Το ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος  έχει ένα δικό του, προσωπικό και ωμό, λεκτικό ύφος το γνωρίζαμε. Ομως άλλο το στιλ και άλλο μια εμπρηστική δήλωση, που μπορεί να μεταδοθεί στην Τουρκία και να θεωρηθεί ως ύψιστη πρόκληση. Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Πάγκαλος υπήρξε υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος κυβερνήσεων και ως τέτοιον θα τον αναφέρουν στη γείτονα κατά την αναπαραγωγή όσων απίστευτων εκστόμισε την Τρίτη από τη ραδιοφωνική συχνότητα του ΣΚΑΪ.

Μιλώντας για τα ελληνοτουρκικά, ο κ. Πάγκαλος επεσήμανε ότι είναι «ένα τεράστιο θέμα το τουρκικό, είναι αδυσώπητος ο εχθρός και δεν πρόκειται να ξεπεραστεί όση καλή πίστη και να δείξουμε» και πρόσθεσε:

«Ο μόνος καλός Τούρκος είναι ένας νεκρός Τούρκος. Εγώ το πιστεύω γιατί δεν έχω βρει καλό Τούρκο. Τους λείπουν στοιχειώδεις έννοιες. Ο Τούρκος δεν έχει την έννοια του δικαίου».

Ακόμα και αν ξεπεράσουμε το σοκ ενός τέτοιου αφορισμού, από έναν άνθρωπο μάλιστα που είχε διατελέσει και επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, διακρίνει κανείς μια τεράστια αντίφαση στην κατά καιρούς ρητορική του κ. Πάγκαλου.

Τώρα εμφανίζεται ως υπερεθνικιστής, το μόνο που δεν ζητά είναι να πάρουμε την Πόλη και να σφάξουμε όλους τους Τούρκους –διότι προφανώς δεν θέλουμε κακούς ανθρώπους γύρω μας και ο κ. Πάγκαλος το ξεκαθάρισε: «Ο μόνος καλός Τούρκος είναι ένας νεκρός Τούρκος».

Πριν από δυο μήνες ωστόσο ήταν ο ίδιος που έκανε μια γενικότερη τοποθέτηση περί ελληνικότητας με στόχο, όπως έλεγε, τα «γκρίζα και ροζ φασιστοκουμμούνια». Τότε εμφανιζόταν ως ένας πολιτικός για τον οποίο η εθνικότητα ήταν κάτι λιγότερο σχετικό. Σε ανάρτησή του με αφορμή την επέτειο του Χορού του Ζαλόγγου τον περασμένο Δεκέμβριο, έγραφε:

«Δεν υπάρχει Ελληνας να μην καταλαβαίνει τη λέξη λουλούδι. Εχει υποκαταστήσει πλήρως την παλαιότερη ελληνική λέξη άνθος. Πόσοι όμως ξέρουν ότι το λουλούδι προέρχεται από το αλβανικό λιούλιε;  Σαν σήμερα, 215 χρόνια πριν, στα βουνά βόρεια της Πρέβεζας, οι Σουλιώτισσες ρίξαν τα βρέφη τους στο γκρεμό και μετά πήδηξαν και οι ίδιες. Ο θάνατος ήταν προτιμότερος από τον εξευτελισμό. Πώς όμως οι Σουλιώτισσες λέγανε «ανθός στην αμμουδιά» ενώ ήταν παντελώς αλβανόφωνες; Ας καταλάβουν επιτέλους τα γκρίζα και ροζ φασιστοκουμμούνια ότι Έλληνας είναι όποιος αισθάνεται έτσι και όχι όποιος γεννήθηκε στη χώρα αυτή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News