Οι αρχαίοι είχαν δίκιο να λένε ότι η Μεσόγειος είναι μία και πολλές. Πάντα η ίδια, αλλά πάντα διαφορετική. Και οι εικόνες του Νικ Χάνες το αποδεικνύουν. Επειδή, γράφει η Repubblica, οι εικόνες του αποτυπώνουν τη συνέχεια αυτού του απαθούς και ταραχώδους σύμπαντος, τα χίλια πρόσωπα αυτής της μοναδικής ενότητας, που οι αιώνες έχουν κατακερματίσει, αλλά δεν έχουν σβήσει. Η Μεσόγειος είναι το κοινό χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας, ένα κοινό χαρακτηριστικό που παραμερίζει κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές διαιρέσεις. Παρά τις διαιρέσεις του, όμως, το Μare Νostrum παραμένει η πρωταρχική μήτρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Μια μεγάλη μητέρα.

«Μεσόγειος. Η συνέχεια του ανθρώπου», είναι ο τίτλος της έκθεσης του Νικ Χάνες, στο Φεστιβάλ Photolux – η μπιενάλε της φωτογραφίας που πραγματοποιείται στη Λούκα της Τοσκάνης από τις 18 Νοεμβρίου έως τις 10 Δεκεμβρίου. Η έκθεση είναι μια υπενθύμιση του «koinè», αυτού του ελάχιστου κοινού παρονομαστή της Μεσογείου, οποίος ενώνει αυτή τη μοιραία λεκάνη με ένα χαρμάνι από οδύσσειες. Από τους αρχαίους δρόμους του εμπορίου που ακολούθησαν τα χνάρια του Οδυσσέα, στις περιπλανήσεις, τις εισβολές, αποστολές, αποικισμούς, τις μεταναστεύσεις του χθες και του σήμερα έως και τα τουριστικά κύματα που χτυπούν τις ακτές με τη βία ενός τσουνάμι.

Στην πραγματικότητα σήμερα βλέπουμε κυρίως αυτό που χωρίζει τις δύο ακτές και κάνει τη Μεσόγειο μια θάλασσα που βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό της. Αλλά οι φωτογραφίες αυτού του φωτογράφου από την Αμβέρσα μας καλούν να συντονιστούμε με τα απώτατα όρια της Ιστορίας.

Φωτό: Κι αυτά είναι μόλις δυο πρόσωπα από τα χίλια. Πηγή: nickhannes.be

Τι έμαθε ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ από την περιοδεία του σε τριάντα πολιτείες; Οτι η Αμερική είναι διχασμένη και ότι η εξάρτηση από τα οπιούχα την πληγώνει. Αυτές τις κοινοτοπίες άκουσε ο Έντουαρντ Λους και αποφάσισε να  δώσει από τους Financial Times ένα ωραίο μάθημα στο αφεντικό του Facebook, «έναν ψηφιακό σούπερ σταρ αλλά όχι και πολύ άνθρωπο».

Πορτραίτα του νεαρού Μάρκ έχουν γραφτεί  πολλά, αλλά αυτό που υπογράφει η πένα των FT ξεχωρίζει για τη κακία, την πειθώ του και την τεκμηρίωσή του. Ο Ζουκ, γράφει ο Λους, «δεν είναι ο πρώτος στη Σίλικον Βάλεϊ που δείχνει σημάδια πολιτικής ανεπάρκειας. Αλλά ίσως είναι εκείνος με τη μεγαλύτερη επιρροή. Ενσωματώνει τη μυωπία της αμερικανικής παράκτιας ελίτ: θέλουν να βγάλουν ένα σωρό λεφτά, κάνοντας δήθεν το καλό». Και το μαστίγωμα συνεχίζεται: «Είναι ένας από τους πιο ικανούς στην εποχή μας στο να βγάζει χρήμα. Ωστόσο, ο ίδιος μιλάει ως ιερέας. “Η προστασία της κοινότητάς μας είναι πιο σημαντική από τη μεγιστοποίηση των κερδών μας”, είπε όταν το Facebook είχε μόλις κερδίσει για πρώτη φορά 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε ένα μόνο τρίμηνο».

Ο Ζάκερμπεργκ μιλάει για αξίες για να ξεχάσουμε το γεγονός ότι η εταιρεία του πληρώνει ελάχιστους φόρους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το δείπνο με μια «συνηθισμένη οικογένεια» εξόργισε τον αρθρογράφο – «αυτά τα έκαναν οι σοβιετικοί δικτάτορες» λέει μεταξύ άλλων. Η αλήθεια, προσθέτει είναι ότι το Facebook «έχει γίνει ένα τοξικό προϊόν μετά την εκλογή του Τραμπ. Το Big Tech είναι η νέα βιομηχανία του καπνού». Τώρα, ο Λους του προτείνει να πάει σε μια πόλη και, με τα χρήματα που κερδίζει το Facebοok σε δυο μέρες, να εκπαιδεύσει τους κατοίκους της  και να χρηματοδοτήσει μια τοπική εφημερίδα, μεταξύ των πολλών που καταστράφηκαν από την αυτοκρατορία του. «Αυτό θα αποδείξει ότι ξέρει να ακούει, αντί να προσποιείται».

Φωτό: Ο Ζάκερμπεργκ με ιδιοκτήτες επιχειρήσεων στο Σεντ Λιούς. Πηγή: facebook.com/zuck

Το ξέρουν όσοι το έχουν ζήσει, οι ενδοαριστερές κόντρες είναι πάντα πολύ σκληρές. Και μια τέτοια κόντρα παρακολουθεί σήμερα η Γαλλία ανάμεσα στους υπεύθυνους του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo και τον επικεφαλής της ανεξάρτητης ηλεκτρονικής εφημερίδας Mediapart. Κόντρα από την οποία δεν λείπουν τα βιτριολικά σχόλια και η απογοήτευση για εκείνους που τα νιάτα τους υπόσχονταν πως θα γίνονταν άλλοι.

Ενας από τους πρωταγωνιστές είναι ο Εντί Πλενέλ, αρχισυντάκτης άλλοτε της Monde που αποχώρησε από την εφημερίδα εξαιτίας των ιδεολογικών διαφωνιών που είχε με τον τότε διευθυντή Ζαν Μαρί Κολομπανί. Αριστερός χωρίς εκπτώσεις, ούτε καν στον θαυμασμό του στον Στάλιν, ο Πλενέλ θεωρεί ότι οποιαδήποτε κριτική, ακόμη και στους ακραίους ισλαμιστές, είναι ισλαμοφοβική και υποκρύπτει στην ουσία ρατσισμό.  

Εύκολα φαντάζεται λοιπόν κανείς τι άποψη μπορεί να έχει για το Charlie Hebdo, το περιοδικό που δεν έχει πάψει να σατιρίζει τις θρησκείες. Αποψη που διατήρησε πιθανότατα όταν στο προηγούμενο τεύχος του, το Charlie κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τον Ταρίκ Ραμαντάν, τον ισλαμολόγο που κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση των φοιτητριών του, να επιδεικνύει το ορθωμένο πέος του. Η λεζάντα ήταν ο «Ο έκτος πυλώνας του Ισλάμ».

Στόχος στο τελευταίο τεύχος έγινε ο ίδιος ο Εντί Πλενέλ, ο οποίος απέφυγε να κάνει και το παραμικρό σχόλιο για τον Ταρίκ Ραμαντάν αν και φαίνεται ότι γνώριζε. Σχολίασε, ωστόσο, το σκίτσο που του αφιέρωσαν οι παλιοί του φίλοι με τον οποίο τον εμφάνισαν να κρατά κλειστά το στόμα του, τα μάτια του και τα αυτιά του. Και άνοιξε το στόμα του για να πει ότι η σάτιρα απέναντι στον Ραμαντάν «είναι μέρος μιας γενικότερης εκστρατείας που διεξάγει μια έξαλλη Αριστερά» και αυτή η εκστρατεία συνιστά στην ουσία «πόλεμο στους μουσουλμάνους».

Το λες για ένα περιοδικό που έχει γίνει στόχος τρομοκρατικής επίθεσης και θρήνησε νεκρούς; Δεν το λες. Γι’ αυτό ο Ρις, επιζών της επίθεσης και σημερινός διευθυντής του Charlie, δεν έκανε καθόλου πλάκα όταν σχολίασε ότι η δήλωση αυτή ισοδυναμεί με «δεύτερη καταδίκη σε θάνατο».

Είπαμε, να τσακώνονται.  Αλλά όχι να μυρίζει και αίμα.

Φωτό: Ο Εντί Πεντέλ στο εξώφυλλο του Charlie Hebdo. Πηγή: Le Monde

Είναι το πιο παλιό νερό του κόσμου. Και σύμφωνα με μελέτη του αυστραλιανού πανεπιστήμιου της Νότιας Ουαλίας που δημοσιεύει το Nature, βρίσκεται παγιδευμένο στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού εδώ και 1.500 με 2.000 χρόνια και σε ένα βάθος από 1.000 έως 2.500 μέτρα. Πρόκειται για μια «σκιώδη περιοχή» στην οποία το νερό μόλις που κινείται ενώ η επαφή με την ατμόσφαιρα είναι ελάχιστη.

Ειδικότερα, η περιοχή αυτή βρίσκεται στον βόρειο Ειρηνικό και απλώνεται σε μια έκταση 6.000 χιλιομέτρων από τη Δύση προς την Ανατολή και 3.000 από τον Βορρά προς τον Νότο.  Η θέση ήταν γνωστή από καιρό. Τώρα όμως οι ειδικοί μπόρεσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Οφείλεται, λένε, «στη μορφολογία του βυθού και στις επιπτώσεις που έχει αυτή στην κάθετη κυκλοφορία του νερού».

«Ξέρουμε πια γιατί αυτό το νερό είναι τόσο παλιό» εξηγεί ο Ράιαν Χολμς από το Centre of Excellence for Climate System Science. «Ο άνθρακας-14 μας είχε ήδη αποκαλύψει ότι το αρχαιότερο νερό βρίσκεται στα βάθη του βόρειου Ειρηνικού. Εως σήμερα όμως δεν είχαμε εντοπίσει τον λόγο για τον οποίο παρέμενε σε τέτοια βάθη. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία κάθετη κίνηση. Το νερό παραμένει επομένως μετέωρο στην ίδια περιοχή επί ολόκληρους αιώνες».

Φωτό: Θα ‘ναι κάπως έτσι ή ακόμη πιο σκοτεινό;  Πηγή: Shutterstock