Το πρώτο μας σκυλί το πήραμε το 1992 όταν πήγαμε σε σπίτι με κήπο. Ηταν ένα κόλεϊ οκτώ μηνών. Ο ιδιοκτήτης του το είχε δεμένο από κουτάβι στην ταράτσα του πανωσηκώματος στο οποίο κατοικούσε κάπου στο Περιστέρι. Το είχε παρατήσει εκεί μόνο του, χωρίς καμία φροντίδα, μέχρι να βρει κάποιον να του το πουλήσει. Μας ζήτησε 30.000 δραχμές. Του τα δώσαμε και το πήραμε. Θεωρήσαμε ότι κάναμε μια καλή πράξη.

Ο ιδιοκτήτης αυτός φέρθηκε στο ζώο εγκληματικά. Το σκυλί, ήταν φοβισμένο. Τους πρώτους έξι μήνες που έζησε μαζί μας δεν γάβγιζε καν. Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν μουγκό. Ο κτηνίατρος μας είπε πως ήταν τραυματισμένο ψυχολογικά. Οταν ακούσαμε το πρώτο γάβγισμα δεν το πιστεύαμε.

Σιγά σιγά το σκυλί εξοικειώθηκε μαζί μας, αλλά τα τραύματα τις παιδικής του ηλικίας δεν τα ξεπέρασε ποτέ. Από τον δεύτερο-τρίτο χρόνο της ζωής του άρχισε να δαγκώνει. Και εμάς και τους επισκέπτες του σπιτιού. Ο κτηνίατρος μας είπε πως κι αυτό ήταν κατάλοιπο εκείνων των πρώτων οκτώ εφιαλτικών μηνών και δεν θα διορθωνόταν.

Το κρατήσαμε και το προσέχαμε. Είχαμε βάλει σημάνσεις ότι δαγκώνει και απαγορεύαμε σε όποιον έμπαινε στο σπίτι να το πλησιάσει. Μια μέρα όμως η γαλλίδα καθηγήτρια που μου έκανε μαθήματα γλώσσας, από βλακεία και χαζοφιλοζωία πήγε να το χαϊδέψει ενώ αυτό ήταν δεμένο. Δεν ήμασταν μπροστά όταν το έκανε και τη δάγκωσε. Το θύμα αρνήθηκε την αποζημίωση και τη βοήθεια που της προσφέραμε επειδή όπως μας είπε ήταν φιλόζωη. Έναν χρόνο μετά μας ήρθε κλήτευση για δικαστήριο. Το πρώτο το κερδίσαμε με ποινή την αποζημίωση που αρχικά είχαμε προσφερθεί να της δώσουμε. Αρνήθηκε και έκανε έφεση. Στο εφετείο μας εκδικάστηκε πρόστιμο 10.000 ευρώ. Η γαλλίδα φιλόζωη μυρίστηκε λεφτά, άπλωσε το χέρι και τα άρπαξε.

Φυσικά το σκυλί έμεινε μαζί μας μέχρι τα βαθειά γεράματά του. Κάποια στιγμή ο κτηνίατρος μας είπε να του κάνουμε ευθανασία για να μην βασανίζεται από τα γηρατειά και του την κάναμε. Στο επόμενο πάντως κατοικίδιο που αποκτήσαμε ήμασταν πιο τυχεροί – κι εμείς κι αυτό. Ο ιδιοκτήτης του μας το έδωσε από κουτάβι (δωρεάν), κι έτσι τώρα που έχει μεγαλώσει είναι η πιο χαρούμενη ψυχή μέσα στο σπίτι.

Τα κατοικίδια είναι σαν μωρά. Θέλουν φροντίδα. Εχεις ευθύνη να τα φροντίσεις και να τους προσφέρεις μια καλή ζωή από τη στιγμή που τα αποκτάς. Πρέπει να τα σέβεσαι. Θα ήθελα πολύ σήμερα, που ζω μόνη μου σε διαμέρισμα, να έχω ένα μικρό ζώο, αλλά ξέρω πως δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στην ευθύνη του και γι αυτό δεν τολμώ να αποκτήσω. Δεν θέλω ούτε να το καταπιέσω στα λιγοστά τετραγωνικά όπου ζω αλλά ούτε θέλω να το αφήνω μόνο του να με περιμένει όλη μέρα που λείπω από το σπίτι.

Αντίθετα στους δρόμους βλέπω «φιλόζωους» με κάτι τεράστια σκυλιά ράτσας, που τα βγάζουν βόλτα και μετά τα κλειδαμπαρώνουν μέσα στα μικρά διαμερίσματά τους όλη μέρα. Πώς ζει ένας μολοσσός μέσα σε 50 τετραγωνικά γεμάτα έπιπλα;

Επίσης βέβαια στους δρόμους του κέντρου βλέπω και πολλά κατοικίδια με την ταυτότητα περασμένη στον λαιμό, παρατημένα, να παίρνουν από πίσω τους περαστικούς ψάχνοντας τα αφεντικά τους που τα πέταξαν. Αυτό είναι δράμα.

Οπως βλέπω και πολλά αδέσποτα, που τα ταΐζουν διάφοροι μαγαζάτορες, να είναι ξαπλωμένα έξω από τα μαγαζιά, υπέρβαρα, ασθμαίνοντα και κακοζωισμένα. Όταν αποφασίζεις να ταΐσεις ένα αδέσποτο πρέπει να του δίνεις σωστή τροφή. Όχι να του πετάς όλα τα αποφάγια σου (σουβλάκια, ψωμιά, γλυκά) μέχρι να ψοφήσει.

Κάθε φορά πάντως που βλέπω αυτά τα αδέσποτα του κέντρου της Αθήνας σκέφτομαι εκείνα που είχε μαζέψει ο δήμος το 2004, άρον άρον για να μην πουν οι τουρίστες των Ολυμπιακών Αγώνων ότι οι Ελληνες είμαστε απολίτιστοι. Δεν μάθαμε ποτέ ποια ήταν εκείνα τα κέντρα για τα αδέσποτα που είχαν στηθεί τσάτρα πάτρα μέσα στη γενικότερη ρεμούλα. Φοβάμαι πως απλώς μάζεψαν τα ζώα σε μάντρες και τους έριξαν φόλες και μετά τα παράχωσαν στις χωματερές.

Κανένα ζώο δεν θα το έκανε αυτό σε άνθρωπο. Οι δύο φαντάροι που έκαναν αυτή την πράξη και ανάρτησαν το βίντεο στο Facebook είναι σαν να βασάνισαν και να πέταξαν στον γκρεμό ένα αβοήθητο μωρό

Ευτυχώς το τελευταίο αστείο και ελλιπές νομοσχέδιο με τις στειρώσεις και τον ΦΠΑ στα κατοικίδια αποσύρθηκε. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα γέμιζε η χώρα αδέσποτα, αφού η πλειονότητα των ιδιοκτητών θα τα παρατούσε για να γλιτώσει τα έξοδα και τα μπλεξίματα.

Και μετά, αυτή την εβδομάδα, ζήσαμε στα social media, το περιστατικό των δύο φαντάρων, που βασάνισαν on air το άτυχο σκυλάκι και το πέταξαν στον γκρεμό. Χάρηκα που ο Πάνος Καμένος είπε πως αναλαμβάνει ο ίδιος την αυστηρή ποινή των ασυνείδητων, αλλά όποια κι αν είναι αυτή η ποινή θα είναι λίγη για μια τέτοια πράξη.

Ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο ον από τα ζώα. Όμως ο άνθρωπος που βασανίζει και πετάει στον γκρεμό γελώντας ένα αβοήθητο σκυλί είναι τέρας. Κανένα ζώο δεν θα το έκανε αυτό σε άνθρωπο. Οι δύο φαντάροι που έκαναν αυτή την πράξη και ανάρτησαν το βίντεο στο Facebook είναι σαν να βασάνισαν και να πέταξαν στον γκρεμό ένα αβοήθητο μωρό.

Αυτοί οι εγκληματίες δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν συναίσθηση. Φανταστείτε πώς θα ζουν και πώς θα συμπεριφέρονται μέσα στην κοινωνία. Φανταστείτε, αύριο, όταν θα εκτίσουν την ποινή τους θα παντρευτούν και θα κάνουν παιδιά. Πώς, με τι αρχές θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους; Θα τους πουν πως ο άνθρωπος μπορεί να κακομεταχειρίζεται οποιονδήποτε και οτιδήποτε δεν μπορεί να αμυνθεί; Κι αν φερ’ ειπείν αύριο αυτοί οι δύο τύποι θέλουν να βιάσουν, τι θα τους σταματήσει; Γιατί μη μου πείτε πως δύο ρεμάλια που βιάζουν τη ζωή ενός κατοικίδιου θα κωλώσουν να επιτεθούν, έστω μεθυσμένοι ή μαστουρωμένοι, σε έναν άνθρωπο για να ικανοποιήσουν τις όποιες ορέξεις τους…

Καλώς η κυβέρνηση απέσυρε το νομοσχέδιο και κακώς το δημοσιοποίησε εξ’ αρχής. Πάντως σε κάθε περίπτωση, το πρώτο που πρέπει να κάνει, αν θέλει να προσφέρει φιλοζωικό έργο, είναι να καλλιεργήσει τη φιλοζωική συνείδηση των Ελλήνων. Με εκπομπές, με διαφημίσεις, με εκστρατείες ενημέρωσης, με όλους τους τρόπους. Γιατί δεν είναι φιλοζωία να καταπιέζεις ένα κατοικίδιο μέσα σε ένα μικρό σπίτι μόνο και μόνο από ματαιοδοξία. Ούτε είναι φιλοζωία να παίρνεις ένα ζώο για παιχνίδι και μετά να το παρατάς επειδή το βαρέθηκες. Ούτε είναι φιλοζωία να ταΐζεις με τα σκουπίδια σου ένα πεινασμένο αδέσποτο.

Για να μη μιλήσω και για τα παιδιά που βγαίνουν και παίζουν με τα αδέσποτα στις πλατείες, και τα βασανίζουν για πλάκα, ενώ οι γονείς τους κάθονται αμέριμνοι στα μπαλκόνια και απολαμβάνουν στιγμές χαλάρωσης.

Ο άνθρωπος δεν είναι ανώτερο ον από τα ζώα. Τα ζώα γίνονται επιθετικά μόνο όταν απειλούνται ή στην περίπτωση των αγρίων, μόνο όταν αναζητούν τροφή. Ο άνθρωπος, όταν, όπως λέμε «αποκτηνώνεται», γίνεται κάτι πολύ χειρότερο, και πιο επικίνδυνο από άγριο ζώο. Και όταν συμβαίνει αυτό δεν επανέρχεται στην τάξη με την επιβολή ΦΠΑ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News