Αν αφήσουμε κατά μέρος τα της Novartis, αυτήν την περίοδο κυριαρχούν δύο θέμα στην επικαιρότητα. Το Μακεδονικό και η στάση της Τουρκίας, στο Αιγαίο και γενικότερα.

Πρόκειται για αλληλένδετα θέματα, που αναδεικνύουν την μυωπία και τον καιροσκοπισμό  μεγάλου μέρος του πολιτικού κόσμου, αλλά και την άγνοια μεγάλου κομματιού της κοινής γνώμης, που παθιάζεται για το όνομα των βόρειων γειτόνων μας, ενώ η γούνα μας απειλείται στα ανατολικά σύνορά. Ας δούμε πώς πλέκονται όλα αυτά:

Πρώτον, παρουσιάζεται μια ευκαιρία να λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, μια που στα Σκόπια υπάρχει, για πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια, μια συνεργάσιμη και χωρίς τις γνωστές εθνικιστικές εξάρσεις κυβέρνηση. Η κυβέρνηση Τσίπρα (όχι και Καμμένου, λόγω της καιροσκοπικής στάσης του υπουργού Αμυνας, την οποία ανέχεται ο Τσίπρας) δείχνει ότι θέλει να προχωρήσει στη λύση του προβλήματος. Τότε σχηματίζεται ένας άτυπος συνασπισμός εθνικιστών (φανερών), ακροδεξιών (κρυφών και φανερών) και εθνολαϊκιστών, με πρωταγωνιστές τον Μίκη, τον στρατηγό Φράγκο και τον Λεβέντη, που πάνε να μας πείσουν ότι κινδυνεύει η Ελλάς από την… υπερδύναμη που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια. Η απόπειρα θα είχε αποτύχει (ή δεν θα είχε την ίδια επιτυχία) αν δεν συνέπραττε καιροσκοπικώς η σημερινή ηγεσία της ΝΔ. Στην οποία ξινίζει τώρα η σύνθετη ονομασία, την οποία η κυβέρνηση Καραμανλή πρότεινε το 2008.

Δεύτερον, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ επισκέφθηκε την Αγκυρα και εκεί συνέβησαν πολλά «ωραία»: εδώ, εδώ και εδώ. Χωρίς πολλά λόγια, η Τουρκία εμφανίζεται να παίρνει υπό την προστασία της τη γειτονική μας χώρα και ο Ζάεφ να τη θεωρεί ως το μεγαλύτερο υποστηρικτή της.

Τρίτον, η Τουρκία κάνει ό,τι θέλει στην κυπριακή ΑΟΖ, γράφοντας εις τα παλαιότερα των υποδημάτων της μεγάλες χώρες (όπως η Γαλλία και η Ιταλία), εταιρείες των οποίων έχουν στείλει γεωτρύπανα για την εξόρυξη  υδρογονανθράκων. Και ο Ερντογάν λέει ό,τι λέει για το Αιγαίο.

Ενώ, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά, κάποιοι στην ελληνική πολιτική τάξη, στο όνομα του «μακεδονισμού», πολεμούν κάθε προσπάθεια να βρεθεί μια λύση με το όνομα του γειτονικού κράτους. Αν δεν βρεθεί, ένα μέτωπο, ήσσονος σημασίας ασφαλώς, θα παραμένει ανοιχτό στα βόρεια σύνορά μας. Και αν η γειτονική χώρα παραδοθεί εντελώς στην αγκαλιά της Τουρκίας, το μέτωπο αυτό μπορεί και να μην εξακολουθήσει να είναι και τόσο ήσσον. Και ο νοών νοείτω.

Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι η Ελλάδα έχει συμφέρον να συμφωνήσει σε κοινά αποδεκτή λύση και να μην παραπέμψει το θέμα στις ελληνικές καλένδες. Διότι τότε μπορεί και να τα χάσει όλα (ήδη η λέξη Μακεδονία υπάρχει στην ονομασία τους) και να τους στείλει στην τουρκική αγκαλιά. Το θέλουμε;

Αν αυτό συμβεί και δούμε τον (όποιο) Ερντογάν να κάνει προκλητικές δηλώσεις από τη «Μακεδονία» (σκέτο), θα βαράμε το (άδειο σήμερα) κεφάλι μας. Και τότε δεν μας εξαγνίζει κανένα συλλαλητήριο. Οι καιροσκόποι πολιτικάντηδες θα έχουν νικήσει. Η κοινή λογική και η ορθή σκέψη θα έχουν ηττηθεί. Ελπίζουμε να μη συμβεί το ίδιο και κάπου αλλού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News