Για τρεις ημέρες, το «Arctic Sunrise», το πλοίο της Greenpeace,  έμεινε αγκυροβολημένο σε ένα από τα λιμάνια της Πούντα Αρένας, πρωτεύουσας της περιφέρειας Μαγκαλάνες στη Χιλή. Και όταν ολοκληρώθηκε ο έλεγχος του εξοπλισμού που είχε μαζί της η περιβαλλοντική ομάδα και έγιναν οι απαραίτητες ασκήσεις ασφαλείας, το παγοθραυστικό απέπλευσε για τη Γη του Πυρός. Στο ταξίδι συμμετείχε και ο φωτογράφος του Reuters Αλεξάντρ Μενεγκίνι που ανυπομονούσε να φτάσει στην Ανταρκτική.

Η αποστολή διοργανώθηκε από την Greenpeace, με στόχο την ευαισθητοποίηση και την υποστήριξη μιας πρότασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημιουργία της μεγαλύτερης προστατευόμενης περιοχής του πλανήτη στην Ανταρκτική. Το σχέδιο της διεθνούς περιβαλλοντικής ομάδας είναι να δημιουργηθεί στην περιοχή ένα ασφαλές καταφύγιο  που θα παρέχει προστασία στη θαλάσσιας ζωή από την βιομηχανική αλιεία.

Για να τεκμηριώσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της ρύπανσης και της αλιείας στην άγρια πανίδα της περιοχής, η ομάδα της Greenpeace τράβηξε εικόνες και βίντεο και έκανε δειγματοληψίες θαλασσινού νερού της Ανταρκτικής και επιφανειακών υδάτων για να ελέγξει αν υπάρχουν μικροπλαστικά.

Η προτεινόμενη Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Γουέντελ (MPA) θα καλύπτει περίπου 1,8 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα φυσικού οικοσυστήματος για φάλαινες, φώκιες, πιγκουΐνους και πολλά είδη ψαριών. Και η πρόταση θα εξετασθεί από την κυβέρνηση της Ανταρκτικής, στο συνέδριο για τη διατήρηση των θαλάσσιων πόρων της Ανταρκτικής, τον Οκτώβριο του 2018 στην Αυστραλία.

«Προς το παρόν, η Ανταρκτική προστατεύεται από τη Συνθήκη της Ανταρκτικής, αλλά υπάρχουν πολλά περιθώρια για κατάχρηση των υδάτων γύρω από την Ανταρκτική, και ήδη υπάρχουν σοβαρά θέματα σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως η αύξηση των επιπέδων του CO2, η αύξηση της οξύτητας του νερού στους ωκεανούς και τα πλαστικά», δήλωσε ο Τομ Φόρμαν, αρχηγός της αποστολής της Greenpeace, και τόνισε ότι «γι’ αυτό και δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία να προστατευθούν αυτές οι περιοχές, που είναι τόσο ζωτικές για τόσο μεγάλο αριθμό ειδών με πολλούς τρόπους».

Σύμφωνα με τη Greenpeace, βασικό μέλημα είναι η προστασία του κριλ -ένα είδος μικρής γαρίδας- από την βιομηχανική αλιεία. Οι άνθρωποι, χρησιμοποιούν τα κριλ για την παραγωγή συμπληρωμάτων διατροφής με ωμέγα-3 και σε τροφές για κατοικίδια ζώα.

Πρόσφατα, όμως, η περιβαλλοντική ομάδα δημοσίευσε μια έκθεση, στην οποία σημειώνεται ότι η επιβίωση ζώων όπως οι πιγκουίνοι, οι φάλαινες και οι φώκιες και γενικά της πανίδας της Ανταρκτικής εξαρτάται είτε άμεσα είτε έμμεσα από τα μικρά οστρακοειδή, που είναι η τροφή τους.

«Ζητάμε από όλα τα αλιευτικά σκάφη να μην ψαρεύουν κριλ σε καμία περιοχή της Ανταρκτικής που προτείνεται για προστασία», δήλωσε ο Λιουκ Μασέι, εκπρόσωπος της Greenpeace.

Το ταξίδι ήταν υπέροχο. «Όταν τελικά το πλοίο έφυγε από το λιμάνι, συνειδητοποίησα πόσο απολαυστικό ήταν να βρίσκομαι στη θάλασσα. Σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας και μια υπόσχεση για το μέλλον, όπως αυτή που βιώνεις όταν ξεκινάς μια καινούργια σχέση, μια νέα δουλειά ή ένα ταξίδι σε κάποιο μέρος που δεν έχεις ξαναπάει ποτέ», σημειώνει ο Μενεγκίνι.

Αφού περιέπλευσαν τη Γη του Πυρός συνοδευόμενοι από δελφίνια, έφτασαν  στο θρυλικό πέρασμα του Ντρέικ, ένα μικρό άνοιγμα της θάλασσας στο νοτιότερο άκρο της Λατινικής Αμερικής που χωρίζει το ακρωτήριο Χορν από την Ανταρκτική και όπου ο Ατλαντικός συγκρούεται βίαια με τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Οι επιβάτες του «Arctic Sunrise» είχαν ειδοποιηθεί ότι το πέρασμα θα ήταν άγριο, οπότε άρχισαν να δένουν τα πάντα μέσα στο πλοίο. Πήραν χάπια για τη ναυτία και άφησαν αναμμένα τα φώτα στις τουαλέτες για εκείνους που θα ένιωθαν άσχημα.  Ο Μενεγκίνι αποφάσισε να μην πάρει τα χάπια. Αυτό ήταν το λάθος του: «Ένιωσα σα να είχα πέσει σε περιδίνηση», λέει.

Μετά από λίγες ώρες μέσα στο πέρασμα, πήγε στη γέφυρα να ρωτήσει τον καπετάνιο πόσες ώρες θα χρειαζόντουσαν ακόμη μέχρι να φτάσουν σε πιο ήρεμα νερά. «Μπορεί να κρατήσει μέχρι και τέσσερις ημέρες», του απάντησε εκείνος, θυμίζοντάς του ότι βρισκόντουσαν σε ένα παγοθραυστικό, ένα πολύ στέρεο πλοίο μεν, που όμως δεν σχεδιάστηκε για να ταξιδεύει γρήγορα και χωρίς σκαμπανεβάσματα. «Αυτό ήταν το “μεγαλύτερο” τετραήμερο της ζωής μου», θυμάται ο Μενεγκίνι.

Όταν έφτασαν στην Ανταρκτική Χερσόνησο, ο ωκεανός ήταν και πάλι ήρεμος και μπορούσαν να δουν πολλά άγρια ζώα. Αντίθετα από ό,τι πιστεύουν κάποιοι, η Ανταρκτική είναι γεμάτη ζωή και ανά πάσα στιγμή μπορεί κανείς να δει πιγκουίνους, θαλασσοπούλια, φώκιες και φάλαινες.

Τα μέλη της ομάδας της Greenpeace βγήκαν στη στεριά με λαστιχένιες βάρκες, φορώντας ειδικές στολές επιβίωσης που ζύγιζαν σχεδόν 10 κιλά. Ο Μενεγκίνι κουβαλούσε επιπλέον μια κάμερα και μερικούς φακούς, που πρόσθεταν ακόμα περισσότερο βάρος στην ήδη άβολη περιβολή του. Αλλά άξιζε τον κόπο. Δεν θα μπορούσε να χάσει τη ευκαιρία να βγάλει μερικές σπάνιες φωτογραφίες σε μια αποικία πιγκουίνων.

Η εμπειρία της συνάντησής του με τους πιγκουίνους αποδείχτηκε πραγματικά υπέροχη και οι στιγμές που έζησε κοντά τους θα του μείνουν αξέχαστες. Οι πιγκουίνοι δεν αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν αρπακτικά ζώα και αν κάποιος δεν κινείται πολύ μπορεί να τον περιβάλλουν για ώρες παρατηρώντας τον.

«Μαζί με το σκυλί μου, νομίζω ότι είναι τα πιο γλυκά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο», λέει ο φωτογράφος του Reuters, συμπληρώνοντας ότι κάθε φορά που έβγαινε στη στεριά αισθανόταν «σαν παιδί σε ένα κατάστημα με καραμέλες».

Όταν ο καιρός το επέτρεψε, ο Μενεγκίνι πέταξε και με ελικόπτερο πάνω από την χερσόνησο, όμως καμιά από τις φωτογραφίες του δεν μπορεί να αποδώσει την αληθινή εμπειρία του ταξιδιού σε αυτά τα μέρη, λέει.

Όπως απέδειξε το μακρινό του ταξίδι, «η Ανταρκτική είναι πολύ μακριά από τον πολιτισμό. Αλλά δεν είναι ανέγγιχτη. Η Greenpeace ήρθε εδώ για να επισημάνει ορισμένα από τα τρωτά σημεία της. Ελπίζω ότι οι εικόνες μου αποκαλύπτουν λίγη από την ομορφιά της περιοχής», λέει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News