Ο όμιλος -με Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους και Σπόρτινγκ Λισαβόνας- δεν σήκωνε πολλές κουβέντες. Ο ρεαλιστικός στόχος ήταν η τρίτη θέση. Από τη μέρα της κλήρωσης, κιόλας, ο Ολυμπιακός σημάδεψε στην ατζέντα του τα δύο παιχνίδια με τους Πορτογάλους. Αυτά θα έκριναν την τύχη του, εφέτος, στην Ευρώπη. Ναι, το πορτογαλικό ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο μπροστά από το δικό μας (επτά θέσεις ψηλότερα στην ευρωπαϊκή κατάταξη), όμως στο ranking των συλλόγων οι Πρωταθλητές Ελλάδας βρίσκονταν στο Νο 25 της UEFA, ενώ η Σπόρτινγκ στο Νο 44. Τα «λιοντάρια» ήταν… στα κυβικά μας. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε.

Σε αυτούς τους δύο «τελικούς», ο Ολυμπιακός έδειξε το χειρότερό του πρόσωπο. Στον πρώτο, τον περασμένο Σεπτέμβριο στο «Γ. Καραϊσκάκης», επειδή ο -τότε- προπονητής του, Μπέσνικ Χάσι, είχε την αφέλεια να διατάξει φουλ επίθεση απέναντι σε μία ομάδα που ξέρει, όσο λίγες, να εκμεταλλεύεται τους κενούς χώρους. Προτού ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο, το σκορ ήταν, ήδη, 0-3. Και στον δεύτερο, χθες (Τετάρτη) βράδυ, επειδή ο Τάκης Λεμονής -τρομοκρατημένος από το πάθημα του προκατόχου του- έκανε το ακριβώς αντίθετο: έπαιξε με φορ τον… Φορτούνη, χωρίς δημιουργικούς μέσους και με τους πλάγιους μπακ ταμπουρωμένους στην άμυνα.

Στο 66′, το σκορ ήταν, ήδη, 3-0. Αλλά, το ζήτημα είναι πως στο «Ζοσέ Αλβαλάδε» ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μόνο τη νίκη. Που σημαίνει ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πετύχει τουλάχιστον ένα γκολ, ακόμη κι αν δεν δεχόταν κανένα. Ετσι όπως παρατάχθηκε, μόνον η καλή του τύχη θα μπορούσε να το βάλει. Στην πραγματικότητα, τα γκολ που κυνηγούσε ήταν δύο. Γιατί με τον Λεμονή στον πάγκο (σε δέκα περιπτώσεις), ποτέ δεν είχε καταφέρει να κρατήσει την εστία του ανέπαφη σε εκτός έδρας ματς στο Champions League. Ο προπονητής του όφειλε να θυμάται αυτή τη «λεπτομέρεια» καλύτερα από τον καθέναν, και να επιλέξει ένα πλάνο πιο τολμηρό.

Ο Ολυμπιακός πήγε να αντιμετωπίσει την Σπόρτινγκ -που έχει σχεδόν τριπλάσιο μπάτζετ από το δικό του, αλλά ποδοσφαιρικό θηρίο δεν τη λες- το ίδιο φοβικά όπως είχε παίξει με την Μπαρτσελόνα (μέσα – έξω) και με τη Γιουβέντους στο Τορίνο. Δεν φταίει μόνον η ατολμία του Λεμονή. Το έλλειμμα της ομάδας σε μεσοεπιθετικούς που θα μπορούσαν να απειλήσουν έναν αντίπαλο υψηλού επιπέδου, να πάρουν καθοριστικές πρωτοβουλίες στο παιχνίδι, να «κάνουν τη διαφορά» σε τέτοια ματς, βγάζει μάτι. Η βολική ανάγνωση της αποτυχίας του Ολυμπιακού είναι να ρίξουμε όλο το φταίξιμο στο υπερβολικά συντηρητικό σχέδιο του προπονητή ή στα ατομικά λάθη του Κούτρη και του Μποτία στις φάσεις των γκολ. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως από τον σημερινό Ολυμπιακό απουσιάζουν οι παίκτες μεγάλης αξίας, όπως αυτοί που είχε όταν -τα τελευταία χρόνια- νικούσε ομάδες πολύ καλύτερες από την Σπόρτινγκ: τη Γιουβέντους, τη Γιουνάιτεντ, την Αρσεναλ, την Ατλέτικο Μαδρίτης…

Η διπλή αναμέτρηση με την Σπόρτινγκ ήταν ένα τεστ του ευρωπαϊκού μεγέθους του Ολυμπιακού, στο οποίο απέτυχε παταγωδώς. Σε αυτά τα δύο ματς οι Πορτογάλοι του έβαλαν έξι γκολ στο σύνολο, ενώ είχαν και τέσσερα δοκάρια. Η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων που αποτυπώθηκε στο χορτάρι δεν συνάδει με το status των συλλόγων όπως το γνωρίζαμε μέχρι πρότινος. Στο «Γ. Καραϊσκάκης» η Σπόρτινγκ φάνταζε με… κλώνο της Μπαρτσελόνα, ενώ στο «Αλβαλάδε» έκανε (εύκολα) την πρώτη της εφετινή νίκη σε εντός έδρας ευρωπαϊκό της αγώνα. Στα έξι τελευταία της ματς μετρούσε μόνο μία νίκη (πέρυσι, 2-0 τη Λέγκια).

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Στους πέντε αγώνες του στους Ομίλους, ο Ολυμπιακός έκανε μόλις 37 τελικές προσπάθειες – ήταν η πιο αντιπαραγωγική ομάδα της διοργάνωσης, μέχρι στιγμής. Πέτυχε μόλις τέσσερα γκολ – όλα μετά το 85′ που το αποτέλεσμα είχε κριθεί και οι αντίπαλοί του είχαν χαλαρώσει. Ακόμη και στις χειρότερες σεζόν του στην Ευρώπη, σε κάποια ματς είχε παίξει πολύ καλύτερη μπάλα.

Είχε δίκιο, ο Τάκης Λεμονής, όταν -μετά τον χθεσινό αγώνα- μίλησε για την τεράστια διαφορά ρυθμού που υπάρχει ανάμεσα στο ελληνικό πρωτάθλημα και τους διεθνείς αγώνες της ομάδας του. Αλλά, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η Σούπερ Λιγκ δεν υπήρξε ανταγωνιστική ούτε στο παρελθόν. Κι όμως, ο Ολυμπιακός δεν θα συνεχίσει στην Ευρώπη μετά τους Ομίλους, είτε στο Champions είτε στο Europa League, για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία. Η τελευταία σεζόν που κατέλαβε την τελευταία θέση στον όμιλό του ήταν το 2006-2007. Σήμερα, μία αγωνιστική πριν από το τέλος, έχει συγκεντρώσει μόλις έναν βαθμό. Πρόκειται για τη χειρότερη συγκομιδή στα χρονικά του συλλόγου στα Κύπελλα Ευρώπης. Την άλλη μισή αλήθεια ο κόουτς τη γνωρίζει πολύ καλά, επειδή με εκείνον στον πάγκο ο Ολυμπιακός είχε φέρει τα πρώτα του περήφανα «διπλά» στο εξωτερικό.

Ο Ολυμπιακός θα αποχαιρετήσει τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, για εφέτος, στις 5 Δεκεμβρίου. Υποδέχεται στο «Γ. Καραϊσκάκης» τη Γιουβέντους, η οποία θα έρθει στην Ελλάδα αγχωμένη, με την υποχρέωση της νίκης, αφού μετά το χθεσινό 0-0 με την Μπαρτσελόνα στο Τορίνο η πρόκρισή της δεν είναι εξασφαλισμένη. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν, πια, τίποτα να χάσουν, όμως έχουν πολλά να κερδίσουν με μία καλή εμφάνιση και ένα θετικό αποτέλεσμα. Η εφετινή Γιουβέντους δεν είναι η τρομερή ομάδα που κατέκτησε έξι διαδοχικούς τίτλους στην Ιταλία (βρίσκεται στους -4 από την κορυφή). Ενας καλός Ολυμπιακός «την έχει». Το ζήτημα είναι, ότι ο καλός Ολυμπιακός έχει πολύ καιρό να εμφανιστεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News