύει ο νέος κανονισμός GDPR που θα ισχύσει από τις 25 Μαΐου.Η Σούζαν Αρονσον,του πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον, επισημαίνει ότι οι προηγμένες οικονομίες συμφωνούν σε ένα σύνολο ισορροπημένων κανόνων, έτσι ώστε να μην αφήσουν ελεύθερο το πεδίο στην Κίνα. Αλλά αυτό είναι ευκολότερο στα λόγια παρά στην πράξη. Η τεχνολογία, χάρη στα δεδομένα, τρέχει γρήγορα. Ομως, «η διακυβέρνηση των ψηφιακών πληροφοριών, καταλήγει ο Μπίτι, εξελίσσεται πολύ πιο αργά».

Φωτό: Η εικονογράφηση στους FTείναι του Κρις Τόσικ. Πηγή: TheFinancialTimes

Δίνουμε στα ποντίκια ένα ποτό, τα μεθάμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Στη συνέχεια, τα χρησιμοποιούμε, όπως συχνά συμβαίνει, ως πειραματόζωα: με ένα χάπι για το χανγκόβερ. Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο και ανοίγει νέα σύνορα για να μειώσει το ποσοστό αλκοόλ σε ανθρώπους σε μόλις τέσσερις ώρες. Βρέθηκε η λύση, λοιπόν, σε ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πότες, αλλά και οι κοινωνίες στο σύνολό τους εάν σκεφτεί κανείς ότι ένα στα δέκα επείγοντα στα αμερικανικά νοσοκομεία αφορά οξεία δηλητηρίαση από οινόπνευμα;

Ο Γιούνφενγκ Λου, καθηγητής Χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, μιλάει στο Tonic για την αιώνια αναζήτηση μιας λύσης στο χανγκόβερ. Η σωτηρία θα μπορούσε να κρύβεται στον κόσμο των ποντικών.«Έχουμε επιλέξει τρία φυσικά ένζυμα που μετατρέπουν το αλκοόλ σε αβλαβή μόρια τα οποία στη συνέχεια αποβάλλονται. Τα εγχύσαμε στις φλέβες των μεθυσμένων ποντικών και η θεραπεία μείωσε το επίπεδο αλκοόλ κατά 45% σε λίγες ώρες». Τα ποντίκια ξύπνησαν φρέσκα σαν τα τριαντάφυλλα, όπως ακριβώς ονειρεύεται κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται να συνέλθει με χαστούκια μετά το χανγκόβερ.

Φωτό: Λίγο ζόρικα ε; Πηγή: Shutterstock

Η συζήτηση μοιάζει με ναρκοπέδιο. Διότι, όταν πρόκειται για το θέμα της λογοκρισίας, είναι πάντα δύσκολο να συμφωνήσουμε. Η Ροσίν Ο’ Κόνορ εξηγεί στον Independent πώς το Spotify προσπαθεί να «ελέγξει» τους καλλιτέχνες με έναν νέο άκαμπτο κώδικα δεοντολογίας. Η πλατφόρμα ροής δεν θα προωθεί πλέον το περιεχόμενο των καλλιτεχνών που δεν σέβονται το πνεύμα ανοχής και σεβασμού.

Ο πρώτος ανεπιθύμητος καλλιτέχνης, σύμφωνα με την Πολιτική Περιεχομένου Μίσους και Συμπεριφοράς Μίσους (Hate Content and Hate Conduct) είναι ο ράπερ R Kelly, ο οποίος αθωώθηκε το 2008 για τις κατηγορίες κατοχής παιδικής πορνογραφίας αλλά με ένα μητρώο που δεν είναι απόλυτα καθαρό λόγω κατηγοριών για σεξουαλική κακοποίηση γυναικών. «Είμαστε μια πλατφόρμα για έκφραση, εξερεύνηση και καλλιτεχνική έμπνευση που πιστεύει στο ανοιχτό, την ποικιλομορφία, την ανοχή και το σεβασμό», λένε οι ιθύνοντες του Spotify.

Το κόκκινο φωτάκι της λογοκρισίας, λοιπόν, θα ανάβει για ως επί το πλείστον συμπεριφορές όπως η σεξουαλική βία και η κακοποίηση παιδιών. Μια λογοκρισία για καλό σκοπό; Ας το συζητήσουμε στο γνωστό ναρκοπέδιο.

Φωτό: Ο R.Kelly στη σκηνή. Αλλά στο Spotify; Πηγή: Shutterstock