«Θρησκευτικά δεν πρόσκειμαι κάπου αλλά θα πάω στο Βατικανό για να στηρίξω την ανανέωση της Εκκλησίας που επιχειρεί ο πάπας Φραγκίσκος. Όλοι μαζί μπορούμε να γίνουμε κοινωνοί μιας φάσης αλλαγών», δηλώνει, μιλώντας στην Corriere della Sera η Άνι Λένοξ.

Οι συστάσεις στην περίπτωσή της ενδέχεται να είναι περιττές. Εξαιρετική τραγουδοποιός αλλά και ακτιβίστρια για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια πραγματική ντίβα της pop (και όχι μόνο) μουσικής και κουλτούρας με τέσσερα Grammy, οχτώ Brit Awards αλλά και ένα Όσκαρ, για το κομμάτι «Into the West» του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Κατά τη διάρκεια σαράντα χρόνων καριέρας πίσω από το μικρόφωνο, με τις πωλήσεις των δίσκων της να ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια, περί τα 80 μόνο κατά την περίοδο των Eurythmics.

To Σάββατο, 16 Δεκεμβρίου, η Άνι Λένοξ θα βρεθεί στο Βατικανό όπου αναμένεται να λάμψει για ακόμη μια φορά, συνοδεία, αυτήν τη φορά, της Παγκόσμιας Συμφωνικής Ορχήστρας της Ιταλίας (Orchestra Sinfonica Universale Italiana). Στο εορταστικό κοντσέρτο που θα μεταδοθεί από την ιταλική τηλεόραση την παραμονή των Χριστουγέννων θα συμμετάσχουν επίσης η Πάτι Σμιθ από την Αμερική, η Ιμάνι από τη Γαλλία, η Νόα από το Ισραήλ αλλά και ο αεικίνητος Αλ Μπάνο από την Ιταλία με στόχο να στηρίξουν τον πάπα Φραγκίσκο στην προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει το Βατικανό και την Καθολική Εκκλησία.

«Γεννήθηκα στις 25 Δεκεμβρίου και φέτος θα είναι τα 63α Χριστούγεννά μου. Νομίζω πως είναι η ιδανική μέρα για να κάνω έναν απολογισμό του περασμένου έτους. (Τα Χριστούγεννα) θα πρέπει να γίνουν μια γιορτή για τους πιο ευάλωτους της κοινωνίας, όπως οι άστεγοι και οι ηλικιωμένοι», προσδιόρισε η Λένοξ, μην διστάζοντας να αποκαλύψει την πραγματική ηλικία της.

Προσδιόρισε, επίσης πως «η μουσική ήταν μέρος της ζωής μου από τότε που ήμουν κοριτσάκι. Ξεκίνησα να τραγουδώ σε χορωδίες και να παίζω πιάνο στην ηλικία των έξι ετών. Έως τα είκοσι δεν είχα ποτέ σκεφτεί τον εαυτό μου ως συνθέτρια τραγουδιών. Στη συνέχεια ήρθε ο Ντέιβιντ Στιούαρτ και μαζί θέσαμε τις βάσεις για αυτό που θα γινόντουσαν οι Eurythmics. Το τελευταίο διάστημα κοιτάζω συχνά προς τα πίσω για να σκεφτώ αυτά που έκανα. Αισθάνομαι πως αξιοποίησα όλη τη δημιουργικότητά μου, επιδιώκοντας να ακολουθώ την εξέλιξη της ζωής». 

Αλλά έπειτα από πολλά χρόνια καριέρας και εξαιρετικών επιτυχιών η Λένοξ δηλώνει σήμερα πως αισθάνεται περήφανη κυρίως για τη συμμετοχή της στις περίφημες συναυλίες 46664 προς τιμήν του Νέλσον Μαντέλα, «μια εμπειρία που με μεταμόρφωσε από μια κοινή καλλιτέχνιδα σε ακτιβίστρια στον αγώνα κατά του AIDS». Ανάφερε επίσης πως το μεγαλύτερο λάθος της υπήρξε ένα «για πάντα», φράση που συμπεριλήφθηκε σε κάποιο παλαιότερο συμβόλαιό της και χάρη στο οποίο «μερικοί πρώην ατζέντηδες» επωφελούνται ακόμα.

Όταν δεν ασχολείται με την μουσική, η Λένοξ αφιερώνει τις δυνάμεις της στο «The Circle», μια οργάνωση που ίδρυσε η ίδια για την καταπολέμηση της βίας κατά των περιθωριοποιημένων γυναικών. Γράφει στο Facebook και τελευταία έχει αρχίσει να βγάζει φωτογραφίες με το κινητό της και μετά να τις κοινοποιεί στο Instagram.

Όσον αφορά το μέλλον της μουσικής θεωρεί πως οι νέοι καλλιτέχνες εργάζονται πλέον σε έναν τομέα που δεν είναι πλέον βιώσιμος. «Ο κόσμος της μουσικής βιομηχανίας δεν ήταν ποτέ δίκαιος και ούτε ήταν εύκολο να επιβιώσει κανείς. Πάντα υπήρχαν τα αρπακτικά και οι εκμεταλλευτές ταλέντων. Σήμερα, όμως, στύβουν πραγματικά σαν λεμόνια τους καλλιτέχνες. Ζούμε σε έναν κόσμο αχαλίνωτου ναρκισσισμού που τρέφεται από τη σάρκα του. Κατά το παρελθόν η γενιά μου κατάφερε να είναι πιο πρωτότυπη και καινοτόμα», υποστήριξε η Λένοξ κάθε άλλο παρά μεροληπτικά.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News