«Bigger is better» ήταν το μότο του. Αλλά ο Μάρτιν Σόρελ, αυτός o Sir της διαφήμισης και των δημοσίων σχέσεων, έπειτα από 33 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας στοn χώρο, αποφάσισε ή μάλλον υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του, αφήνοντας ακέφαλη την WPP, την πιο μεγάλη διαφημιστική εταιρεία στον κόσμο για λογαριασμό της οποίας εργάζονται 200 χιλιάδες άνθρωποι.

Εν αναμονή του αντικαταστάτη του, τα ηνία της βρετανικής πολυεθνικής της διαφήμισης και του μάρκετινγκ (θυγατρικές της οποίας είναι κορυφαίες εταιρείες του κλάδου σε παγκόσμιο επίπεδο όπως η J. Walter Thompson, η Ogilvy and Mather, η Young & Rubicam και η Taylor Nelson Sofres) έχει αναλάβει ο Ρομπέρτο Κουάρτα, ένας 68χρονος Ιταλός που μεγάλωσε στο Μπρούκλιν, αναφέρει η Corriere della Sera, ενώ την μετέπειτα πορεία της εταιρείας αναμένεται πως θα καθορίσουν ο Μαρκ Ριντ, επικεφαλής του τμήματος ψηφιακής ανάπτυξης, και ο Άντριου Σκοτ, υπεύθυνος της εταιρείας για την Ευρώπη. «Τους εμπιστεύομαι», επισήμανε ο Μάρτιν Σόρελ, ανακοινώνοντας στην ηλικία των 73 ετών την παραίτησή του «για το καλό της εταιρείας και των πελατών». Για την εν λόγω θυσία του, ωστόσο, αναφέρουν οι Times του Λονδίνου, αναμένεται να λάβει αποζημίωση 19 εκατομμυρίων στερλινών σε μετοχές.

Η αποχώρησή του αποτέλεσε απόρροια μιας εσωτερικής έρευνας που ξεκίνησε έπειτα από αναφορές για ανάρμοστη συμπεριφορά (personal misconduct) από την πλευρά του Σόρελ και την πιθανή κατάχρηση εταιρικών πόρων. «H WPP θα παραμείνει για πάντα το μωρό μου», επισήμανε, ωστόσο, ο Σερ Μάρτιν, ο μακροβιότερος από τους εκτελεστικούς διευθυντές του FTSE 100, του δείκτη των Financial Times με τις 100 βρετανικές επιχειρήσεις με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία, ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε μια εταιρεία που ιδρύθηκε με δύο, μόλις, μετόχους σε μια πανίσχυρη πολυεθνική που σήμερα διαθέτει 3.000 γραφεία σε 112 χώρες.

Η «Wire and Plastic Products» συστάθηκε το 1971 ως μια επιχείρηση παραγωγής πλαστικών ειδών. Το 1985, ο Σόρελ, οικονομικός διευθυντής της Saatchi & Saatchi από το 1977, πήρε υπό τον έλεγχό του την WPP, αποκτώντας το 30% της εταιρείας για λιγότερο από 700.000 δολάρια. Και κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν την μετέτρεψε σε έναν από τους μεγαλύτερους διαφημιστικούς ομίλους στον κόσμο. Ο Σόρελ υπήρξε ένας ιδιοφυής άνθρωπος της επικοινωνίας και του θεάματος, κάποιος που γνωρίζοντας ότι «το μάρκετινγκ αποτελεί επένδυση, όχι δαπάνη», έφτασε στο σημείο να αμείβεται για τις υπηρεσίες του με έως και 70 εκατομμύρια στερλίνες, το 2015, ποσό όχι εξωφρενικό αν αναλογιστεί κανείς ότι ηγούνταν για περισσότερο από τρεις δεκαετίες μιας αυτοκρατορίας, η αξία της οποίας εκτιμάται στα 15 δισεκατομμύρια στερλίνες.

Αλλά κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, ο Σόρελ φέρεται να έβαλε στην τσέπη του περισσότερα από 200 εκατομμύρια στερλίνες, μέσω ενός αμφιλεγόμενου συστήματος πληρωμών και πριμοδότησης. Δεδομένου ότι η πέρυσι η μετοχή της WPP απώλεσε το 1/3 της χρηματιστηριακής αξίας της, o σερ Μάρτιν δεν θα μπορούσε να μην αποσυρθεί. Σίγουρα, όμως, δεν είναι τυχαίο, ότι η αποπομπή του, «συνταξιοδότηση» σύμφωνα με την εταιρεία, ήρθε τη στιγμή που ο όμιλος, αλλά και ο κλάδος της διαφήμισης στο σύνολό του, καλούνται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ψηφιακής εποχής. «Έπεσε ο Μάρτιν, θα πέσει και η WPP, θα επικρατήσει χάος. Η βιομηχανία δεν είναι προετοιμασμένη», υποστήριξε υψηλόβαθμο στέλεχος ανταγωνιστικού ομίλου, μιλώντας στον Guardian.

Τονίζοντας πως «η πορεία της WPP είναι πιο σημαντική και από ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου» ο Μάρτιν Σόρελ θα αφοσιωθεί πλέον στην κόρη του, ηλικίας μόλις δύο ετών, καρπό της σχέσης του με την κατά τριάντα χρόνια νεότερή του Κριστιάνα Φαλκόνε, υψηλόβαθμο στέλεχος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός.

Αίσθηση έχει προκαλέσει, ωστόσο, στη Βρετανία το γεγονός ότι η WPP δεν σκοπεύει να κοινοποιήσει, όπως ανακοίνωσε την Κυριακή, τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε από ανεξάρτητο φορέα, προκαλώντας την αντίδραση ακόμα και πολιτικών, με τον Βινς Κέιμπλ, για παράδειγμα, ηγέτη των Φιλελεύθερων, να επικρίνει την έλλειψη διαφάνειας από την πλευρά της εταιρείας. «Η όρεξη του (Σόρελ) για εξαιρετικά υψηλούς μισθούς ήταν ένα πρόβλημα. Είναι απογοητευτικό που μεγάλες εταιρείες μπορούν να αποκρύψουν αρνητικά, ενδεχομένως, συμπεράσματα για τα κορυφαία στελέχη τους», πρόσθεσε ο βρετανός πολιτικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News