Δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας αν (ξανα)πούμε ότι η Ελλάδα είναι χώρα όπου ευδοκιμούν οι μύθοι, η  χώρα που κάνει τις επιθυμίες της πραγματικότητα. Με αποτέλεσμα συχνά να πέφτει από τα σύννεφα και κάποιες φορές να σπάει τα μούτρα της.

Αυτό συμβαίνει και στους άρχοντές της και  στους αρχομένους. Ας θυμηθούμε τον προς τριετίας ευρύτατα καλλιεργημένο μύθο ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αλλάξει την οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης (όπως αποτυπώθηκε στο περίφημο «Go back, κυρία Μέρκελ») και οδήγησε στην (αυτ)απάτη του 62% του δημοψηφίσματος.

Γιατί το θυμίζουμε; Διότι ενώ εκείνος ο μύθος διαλύθηκε και η χώρα έστριψε –με οδυνηρό μεν τρόπο, αλλά έστριψε– την τελευταία στιγμή από τον δρόμο που οδηγούσε στο οικονομικό βάραθρο, σήμερα καλλιεργούνται ορισμένοι άλλοι μύθοι, που μπορεί να έχουν, αν δεν διαλυθούν, χειρότερα αποτελέσματα, επειδή αφορούν εθνικά θέματα.

Μύθος πρώτος: Εδώ και λίγα χρόνια λέγαμε και γράφαμε ότι η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια απομονωμένη η χώρα με προβληματικές έως εχθρικές σχέσεις με τις δύο υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσία και με όλες τις γειτονικές της χώρες. Ειδικά μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, αλλά και το πραξικόπημα στην Τουρκία, για το οποίο ο έξαλλος Ερντογάν ζητούσε από τις ΗΠΑ την έκδοση του Γκιουλέν, η μυθολογία περί αποδυναμωμένης Τουρκία έφτασε στα ύψη.

Τι συμβαίνει σήμερα; Η Τουρκία εισβάλλει στην Συρία του Ασαντ, τον οποίο υποστηρίζει η Ρωσία. Αλλά η Ρωσία δεν κουνάει ούτε το μικρό δάχτυλο του Πούτιν, αφού τα έχει βρει σε όλα με τον Ερντογάν. Είχε προηγηθεί η αγορά –πρωτοφανής για χώρα του ΝΑΤΟ– του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 αξίας μερικών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Τουρκία, παρά τις προειδοποιήσεις των Αμερικανών, εισβάλλει και καταλαμβάνει το Αφρίν ξεπαστρεύοντας τους Κούρδους-συμμάχους των Αμερικανών στον αγώνα κατά των Ισλαμιστών. Οι Αμερικανοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Γιατί; Μα η Τουρκία είναι σαφώς πιο πολύτιμη χώρα από τους σκόρπιους Κούρδους.

Μύθος δεύτερος: Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν γεωστρατηγικό πλεονέκτημα λόγω των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, που υπάρχουν σε περιοχές τους. Και τι είδαμε; Ότι η Τουρκία εμπόδισε στρατιωτικά τις έρευνες εταιρειών μεγάλων χωρών και τα περί αποστολής ιταλικών και γαλλικών πολεμικών πλοίων αποδείχτηκαν φούμαρα. Και πώς να γίνει αυτό όταν η Τουρκία είναι μόνιμος και μεγάλος πελάτης τους στα εξοπλιστικά; (εδώ). Και μένει να δούμε τι θα γίνει με μια αμερικανική εταιρεία, αν και οι Αμερικανοί είπαν καθαρά ότι τα οφέλη από τα κοιτάσματα πρέπει να τα καρπωθούν και οι δύο Κοινότητες της Κύπρου, ουσιαστικά δηλαδή λύση του Κυπριακού. Δεν απέχει και πολύ από τις τουρκικές θέσεις.Ιδού και η νέα, μόλις χτεσινή, ανακοίνωση του Ερντογάν.

Τούτων ούτως εχόντων, επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα αν η Ελλάδα έχει περιθώρια να συντηρεί ανοιχτά μέτωπα στα βόρεια σύνορά της, όταν ο μεγάλος κίνδυνος είναι στα ανατολικά της. Κι αν οι εκκρεμότητες  με την Αλβανία φαίνεται ότι βαίνουν προς διευθέτηση, δεν γνωρίζουμε αν θα συμβεί το ίδιο και με το Μακεδονικό.

Αν, όπως φαίνεται, τα Σκόπια έχουν τη βούληση να συμφωνήσουν σε  μια αμοιβαία αποδεκτή λύση για το όνομα, στη βάση της ελληνικής πρότασης του 2008, θα ήταν εγκληματική τύφλωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να την απορρίψει και να φορτωθεί την ευθύνη.

Είναι δυστύχημα που η κυβέρνηση έχει υπουργό Αμυνας ένα πρόσωπο με τυχοδιωκτική στάση, καθώς εξαρτά την πολιτική του επιβίωση από τον «μακεδονισμό» του, ενώ γνωρίζει πολύ καλά τον εξ ανατολών κίνδυνο, που καθιστούν απολύτως αναγκαίο το κλείσιμο αυτού του άχρηστου μετώπου.

Θα είναι εγκληματικό λάθος αν, εξαιτίας του Καμμένου, ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς οπισθοχωρήσουν και στείλουν στις ελληνικές καλένδες το πρόβλημα.

Θα είναι ασυγχώρητο λάθος αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης οχυρωθούν πίσω από τον τυχοδιωκτισμό του Καμένου και, με στόχο την ψηφοθηρία, απορρίψουν μια εθνικά επωφελή λύση. Ειδικά η ΝΔ θα διαπράξει μεγαλύτερο λάθος, αν πει «όχι» σε μια λύση σαν αυτή που το 2008 είχαν προτείνει Καραμανλής και Μπακογιάννη. Διότι, συν τοις άλλοις, αύριο θα διαχειριστεί η ίδια το πρόβλημα πιθανότατα από χειρότερες θέσεις.

Εντέλει, θα ήταν δείγμα εκφυλισμού αν κυβέρνηση, κόμματα και βουλευτές κάνουν το χατίρι ορισμένων ανεγκέφαλων υπερ-πατριωτών, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να τους στέλνουν επιστολές και να τους απειλούν με… θάνατο και μέχρι στιγμής μόνο ο Πρόεδρος της Βουλής να έχει αντιδράσει όπως πρέπει (εδώ και εδώ).

Είναι καιρός να τελειώνουμε με τους μύθους. Να κλείσουμε άχρηστα μέτωπα, τα οποία συντηρούν υπερπατριώτες και ψηφοθήρες. Και να επικεντρωθούμε εκεί που υπάρχει πραγματικός κίνδυνος. Τότε θα μπορούμε να δώσουμε στον εκάστοτε Ερντογάν να καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν είναι Συρία ή  Ιράκ. Και ότι, αν ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, δεν θα μπορέσει εύκολα να την ξαναβρεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News