Ηταν σχεδόν κωμικό χθες το μεσημέρι στην ΕΡΤ1. Ολη την ημέρα η δημόσια τηλεόραση έπαιζε «καυτά» ρεπορτάζ για το ως πού θα φτάσουν οι γραμμές του Μετρό, αν θα είμαστε η χώρα με το περισσότερο wifi και βεβαίως πόσοι και πόσο εύκολα θα πάρουν το κοινωνικό μέρισμα. Ωσπου το δελτίο ειδήσεων του μεσημεριού άρχισε να παίζει εναγωνίως back to back δηλώσεις Τσακαλώτου, Τζανακόπουλου και Κοντονή από το περιστύλιο της Βουλής για το πόσο καλό μας κάνουν οι πλειστηριασμοί των ακινήτων και πόσο κακοί είναι όσοι διαμαρτύρονται και κάνουν επεισόδια στο Ειρηνοδικείο.

Στην ΕΡΤ ανακάλυψαν ότι υπάρχει θέμα με τους πλειστηριασμούς. Λίγες ώρες νωρίτερα το είχαν ανακαλύψει και στην κυβέρνηση. Είχαν εκλεγεί λέγοντας στον κόσμο να μην πληρώνει και ότι οι τραπεζίτες είναι αρπακτικά και τώρα λένε ότι οι τα χρωστούμενα είναι πολλά και ότι οι τραπεζίτες είναι καλοί άνθρωποι που θέλουν να δανείσουν τα νεαρά ζευγάρια. Αν το θέμα του Πάνου Καμμένου είναι περιφερειακό του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να δακρύζει για τα παιδάκια στην Υεμένη, το θέμα των πλειστηριασμών χτυπά την ψυχή των παιδιών στην Κουμουνδούρου – και αυτό θα φανεί στις επόμενες δημοσκοπήσεις.

Κάπου εδώ οι λύσεις λιγοστεύουν. Ο Καμμένος αντί να πει κάτι για τις καταγγελίες της ΝΔ για έγγραφα-μαϊμού θυμήθηκε πάλι ότι ο Βορίδης κυκλοφορούσε κάποτε με τσεκούρι. Αυτό μπορεί να αρκεί στον Καμμένο, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί για τους πλειστηριασμούς να το ρίξει πάλι στη Μαρέβα και τον «Κήρυκα Χανίων». Ούτε τα τρολ στα υπόγεια του Μαξίμου μπορούν πια να σκαρφιστούν κάτι.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση συνήθως είναι μία: ανασχηματισμός. Το γράφουν ήδη κάποιες εφημερίδες και, άλλωστε, από το καλοκαίρι αυτό συζητάμε, πότε θα κάνει ανασχηματισμό ο Τσίπρας. Ολο και περισσότεροι λένε ότι η αναδιάταξη του κυβερνητικού σχήματος θα γίνει μετά το κλείσιμο της γ’ αξιολόγησης, το οποίο ο Τζανακόπουλος τοποθέτησε χρονικά στα τέλη Ιανουαρίου, για όση σημασία έχουν οι προβλέψεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Ο ανασχηματισμός είναι μια ωραία λύση, όντως. Ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται ως αυτός που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και ότι «ανακατεύει την τράπουλα», τα ΜΜΕ ασχολούνται με τις μπηχτές στις τελετές παράδοσης – παραλαβής και τα νέα ονόματα των υπουργείων, κάποιοι αναζητούν το «μήνυμα» και τα υπόλοιπα ξεχνιούνται.

Αλλά πώς μπορεί να κάνει ανασχηματισμό ο Τσίπρας; Οπως φάνηκε με τον προηγούμενο, δεν υπάρχει και πολύ βάθος. Ακόμα και αν η προσθήκη της Εφης Αχτσιόγλου ενθουσίασε κάποιους στο Μαξίμου, το σχήμα που υποτίθεται είχε επιλεγεί για να κλείσει την αξιολόγηση έφτασε καλοκαίρι για να τα καταφέρει – και ενώ είχε χαθεί το QE και 1% ανάπτυξης. Τώρα ποιον θα επιστρατεύσει ο Πρωθυπουργός; Τον Φώτη Κουβέλη που κάθε τόσο βγαίνει στην ΕΡΤ για να θυμίσει ότι υπάρχει και αυτός;

Αλλά ακόμα και αν ο Κουβέλης είναι όντως μια χρυσή (λέμε τώρα) εφεδρεία, το πιο δύσκολο κομμάτι με έναν ανασχηματισμό είναι άλλο. Με όλα αυτά που έχουν γίνει, δεν μπορείς να μην αλλάξεις τον Καμμένο και τον Νίκο Κοτζιά, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι οι μόνοι που έχουν κρατήσει τα υπουργεία τους τρία χρόνια και μολονότι έχουν μεσολαβήσει δημοψηφίσματα, εκλογές και ανασχηματισμοί. Μπορεί ο Πρωθυπουργός να απομακρύνει τον Καμμένο όταν όλη αυτήν την περίοδο έχει αναλάβει φιλότιμα και επιδέξια τη στήριξή του από τη Βουλή; Μπορεί να αντικαταστήσει τον Κοτζιά, τον αρχιτέκτονα της «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής, που ανέλαβε το Κυπριακό και τώρα το θέμα της ΠΓΔΜ και για χάρη του οποίου πήρε τον εξάδελφο Γιώργο στο Μαξίμου;

Θα κάνεις ολόκληρο ανασχηματισμό για τι πράγμα ακριβώς; Για να βγάλεις τον Σταθάκη ή τον Τόσκα αλλά να μην πειράξεις τον Καμμένο που εκθέτει την κυβέρνηση μέρα παραμέρα; Τι σόι ανασχηματισμός και ανανέωση θα είναι; Ακόμα και ο Τσακαλώτος δύσκολα φεύγει τώρα, με τις προγραμματισμένες εξόδους στις αγορές, έστω και αν αυτές τα έβρισκαν πάντα και με τον Χουλιαράκη. Αλλες αλλαγές δεν υπάρχουν. Ο κομματικός Σκουρλέτης έχει αναλάβει κρίσιμο για εκλογές υπουργείο, η Αχτσιόγλου είναι αμετακίνητη, ο Παππάς μόλις κατέθεσε σχέδιο νόμου για την ίδρυση Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού και ο Σπίρτζης εγκαινιάζει δρόμους και δηλώνει υπερήφανος για τα αντιπλημμυρικά έργα. Η ομάδα δύσκολα αλλάζει λοιπόν.

Η πολιτική είναι κάπως σαν το ποδόσφαιρο. Στην αρχή ο προπονητής κάνει ό,τι θέλει, επιλέγει τους δικούς του, ή και αυτούς που θέλουν τα αφεντικά. Επειδή όμως από ένα σημείο και μετά είναι πιο εύκολο να αλλάξει ο προπονητής και όχι οι παίκτες, αρχίζουμε και συζητάμε αν θα προλάβει να κάνει παρέλαση στις 25 Μαρτίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News