Τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα σε ένα χωρίο της Θράκης, προς στα σύνορα με τη Βουλγαρία, το Σιτοχώρι Εβρου, μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι του χωριού στο νεκροταφείο για να κάνουν ένα δικό τους ομαδικό μνημόσυνο για τους συγχωριανούς τους που έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο. Κάνουν μαζί με τους νεκρούς τους την Ανάσταση. Μικροί και μεγάλοι, γέροι, ενήλικες και παιδιά συγκεντρώνονται κάνοντας ένα συμβολικό κύκλο έξω από το εκκλησάκι του νεκροταφείου. Με αυγά, τσουρέκια και λίγο κρασί τιμούν τους πεθαμένους σε μία δίωρη τελετή με επικεφαλής τον παπά του χωριού. Τσουγκρίζουν και εύχονται χρόνια πολλά. Συγχωρούν, γιορτάζουν και μνημονεύουν τους νεκρούς τους. Αναπολούν καταστάσεις και συγκινούνται. Τηρούν αυτό το έθιμο δεκάδες χρόνια τώρα, ακόμα και επί Κατοχής τελέστηκε, και ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Από τους 400 κατοίκους έμειναν 300 και όσοι βρίσκονται σε κοντινές αποστάσεις έρχονται να ενώσουν τις μνήμες τους με τους μόνιμους κάτοικους. Κάθε χρόνο σημειώνονται απουσίες, επειδή μερικοί δραπετεύουν από την ομάδα των ανθρώπων που γιορτάζουν στην ομάδα που τιμάται. Είναι μία λογική εξέλιξη της ζωής.

Μαθαίνοντας για αυτό το έθιμο έζησα ξανά το ταξίδι μου στο Μεξικό όπου ήμουνα παρούσα στη γιορτή (Día de Muertos). Η παροδική επιστροφή στη Γη των νεκρών συγγενών και των αγαπημένων εορτάζεται σε όλο το Μεξικό, ιδιαίτερα στις κεντρικές και νότιες περιοχές, καθώς και σε άλλες περιοχές του κόσμου από καθολικούς μεξικανικής καταγωγής, στο τέλος του Οκτώβρη και στις αρχές Νοεμβρίου. Αυτή η περίοδος συμπίπτει με την ολοκλήρωση του ετήσιου κύκλου της καλλιέργειας καλαμποκιού. Σχετίζεται με την γιορτή Των Αγίων Πάντων και πρόκειται για ένα κυριολεκτικό «ξύπνημα των νεκρών», αφού οι δρόμοι τις πόλης γεμίζουν σκελετούς, ενώ πιστεύεται ότι εκείνη τη μέρα του χρόνου οι νεκροί επιστρέφουν στη Γη και γιορτάζουν με τις οικογένειες τους. Κάθε χρόνο στις πόλεις και τα χωριά του ο κόσμος πηγαίνει στα νεκροταφεία και η νύχτα περνάει με γλέντια και φαγητό κοντά στους πεθαμένους τους. Με ομοιώματα σκελετών και νεκροκεφαλών στολίζονται οι δρόμοι και οι πλατείες και όλοι είναι ντυμένοι γιορτινά. Με γέλια ,πολύ μουσική και χορούς θυμούνται ‘όμως οι τουρίστες ξαφνιάζονται.

Δύο μέρη σε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά το ένα από το άλλο. Δυο παρόμοιες γιορτές με τον ίδιο σκοπό αλλά με διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Οι παρευρισκόμενοι τιμούν τους νεκρούς τους με τον παραδοσιακό τους τρόπο και δεν τους ξεχνάνε. Το Σιτοχώρι είναι κοντά στο Μεξικό ή το Μεξικό στην Θράκη; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και τα δύο είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News