Κανείς δεν ξέρει ποιος θα κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας στα φετινά 90α Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Αλλά μπορούμε να δούμε το θέμα επιστημονικά. Πώς; Κρίνοντας απλά και μόνο τις αφίσες των ταινιών, που είναι υποψήφιες,  οι οποίες έχουν σταλεί εδώ και καιρό στα media για την προώθησή τους. Όσοι πρόκειται να ψηφίσουν για τα βραβεία έχουν δει τις αφίσες πολλές φορές, όχι όμως απαραίτητα και τις ταινίες, οπότε είναι πολύ πιθανό αυτές οι εικόνες να επηρεάσουν τις αποφάσεις τους. Μπορούμε άραγε να κάνουμε κάποιες υποθέσεις για την τύχη των υποψηφίων από τον τρόπο που επέλεξαν τα κινηματογραφικά στούντιο για να προβάλουν τις δημιουργίες τους; Για δείτε και σκεφτείτε.

«Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου»

Η αποδοχή της ήττας. Η ταινία «Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου», που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αντρέ Ασιμάν, είναι υποψήφια σε τέσσερις κατηγορίες:  Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Διασκευασμένου Σεναρίου και Πρωτότυπου Τραγουδιού. Φαίνεται ότι τα παίζει όλα για όλα ποντάροντας στο Καλύτερο Σενάριο χωρίς όμως και να παραιτείται από τον πόθο του Όσκαρ Φωτογραφίας για το οποίο τελικά δεν είναι υποψήφια. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την αφίσα που ενημερώνει πόσες φορές (τρεις, τις χρονιές 1994, 1993 και 1987) ήταν υποψήφιος ο σκηνοθέτης Τζέιμς Άιβορι, ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση υπογράφει το σενάριο. Στην αφίσα υπάρχει επιπλέον η φωτογραφία του σεναριογράφου και ένα απόσπασμα από τους διαλόγους της ταινίας. Κοιτάξτε αυτό το αξιολάτρευτο πρόσωπο. Και φανταστείτε πόσο θλιβερό θα είναι αν χάσει…

«Αόρατη Κλωστή»

Μια αφίσα απλά αριστοκρατική. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την ταινία. Ούτε χυδαία αποσπάσματα, που να μας λένε πόσο καλή είναι η ταινία. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στη συνταξιοδότηση του Ντάνιελ Ντέι Λιούις, για την οποία έχει γίνει τόσος ντόρος τους τελευταίους μήνες. Η αφίσα της ταινίας δείχνει απλά (με ρετρό διάθεση) το σκίτσο ενός φορέματος και μια περίτεχνα διατυπωμένη ανακοίνωση: «Η Focus Features ευχαριστεί την Academy of Motion Picture Arts and Sciences και με υπερηφάνεια συγχαίρει τους υποψηφίους μας για τα Όσκαρ». Είναι ή δεν είναι, τώρα, αυτό κολακευτικό;

«Δουνκέρκη»

Με όρους μπασκετικούς, σε περίπτωση που στα Όσκαρ υπήρχε και μια κατηγορία για τον πιο σέξι σκηνοθέτη, αυτό το πόστερ θα ήταν ένα φοβερό «κάρφωμα». Δείτε τον Κρίστοφερ Νόλαν (υπογράφει την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας). Βουτάει σε τρικυμισμένα νερά με στολή δύτη, χωρίς ούτε μια σταγόνα στο τέλειο μαλλί του, εκπέμποντας δόσεις μυστηρίου και ζωώδους σεξουαλικού μαγνητισμού. Κατά πάσα πιθανότητα το μήνυμα, που θέλει να μας στείλει είναι: «Ιδού τι τράβηξε ο Νόλαν για να επιτύχει την τελειότητα». Στην πραγματικότητα όμως λέει: «Ο επόμενος Τζέιμς Μποντ είναι εδώ, παιδιά».

«The Post: Απαγορευμένα Μυστικά»

Μια αφίσα αναμφίβολα πολύ έξυπνα σχεδιασμένη για μια άκρως πολιτικοποιημένη ταινία. Αριστερά, βλέπουμε το εξαιρετικά ταλαντούχο καστ της ταινίας σε ομαδική φωτογράφιση. Και δεξιά, μια εικόνα της Μέριλ Στριπ (αισίως φέτος υποψήφια για 21^η φορά στην κατηγορία Α΄ Γυναικείου Ρόλου) και του Τομ Χανκς, ενώ ανεβαίνουν σε μια μεγάλη και απότομη σκάλα. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος αφού παραπέμπει στις πιθανότητες των συντελεστών της ταινίας (είναι υποψήφια και για το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας) να κερδίσουν κάτι την ερχόμενη Κυριακή.

«Η πιο σκοτεινή ώρα»

Εδώ κι αν υπάρχουν αντιθέσεις! Αν τα Όσκαρ 2018 είναι μια σημαντική στιγμή για την εκπροσώπηση των έγχρωμων και των γυναικών που για χρόνια είχαν αγνοηθεί στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας, τότε το σλόγκαν «Η ταινία που χρειαζόμαστε ακριβώς τώρα» στο διαφημιστικό της «Πιο σκοτεινής ώρας» φαντάζει μάλλον ξεπερασμένο και κοντόφθαλμο. Από τη μια, λοιπόν, στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας έχουμε φέτος (επιτέλους) την εμφάνιση μιας γυναίκας, της Γκρέτα Γκέργουικ, με την ταινία «Lady Bird» και ενός έγχρωμου σκηνοθέτη, του Τζόρνταν Πιλ με την ταινία «Τρέξε». Και από την άλλη έναν Ουίνστον Τσόρτσιλ, ηρωικό και ατσαλάκωτο, σε ένα ιστορικό δράμα, τυπικά βρετανικό. Μπορεί η ερμηνεία του Γκάρι Όλντμαν να φέρνει ένα φρέσκο αεράκι στην ταινία, αλλά δεν είναι αυτή «που χρειαζόμαστε ακριβώς τώρα». Μάλλον φέρνει προς «ταινία που θα χειροκροτούσε στο σινεμά ο μπαμπάς μου με δάκρυα στα μάτια».

«Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι»

Η φρικτή αλήθεια είναι ότι όσοι ψηφίζουν για τα Όσκαρ δεν έχουν δει απαραίτητα όλες τις ταινίες. Και αυτή η αφίσα φαίνεται να το αναγνωρίζει, προσφέροντάς τους μια εικόνα από την πιο κρίσιμη στιγμή της ταινίας. Οι ανυποψίαστοι ψηφοφόροι, λοιπόν, αντί να διαδίδουν ότι «είναι μια ταινία για τις διαφημιστικές πινακίδες», θα μπορούσαν να εντυπωσιάζουν τους φίλους τους λέγοντας ότι «είναι μια ταινία για τις διαφημιστικές πινακίδες που κάποια στιγμή καίγονται». Και τότε ίσως τη στηρίξουν δίνοντας της την ψήφο τους.

«Lady Bird»

Εντάξει, Λέιντι Μπερντ, το μήνυμα ελήφθη. Η ταινία έχει πάρει καλές κριτικές (293 συνολικά κερδίζοντας τον τίτλο της «πιο φρέσκιας» ταινίας μέχρι σήμερα, τον οποίο σύμφωνα με την ιστοσελίδα  Rotten Tomatoes μέχρι πρόσφατα κρατούσε το «Toy Story 3»), αλλά δείξτε και λίγη αυτοσυγκράτηση, βρε παιδιά. Δεν χρειάζεται να μας τις δείξετε όλες, ούτε να μας αναγκάσετε να διαβάζουμε μακρόσυρτες φράσεις για γλυκόπικρα συναισθήματα, όπως αυτά που περιγράφει ο Α.Ο Σκοτ. Ποιος έχει τόσο χρόνο; Την επόμενη φορά, μπορείτε απλά να μας δείξετε τις βαθμολογίες κριτικών κινηματογράφου ή κάτι πιο έξυπνο, τέλος πάντων.

«Τρέξε»

Μια αφίσα φοβερή. Η εμβληματική εικόνα στο κέντρο της περιβάλλεται από μικρά αποσπάσματα κριτικών μέσα σε εισαγωγικά. Η γκάμα τους είναι ατέλειωτη, από κάτι του στυλ «Αυτή η ταινία είναι καλοφτιαγμένη» μέχρι «Αυτή είναι η ταινία που θα έπρεπε να ψηφίσετε αν θέλετε να φαίνεστε κοινωνικά αφυπνισμένοι». Αναφέρεται ακόμα και μια σύγκριση με τον Χίτσκοκ στα καλύτερά του ενώ ο χαρακτηρισμός «παλιομοδίτικη» (old-school) μάλλον φιλοδοξεί να ενισχύσει τα διαπιστευτήριά της ως ταινία και όχι απλά ως ένα θέμα που μπορεί να προκαλέσει συζητήσεις. Με βάση και μόνο την αφίσα του, λοιπόν, το «Τρέξε» ψηφίζεται πάραυτα και χωρίς δισταγμούς. Διαφωνείτε;

«Η μορφή του νερού»

Τι στο διάολο είναι αυτό; Ως αφίσα προς ενημέρωση ψηφοφόρων και μη, είναι μάλλον αποτυχημένη, αλλά είναι ολοφάνερο ότι ο δημιουργός της είχε στο μυαλό του το Instagram όταν οραματίστηκε το συγκεκριμένο κολάζ των τριών φωτογραφιών. Μπορείτε να φανταστείτε πιο εμπνευσμένα hashtags για τα social media; Στην πρώτη εικόνα παρουσιάζεται ένα σκόπιμα ντεμοντέ και ασουλούπωτο σαλόνι με την προτροπή «Αγκάλιασε τη ζωή», στη δεύτερη δίνεται μια κάπως υπερβολική έμφαση σε μια διαφυλετική φιλία που τονίζεται επιπλέον με τη φράση «Αγκάλιασε τη δύναμη», ενώ στην τρίτη, η γυναίκα, που χορεύει με ένα γλοιώδες  αμφίβιο τέρας, ετοιμάζεται να λιώσει στην αγκαλιά του υπακούοντας στην προτροπή «αγκαλιαστείτε». Με μια πρώτη ματιά πρόκειται για μια αφίσα με μερικά βαρετά συνθήματα χωρίς αποσπάσματα από κριτικές ούτε κάποια απόπειρα να παρουσιαστεί η ταινία ως πολιτικά ορθή. Το γεγονός όμως είναι ότι για την προώθηση της «Μορφής του νερού» χρησιμοποιήθηκε μια εντελώς πρωτοποριακή στρατηγική μάρκετινγκ, που λειτουργεί σε ένα επίπεδο απρόσιτο για τους κοινούς θνητούς. Και γι’ αυτό ο Guardian στοιχηματίζει ότι θα κερδίσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News