Η Αμερικανίδα Ντίτα φον Τιζ είναι μια αυτόφωτη προσωπικότητα στη βιομηχανία του θεάματος. Στις ΗΠΑ χαρακτηρίζεται ως ιέρεια του μπουρλέσκ και στα 45 της παραμένει ένα είδωλο για τον χώρο της μόδας ενώ παράλληλα είναι μια έξοχη και αρκούντως αισθησιακή περφόρμερ –«είμαι 45 και ο κόσμος συνεχίζει να θέλει να με βλέπει να γδύνομαι», δήλωσε άλλωστε στη συνέντευξή της στην Telegraph.

Αυτή η συνέντευξη της Φον Τιζ, όμως, έχει ενδιαφέρον για άλλους λόγους, πέραν της ικανότητάς της να διασκεδάζει τους θεατές ή του επεισοδιακού γάμου της με τον τραγουδιστή Μέρλιν Μάνσον. Η 45χρονη αρτίστα μίλησε κυρίως για την σεξουαλική παρενόχληση στο Χόλιγουντ, τον Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και το κίνημα του #MeToo, που οδηγεί όλο και περισσότερες ηθοποιούς να καταγγέλλουν περιστατικά επιθέσεων από συναδέλφους τους στα στούντιο.

 «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται αυτό… Το θέμα με τον Χάρβεϊ Γουάινσταϊν ήταν κοινό μυστικό», είπε η Ντίτα φον Τιζ, απορώντας με το πλήθος των καταγγελιών εις βάρος του 65χρονου παραγωγού: από τον περασμένο Οκτώβριο όταν οι New York Times δημοσίευσαν το πρώτο ρεπορτάζ, περισσότερες από 60 γυναίκες τον έχουν κατηγορήσει δημοσίως για σεξουαλική παρενόχληση και βιασμό.

«Πήγαινα στο Φεστιβάλ των Καννών και όλοι γνώριζαν. Με καλούσε σε πάρτι σε γιοτ, αλλά ποτέ δεν είχα καμία κακή εμπειρία με τον Χάρβεϊ. Βέβαια εγώ δεν προσπαθούσα να γίνω ηθοποιός», συμπλήρωσε με νόημα στη συνέντευξή της.

Οπως εξήγησε, τον Γουάινσταϊν δεν τον είχε συναντήσει ποτέ ιδιωτικά και προσθέτει πως γενικά ποτέ δεν βίωσε κανενός είδους κακοποίηση στη διάρκεια της καριέρας της. «Πάντα είχα έναν σύντροφο, τον οποίο κουβαλούσα μαζί μου και συνεχώς ταξίδευα με βοηθούς. Θυμάμαι κάποιος μου είχε ρίξει κάτι στο ποτό μου μια φορά και εγώ αναρωτιόμουν: “Μα γιατί είμαι ακόμη ξύπνια 15 ώρες μετά το σόου;”. Περιστασιακά μου συνέβαιναν τέτοια πράγματα, αλλά τίποτα δεν ήταν πραγματικά κακό. Πάντα είχα πολύ συγκεκριμένα όρια. Υποθέτω στάθηκα τυχερή», σχολίασε.

«Ημουν αφεντικό του εαυτού μου. Οπότε δεν ένιωθα καμία υποχρέωση να αποδεχθώ δουλειές. Απέρριπτα μια συμφωνία για ένα πρότζεκτ επειδή σκεφτόμουν: “Δεν μου χρειάζεται αυτός ο τύπος να ανασαίνει στο σβέρκο μου και να μου ζητάει να βγούμε για φαγητό. Δεν είμαι καμιά απελπισμένη”», είπε.

Αυτό που περιέγραψε η Φον Τιζ, από τη δική της σκοπιά βεβαίως, ήταν ένα περιβάλλον στο οποίο η συμπεριφορά του Γουάινσταϊν ήταν όχι μόνο κοινό μυστικό αλλά και εν πολλοίς αποδεκτή. Ηταν δε, κατά την άποψή της πάντα, στη διακριτική ευχέρεια των γυναικών, το αν θα πέσουν τελικά θύματα του Γουάινσταϊν ή του όποιου άλλου. Το αν και κατά πόσο είναι αυτό η πραγματικότητα σε έναν κόσμο με υπερπροσφορά ταλέντου και λίγες θέσεις στον ήλιο της σόουμπιζ είναι ένα άλλο ερώτημα. Που δεν μας το απαντάει η Ντίτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News