Μια πληθυσμιακή έκρηξη στις τεράστιες μη-γηγενείς σαύρες, σύμφωνα με τους βρετανικούς Times προκάλεσε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων στη Φλόριντα: καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους, λερώνουν τις πισίνες και αναδύονται από λεκάνες τουαλέτας. Τρόμος…

«Τα περισσότερα από τα προβλήματα που προκαλούν σχετίζονται με την παρουσία τους στα σπίτια: είναι στις σοφίτες, είναι στις οροφές τους, ενώ τρώνε όλα τα είδη φυλλώματος από δέντρα και φυτά», δήλωσε ο Τομ Πορτουάλο, ένας κυνηγός ιγκουάνα, ο οποίος τρέχει να τις αιχμαλωτίσει – και δεν προλαβαίνει.

«Τρώνε συνεχώς μαδώντας όλη τη βλάστηση και μπορεί είκοσι από δαύτες να βρίσκονται γύρω από μια πισίνα ή μέσα στις αυλές ή γύρω από τα σπίτια και αυτό δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό», τονίζει ο ίδιος.

Οι πράσινες σαύρες ιγκουάνα μπορούν να φτάσουν σε μήκος μεγαλύτερο από 2 μέτρα, ζυγίζουν μέχρι 8 κιλά και ζουν για 20 χρόνια. Η καταγωγή τους είναι από την κεντρική και νότια Αμερική, αλλά και από την Καραϊβική, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες ζουν, βασιλεύουν και αναπαράγονται συνεχώς στη Φλόριντα, αφού απομακρύνθηκαν από σπίτια όπου ζούσαν ως κατοικίδια ζώα.

Οι ιγκουάνα καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες βλάστησης, συμπεριλαμβανομένων των φυτών που είναι ζωτικής σημασίας για ορισμένα είδη πεταλούδας, σκάβουν βράχια για να φτιάξουν τις φωλιές τους και έτσι κινδυνεύουν με κατάρρευση όχθες ποταμών, προβλήτες στη θάλασσα, δρόμοι, ακόμη και αποχετευτικά δίκτυα. Το βασικό είναι ότι μεταφέρουν σαλμονέλα, καθιστώντας τα περιττώματά τους άμεσο κίνδυνο για τον άνθρωπο.

Η Επιτροπή Διατήρησης Ψαριών και Αγριας Ζωής της Φλόριντα ανησύχησε όταν έμαθε ότι υπάρχει «κυνηγός ιγκουάνα» που θέλει να τις ξεπαστρέψει. Ετσι, ξεκίνησε καμπάνια προκειμένου να εκπαιδεύσει τους κατοίκους της περιοχής για το πώς μπορούν να απομακρύνουν τα πράσινα ερπετά από τα σπίτια τους.

Στις συμβουλές για να τις κρατήσουν μακριά περιλαμβάνεται ο ψεκασμός τους με μια μάνικα νερού, προτείνεται να κρεμάσουν CDs για να αντανακλούν τον ήλιο και να τις τρομάζουν -μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι αυτό πιάνει μόνο με τα περιστέρια- να χτυπούν κατσαρόλες-τηγάνια και να φωνάζουν. «Θέλουμε πραγματικά να μάθουμε στους κατοίκους τι μπορούν να κάνουν», δήλωσε ο Κρίστεν Σόμερς, μέλος της επιτροπής Αγριας Ζωής και ειδικός στα εξωτικά είδη – καλή ώρα στις ιγκουάνα.

Για ορισμένους κατοίκους του Μαϊάμι, όπως ο Οσκαρ Ταμπάρες, όλες αυτές οι συμβουλές είναι άχρηστες. Αφού προσπάθησε να ξεβουλώσει την αποχέτευση στην τουαλέτα του και δεν τα κατάφερε, ξεβίδωσε τις σωληνώσεις για να δει τι συνέβαινε. Εκεί, βρήκε μια ιγκουάνα, που είχε σφηνώσει, να τον κοιτάζει. Ο θείος του κατάφερε να τη βγάλει από εκεί, τραβώντας τη με ένα σχοινί.

Ενας άλλος κάτοικος στην ίδια περιοχή, ο Ντάνι Κρέιβεν, πέρασε παρόμοιο σοκ όταν σήκωσε το καπάκι της τουαλέτας στο σπίτι του και μια ιγκουάνα ήταν εκεί: «Πήδηξα πίσω και άρχισα να ουρλιάζω. Δεν ήμουν βέβαιος εάν ήταν αλιγάτορας ή σαύρα», δήλωσε ο ίδιος.

Ενας άλλος πειραματίστηκε με τα drones, προσπαθώντας να πυροβολεί ιγκουάνα ενώ βρίσκονται επάνω στα δέντρα. Αλλά πόσα να σκοτώσεις; Είναι αμέτρητα! Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης Μπόκα Γκράντε εισήγαγε «Φόρο Ιγκουάνα», ήδη από το 2007 που έβλεπε το πρόβλημα να έρχεται, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για να πληρώσουν έναν κυνηγό για τις τεράστιες αυτές σαύρες, ο οποίος είναι πλήρους απασχόλησης – έχει πολλή δουλειά να κάνει. Για την ακρίβεια, ο Τζορτζ Κέρα εξοντώνει περίπου 2.000 ετησίως, χρησιμοποιώντας… πυροβόλο όπλο! Ταυτόχρονα, ενθαρρύνει τους κατοίκους να μην αφήνουν αυτό το κρέας να πάει χαμένο, ενώ έχει κυκλοφορήσει και σχετικό βιβλίο μαγειρικής: «Save Florida, Eat a Iguana» – Σώσε τη Φλόριντα, φάε μια ιγκουάνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News