Ορισμένες παραδόσεις είναι παντοτινές, ειδικά στη θάλασσα. Ακόμα και στο «μικρό» Αιγαίο, όπου τα χιλιάδες νησιά διαμορφώνουν μια μοναδική σε ομορφιά περιοχή, η σύνδεση των νησιών ανάμεσά τους και με την ηπειρωτική χώρα είναι δουλειά με ιστορία αλλά και οικονομικό ενδιαφέρον.

Η ιδιόμορφη (ας το πούμε ευγενικά) παράδοση είναι ότι με τη δουλειά ασχολούνται κυρίως, δίπλα στους μεγάλους και αποδειγμένα τζέντλεμεν της ακτοπλοΐας, κάποιοι «ιδιαίτεροι» επιχειρηματίες. Ναυτικοί που έγιναν καπετάνιοι και καραβοκύρηδες, νησιώτες που συνεχίζουν μια παράδοση ηρωισμού, συμπαθείς άνθρωποι της θάλασσας που δεν θυμίζουν «κανονικούς» επιχειρηματίες. Αγόραζαν γερασμένα πλοία και μετά από καλλωπισμό, δηλαδή βάψιμο, τα δρομολογούσαν ζητώντας από το Δημόσιο αύξηση τιμής του εισιτηρίου στην πρώτη ευκαιρία. Αυτοί ήταν οι εφοπλιστές του Αιγαίου.  Μερικοί ήταν πιο θορυβώδεις.  Οπως η οικογένεια των Βεντούρηδων, από την Κίμωλο. Κάποια στιγμή τα ξαδέλφια τσακώθηκαν και το πλοίο του ενός βυθίστηκε μετά από έκρηξη, ενώ ήταν δεμένο στο λιμάνι. Συμβαίνουν κι αυτά, στη θάλασσα.

Οπως είναι φυσικό, το οικονομικό ενδιαφέρον προσέλκυσε εταιρείες που δεν συνδέονταν με την παράδοση των καραβοκύρηδων. Ξένες εταιρείες, όπως η ιταλική Grimaldi που προβάλλεται ως μέρος της ιστορικής ευρωπαϊκής οικογένειας στην οποία ανήκει και ο πρίγκιπας του Μονακό. Βέβαια οι «δικοί μας» ιταλοί ακτοπλόοι είναι ο κλάδος από τη Νάπολη, με μακρινή συγγένεια με τους άλλους. Μάλλον δεν ήρθαν από τα σαλόνια αλλά από τα αλώνια. Δεν πειράζει, και πάλι είναι καλύτεροι από κάποιους, παλιούς.  Αλλά δεν είναι μόνον οι Ναπολιτάνοι. Υπάρχει και το νέο αίμα της ακτοπλοΐας.

Ο τουρισμός και η κρίση που ίσως λειτουργεί εξυγιαντικά έφερε στο Αιγαίο καινούργιες εταιρείες. Βέβαια έκανε εντύπωση όταν μάθαμε ότι κάποιος από τους νεοεισερχόμενους του κλάδου, ο Γιώργος Στεφάνου, ιδιοκτήτης της Golden Star Ferries, έκανε απεργία πείνας έξω από το γραφείο του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας. Ηθελε, λέει, να δρομολογήσει ένα επιπλέον πλοίο το καλοκαίρι αλλά άργησε να το παραλάβει και οι υπηρεσίες δεν ενέκριναν το δρομολόγιο καθώς είχε παρέλθει η προθεσμία υποβολής αιτήσεων. Οχι, ισχυριζόταν ο ίδιος,  επιμένοντας ότι οι υπηρεσίες εξυπηρετούν άλλες ακτοπλοϊκές εταιρείες. Ενα από τα χαρακτηριστικά του κλάδου είναι ότι ο καβγάς γίνεται για το καλοκαίρι. Τη θερινή περίοδο οι ακτοπλόοι κάνουν επίδειξη πατριωτισμού. Υπερασπίζονται το Αιγαίον Πέλαγος. Τον χειμώνα κάνουν συντήρηση στα πλοία και δεν έχουν διάθεση να εξυπηρετήσουν τους νησιώτες με ζημιογόνα δρομολόγια.

Παραλίγο, αυτά, θα άλλαζαν νωρίτερα. Ο μακαρίτης Π. Σφηνιάς προσπάθησε να αξιοποιήσει την  άνοδο του Χρηματιστηρίου το 1999 και έπεισε γνωστούς κεφαλαιούχους να επενδύσουν σε εταιρεία που θα αγόραζε τις μικρές που κυριαρχούσαν στο Αιγαίο. Η κατάρρευση του Χρηματιστηρίου και οι πιέσεις των (άπληστων) κεφαλαιούχων τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.

Πολύ αργότερα, κάτι άλλαξε ή νομίζαμε ότι άλλαξε. Εμφανίστηκε ο  Περικλής Παναγόπουλος που είχε κερδίσει πολλά πουλώντας μια εταιρεία κρουαζιερόπλοιων και αποφάσισε να μπει στην ακτοπλοΐα. Με καινούργια, γρήγορα πλοία που θα ξεπερνούσαν τα σαπιοκάραβα του ανταγωνισμού. Για αυτό μια από τις εταιρίες του ονομάστηκε Super Fast Ferries. Μετά εμφανίστηκε η MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου, και ο δαιμόνιος Παναγόπουλος τού πούλησε την εταιρία που εκείνη την εποχή έδινε μάχη χαρακωμάτων με σκληρούς Κρητικούς που δεν επέτρεπαν σε πλοίο «μη κρητικής» εταιρείας να προσεγγίσει το νησί τους.

Ο «απεργός πείνας» που ευτυχώς  ικανοποιήθηκε και δεν πραγματοποίησε την απειλή του ήταν σχετικά νέος στον κλάδο. Γνωστός Ανδριώτης και προφανώς από αγάπη στο νησί του, μπήκε στην ακτοπλοΐα αγοράζοντας το 2011, το παλιό Superferry ΙΙ από την Blue Star της MΙG, με 4,6 εκατ. ευρώ. Το ανέκδοτο είναι ότι το πλοίο έμεινε εκτός δρομολογίου το πολύ 15 μέρες, όσο χρειάστηκε για να αλλάξει χρώμα το αστέρι από το σήμα της Blue Star και να γίνει κίτρινο. Οι νέοι ακτοπλόοι υιοθέτησαν το ίδιο σήμα, με άλλο χρώμα και παραπλήσια ονομασία καθώς το Blue έγινε Golden Star. Το πλοίο ξανάρχισε το δρομολόγιο Ραφήνα προς Ανδρο και πολλοί διασκέδασαν το Πάσχα, με τους οβελίες να ψήνονται στους καταπέλτες και στο γκαράζ του πλοίου που αγκυροβόλησε σημαιοστολισμένο στον Γαύριο. Οι Ανδριώτες είχαν πλέον τον «δικό τους» εφοπλιστή που κάλυπτε τις ανάγκες τους. Και ας είχαν παραβιαστεί -χρονιάρα μέρα- όλοι οι κανονισμοί για τα πλοία στα λιμάνια.

Μπορεί να μην ήταν ισχυροί πλοιοκτήτες οι αδελφοί Στεφάνου αλλά βρίσκονταν στον χώρο της ναυτιλίας. Είχαν επιχειρήσει να δρομολογήσουν οχηματαγωγό από την Κόρινθο, πλοία ανεφοδιασμού μεταφοράς καυσίμων στο Αιγαίο, αλλά κυρίως ήταν γνωστοί για την επιχείρηση τους στις Φιλιππίνες.

Ο κάπτεν Γιώργος Στεφάνου εμφανίζεται Πρόεδρος (Chairman)  και ο αδελφός του κάπτεν Δημήτρης Στεφάνου Διευθύνων Σύμβουλος της Bright Maritime Corporation, με έδρα τις Φιλιππίνες. Αντικείμενο της εταιρείας η εξυπηρέτηση ναυτιλιακών εταιρειών προσλαμβάνοντας πληρώματα. Στον ιστότοπο της εταιρείας υπερηφανεύονται επειδή ο κάπτεν Γιώργος Στεφάνου έπεισε εφοπλιστές που χρησιμοποιούσαν ρουμάνους ναυτικούς να τους αντικαταστήσουν με Φιλιππινέζους. Προεδρεύει (President) της εταιρίας η καθηγήτρια αγγλικών κυρία Desiree P. Sillar, που έχει εργαστεί σε ελληνική ναυτιλιακή εταιρεία και ομιλεί ελληνικά. Φυσικά, ο κάπτεν Γιώργος, στον χαιρετισμό που απευθύνει στην ιστοσελίδα της εταιρίας του, εκθειάζει τις ικανότητες των ναυτικών από τις Φιλιππίνες.

Και αν κάποιος διαφωνεί με τη ναυτοσύνη των Φιλιππινέζων, δεν χρειάζεται να απογοητευτεί. Υπάρχει κι άλλος ανερχόμενος αστέρας στην ακτοπλοΐα. Ο ιδιοκτήτης των ταχύπλοων SeaJets, Μάριος Ηλιόπουλος. Αυτός προέρχεται από την «πραγματική» ναυτιλία. Σίγουρα είναι ευφυής και προφανώς δεξιοτέχνης, και ίσως δεν ήταν τυχαία η ονομασία του πλοίου, «Brillante Virtuoso». Ηταν όμως άτυχο σκαρί, επειδή έξω από τις ακτές της Υεμένης βρέθηκε στο στόχαστρο πειρατών. Το «Brillante Virtuoso» καταστράφηκε στις 6 Ιουλίου 2011 καθώς περνούσε από τη διώρυγα του Σουέζ, 20 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά του λιμανιού του Αντεν, στην Υεμένη. Ο καπετάνιος  ανέφερε ότι δεχόταν επίθεση από πειρατές που κρατούσαν Καλάσνικοφ και εκτοξευτή αντιαρματικών ρουκετών (RPG), και εξέπεμψε σήμα SOS. Το 26μελές πλήρωμά του εγκατέλειψε το πλοίο σε βάρκες. Σε λίγα λεπτά το «Brillante Virtuoso», που μετέφερε μεγάλη ποσότητα πετρελαίου, παραδόθηκε στις φλόγες από τα πυρά των σομαλών πειρατών. Το αμερικανικό καταδρομικό «USS Philippine Sea» περισυνέλεξε από τη θάλασσα τους ναυτικούς. Η ιδιοκτήτρια εταιρία, Suez Fortune Investments Ltd, της οποίας ο κ. Ηλιόπουλος δηλώνει μέτοχος, έστειλε δύο ρυμουλκά στο Αντεν για να σβήσουν τη φωτιά και να ρυμουλκήσουν το δεξαμενόπλοιο.

Ωστόσο σύμφωνα με τον Αντριου Μβανγκούρα, επικεφαλής της Ναυτικής Ενωσης με έδρα τη Σομαλία και διαπραγματευτή μεταξύ των πειρατών και των ιδιοκτητών πλοίων, δεν βρέθηκε κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει ότι το πλοίο και το εύφλεκτο φορτίο του επλήγησαν από ρουκέτα RPG ή πυρά μικρότερων όπλων. Αντίθετα, η πλευρά του έλληνα εφοπλιστή υποστηρίζει ότι το πλοίο ελέγχθηκε από πραγματογνώμονες στο Ντουμπάι όπου μεταφέρθηκε, οι οποίοι βρήκαν σημάδια από σφαίρες, ενώ όσον αφορά την έκρηξη, το συμπέρασμα που έβγαλαν, σύμφωνα πάντα με την πλευρά του κ. Ηλιόπουλου, είναι ότι η έκρηξη προκλήθηκε από μηχανισμό που προερχόταν από εξωγενείς παράγοντες.

Βέβαια ο μεγάλος άτυχος της υπόθεσης ήταν ο βρετανός επιθεωρητής Ντέιβιντ Μόκετ που σκοτώθηκε μετά έναν μήνα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητό του, στο Αντεν, εκεί όπου εργαζόταν δέκα χρόνια.

Πάντως το αρμόδιο δικαστήριο στο Λονδίνο δεν ενέκρινε την πληρωμή της αποζημίωσης 77 εκατ. δολαρίων που αξίωνε ο έλληνας εφοπλιστής, καθώς η ασφαλιστική εταιρεία ισχυριζόταν ότι υπήρξε δολιοφθορά από μέσα και όχι από την επίθεση των πειρατών. Υποθέτουμε ότι πρόκειται για συνηθισμένα τεχνάσματα ασφαλιστικών εταιρειών προκειμένου να αποφύγουν πληρωμή ασφαλίστρων, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ιλιγγιώδη αποζημίωση 77 εκατ. δολαρίων. Η ασφαλιστική Talbot Underwriting Ltd, από τις μεγαλύτερες στο είδος της, υπέβαλε και μήνυση κατά του έλληνα εφοπλιστή για συνωμοσία σε διάπραξη απάτης. Μάλιστα, σύμφωνα με Bloomberg, ο κ. Ηλιόπουλος συνελήφθη στο Λονδίνο τη στιγμή που έβγαινε από το κτίριο δικαστηρίων όπου συζητιόταν η συγκεκριμένη υπόθεση.

Ο ίδιος ο κ. Ηλιόπουλος δηλώνει ότι «πρόκειται για μία προκατασκευασμένη ιστορία η οποία αποβλέπει στο να μην εκπληρώσει η ασφαλιστική εταιρεία τις υποχρεώσεις της και να αποφύγει την αποζημίωση του πλοίου». «Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται» σημειώνει ο κ. Ηλιόπουλος, καθώς εξηγεί ότι πράγματι βρισκόταν στο Λονδίνο προκειμένου να καταθέσει σε δίκη για το αστικό μέρος της υπόθεσης, έπειτα από μήνυση που είχε υποβάλει ο ίδιος. Αν και διέμενε οκτώ ημέρες σε γνωστό ξενοδοχείο της πόλης, η αστυνομία τον αναζήτησε την τελευταία ημέρα της παραμονής του, τη 12η Απριλίου. Σύμφωνα με συνεργάτες του, από τη «συνέντευξη» 90 λεπτών στη βρετανική αστυνομία δεν προέκυψε οποιοδήποτε αδίκημα ή κατηγορία. Ετσι ο κ. Ηλιόπουλος αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Η επαγγελματική δραστηριότητα στις θάλασσες δεν είναι απλή υπόθεση, αφού καραδοκούν πολλοί κίνδυνοι. Ισως γι’ αυτό είναι συναρπαστική και απαιτεί γενναίους. Ακόμα και (ειδυλλιακό το καλοκαίρι) Αιγαίο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News