Είμαι η Αναστασία είμαι 22 χρονών και ήμουν και εγώ εκεί. Εκεί που θα έπρεπε να ήταν την Κυριακή 21 Ιανουαρίου όλοι οι Έλληνες αλλά και όλοι όσοι πιστεύουν στην αλήθεια και στην ορθότητα. Πριν προλάβεις να με κρίνεις, θα σου πω πως δεν ανήκω σε καμία παράταξη και σε κανένα κόμμα και πως η μόνη μου αρχή είναι η ελευθερία και η αλήθεια. Θα σου πω ότι με στεναχώρησες και με έθιξες, εσύ που είπες πως είμαι ρατσίστρια. Θα σου πω ότι με μείωσες που με κατέδειξες εμένα και τους υπόλοιπους 499.999 ανθρώπους που ήταν μαζεμένοι γύρω μου, ειρηνικά, όταν με εξίσωσες με μια μειονότητα 100 ή ακόμη και 200 ανθρώπων που επιλέγουν να εκφράζονται μέσω της βίας.

Αυτοι δεν άνηκαν εκεί που βρισκόμουν εγώ. Θα σου πω ότι αντί να ανοίξεις κάποιο λεξικό και να δεις τη διαφορά του πατριώτη με τον εθνικιστή, επέλεξες να με κατηγορήσεις και να με δικάσεις. Θα σου πω επίσης ότι δεν είναι καθαρά θέμα ονομασίας και γεωγραφικής ιστορίας, εδώ διακυβεύονται μεγαλύτερα συμφέροντα. Και θα σε προκαλέσω να ψάξεις να δεις τι διδάσκουν οι ίδιοι οι Σκοπιανοί στα παιδιά τους. Πως είναι δυνατόν μια χώρα να διεκδικεί κάτι που δεν της ανήκει και εσύ που πιστεύεις στην ισότητα και στην ισονομία να τη στηρίζεις;

Αν έχεις κάποια αμφιβολία για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, θα σου πω ότι ο πατέρας του παππού μου πέθανε πολεμώντας για αυτήν και το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω εγώ για αυτό ήταν να πάω σε ένα συλλαλητήριο. Ενα συλλαλητήριο που κατάφερε να μαζέψει περισσότερο κόσμο από οποιαδήποτε άλλη συγκέντρωση έγινε τα τελευταία χρόνια και παρόλα αυτά η τέταρτη εξουσία επέλεξε να κλείσει τα μάτια και τα αυτιά της. Θα σου πω ότι τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας για 3 ώρες έριξαν το σήμα και εσένα φίλε μου αντιεξουσιαστή θα σε βάλω να τα βάλεις μαζί τους. Όχι γιατί δεν ήταν εκεί κανένας μεγάλος φορέας για να μας στηρίξει αλλά γιατί με το να τα βάζεις μαζί μου, ενισχύεις το σύστημα. Αυτό που προσπαθεί να σε πείσει ότι είμαι μειονότητα. Αυτό που προσπαθεί να με παρουσιάσει σαν εθνικιστή και ξενοφοβικό. Εμένα που πιστεύω στην προσωπική έκφραση και ελευθερία και που τη στηρίζω με όλο μου το είναι.

Η ιστορία δε γράφεται με τους καμένους κάδους και τις μολότοφ, από όποια πλευρά και αν προέρχονται. Η ιστορία γράφεται με το μικρό λιθαράκι που θα βάλει ο καθένας. Ακόμη και συμβολικά. Είμαι περήφανη που ήμουν εκεί. Είμαι περήφανη γιατί κάποιοι άλλοι πολέμησαν σε αυτά τα εδάφη που πατάω για να μπορώ να ζω. Και το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να τους τιμήσω. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά το ίδιο θα έπρεπε να κάνεις και εσύ. Γιατί η ιστορία είναι μέσα μας και θα την κουβαλάμε για πάντα μαζί μας. Γιατί δε δέχομαι τα μεγάλα αγάλματα στις πλατείες αυτού του Σλάβικου λαού. Γιατί αυτό που ενώνει τους λαούς είναι η αλήθεια και όχι οι συμβιβασμοί. Για αυτό, πριν με κατηγορήσεις, σκέψου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News