Την εποχή που πηγαίναμε σχολείο, τα κυριακάτικα ντέρμπι ήταν λίγο σημαντικότερα από την ίδια μας την ύπαρξη. Είμασταν σχεδόν σίγουροι ότι οι παίκτες μοχθούσαν και για εμάς, σκόραραν και πανηγύριζαν για να έχουμε ένα χαρούμενο διάλειμμα. Αν η ομάδα μας κέρδιζε, η Δευτέρα γινόταν η πιο χαρούμενη ημέρα της εβδομάδας. Αν πάλι η ομάδα μας έχανε, απλώς αρρωσταίναμε ή στην καλύτερη περίπτωση φορτώναμε στις τσάντες μας βιβλία και υπομονή και δειλά δειλά περπατούσαμε προς τον τόπο των μαρτυρίων: το προαύλιο του σχολείου.

Σκεφτείτε τώρα το πρώτο διάλειμμα σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης. Παιδιά 12 και 13 χρονών να μαλώνουν για το όπλο του Ιβάν και τις απειλές υψηλόβαθμων παραγόντων προς τους διαιτητές ενός αγώνα. Και την ίδια ώρα, κάποια άλλα παιδιά, ίσως λίγο μεγαλύτερα, να έχουν κατεβάσει τους κανονισμούς της FIFA σε pdf και να προσπαθούν να καταλάβουν αν ο Μαουρίτσιο του ΠΑΟΚ επηρέαζε τον Μπάρκα της ΑΕΚ και άρα το γκολ της γηπεδούχου ομάδας δεν έπρεπε να μετρήσει.

Μερικά χιλιάδες πιτσιρίκια λοιπόν, θα μάθουν σήμερα ότι ένα γκολ που ακυρώθηκε στον αγώνα μπορεί να κατοχυρωθεί μέσα σε κλειδωμένα δωμάτια έπειτα από λεονταρισμούς παραγόντων και στη θέα ενός ρεβόλβερ. Αυτή είναι ίσως η χειρότερη παρακαταθήκη ενός ντέρμπι που δεν τελείωσε ποτέ και μιας ακόμα βιασμένης ποδοσφαιρικής Κυριακής. Ας ελπίσουμε μόνο να βρεθούν και κάποιοι να παραδειγματιστούν από τον αρχηγό του ΠΑΟΚ, Αντελίνο Βιεϊρίνια που κράτησε ψηλά την σημαία της ομάδας του και των χαμένων Κυριακών μας.

Οσοι βλέπουν τα πράγματα έξω από κέρδη και φιλοδοξίες, συμφωνούν σε αυτό: το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πρέπει είτε να σταματήσει να είναι τοξικό είτε πρέπει να διακοπεί επ’ αορίστω. Και ορθώς διακόπτεται γιατί δεν μπορεί από την μία ημέρα την άλλη να σταματήσει να είναι τοξικό.

Στην Αγγλία των σκληρών χούλιγκαν, οι οπαδοί συναντιούνται το μεσημέρι σε ένα βουνό από μπύρες και πηγαίνουν στο γήπεδο τραγουδώντας. Τα σοκάκια της βρετανικής επαρχίας γεμίζουν από νωρίς από ηλιοκαμένους άνδρες που γιορτάζουν την αγαπημένη τους Κυριακή. Οι ελληνικές ποδοσφαιρικές Κυριακές είναι πλέον μια αρρωστημένη κατάσταση που προκαλεί αηδία: παράξενες διαιτητικές αποφάσεις, αγώνες που κρίνονται σε δικαστικές αίθουσες, μάχες μεταξύ παραγόντων και βία.

Ισως πάλι, έτσι να ήταν ανέκαθεν. Ισως τις Κυριακές που περιγράφουμε, οι περισσότεροι να μην τις έχουμε ζήσει ποτέ. Οπότε όχι, αυτές τις Κυριακές δεν τις θέλουμε πίσω.

Υ.Γ. Οσα έγιναν το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα, μας έδειξαν και κάτι άλλο: την ανυπαρξία της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ενώ τα όσα έγιναν στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης είχαν γίνει παγκόσμιο θέμα, τα ελληνικά αθλητικά κανάλια έκαναν τεχνική ανάλυση του Λαμία – Λεβαδειακός. Σημεία των καιρών…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News