Τα μόνα ζυμαρικά που γνώριζαν παλιότερα οι Έλληνες ήταν ο τραχανάς και οι χυλοπίτες. Mέχρι που το 1824, στο Ναύπλιο, την πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, άρχισε να λειτουργεί η «Φάμπρικα Μακαρονιών». Τότε τα γνώρισαν, τα λάτρεψαν και η μακαρονάδα με κιμά έγινε ένα από τα εμβληματικά πιάτα της ελληνικής κουζίνας.

Εναν αιώνα αργότερα, στον Πειραιά υπήρχαν πολλά εργαστήρια ζυμαρικών. Εκεί ιδρύθηκε και η μεγαλύτερη ελληνική μακαρονοβιομηχανία και μία από τις πρώτες στο είδος της.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής τα εγκαίνια του εργοστασίου «ΜΙΣΚΟ» έγιναν με μεγάλη επισημότητα στις 27 Φεβρουαρίου 1925.

Η βιομηχανία πήρε το όνομά της από τα αρχικά των δύο ιδρυτών της, του «Φωτίου Μιχαηλίδου, ειδικωτάτου εις το είδος αυτό της εργασίας πρόσφυγος εκ Σμύρνης, ένθα από ετών προ της καταστροφής διηύθυνεν όμοιον εργοστάσιον και Μίνωος Κωνσταντίνη, ενός εκ των κορυφαίων του Ελληνικού Εμπορίου».

Όπως αναφέρεται στον Μέγα Οδηγό του Πειραιώς του έτους 1929-1930, η Ελληνική Βιομηχανία Ζυμαρικών “Μισκό” (έτσι τονιζόταν αρχικά πριν καταλήξει στο Μίσκο) βρισκόταν στην συμβολή των οδών Φωκίωνος και Ναυπάκτου, στη συνοικία των Εργοστασίων, με αριθμό τηλεφώνου 511. Αρχικά το εργοστάσιο των Μιχαηλίδη και Κωνσταντίνη απασχολούσε περίπου 300 εργάτες ενώ το know how έφεραν ειδικοί από την Ιταλία και η πρώτη ύλη προερχόταν από αλευροβιομηχανία του Σεν Λιούις, στο Μισούρι των ΗΠΑ. Και προπολεμικά είχε τιμηθεί με πολλά βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η περίοδος της Κατοχής έπληξαν ανεπανόρθωτα τη βιομηχανία, οπότε χρεοκοπημένη πλέον, το 1953 εξαγοράστηκε (έναντι 10.000 δραχμών)  από τους Ελευθέριο Μαντζίκα, Εμμανουήλ Παπαναστασίου και τις οικογένειες Θεοδωράκη και Παπαχρυσάνθου, που είχαν όλοι σχέση με την παραγωγή ζυμαρικών. Το εργοστάσιο μεταφέρθηκε στην Πάτρα, άρχισε μια νέα εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία και η φήμη των μακαρονιών ΜΙΣΚΟ απογειώθηκε.

Τα μακαρόνια ΜΙΣΚΟ συνδέθηκαν, μάλιστα, με την πιο επιτυχημένη ελληνική διαφήμιση: «Ακάκιε τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ» υπενθύμιζε ο ηγούμενος του μοναστηριού στον καλόγερο Ακάκιο που ξεκινούσε με το γαϊδουράκι του για ψώνια. Το σκίτσο του Ηλία Κουμετάκη έχει και αυτό τη δική του ιστορία αφού αρχικά ο μοναχός με το γαϊδουράκι ονομαζόταν Ονούφριος και είχε σχεδιαστεί το 1915 για να διαφημίσει τα τσιγάρα Γιαννουκάκη, όπως αποκαλύπτει η «Ιστορία του Ελληνικού Τσιγάρου» (Ε.Λ.Ι.Α, 1998).

Το 1991, η ελληνική βιομηχανία εξαγοράστηκε από την κορυφαία ιταλική Barilla, o Ακάκιος όμως εξακολουθεί να σφραγίζει την εταιρική ταυτότητα της MISKO, και να κοσμεί τις συσκευασίες των προϊόντων της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News