Αθήνα και Μαδρίτη βρέθηκαν στις παρυφές διπλωματικού επεισοδίου μετά από συνέντευξη του ισπανού πρεσβευτή, ο οποίος υποστήριξε ότι η ελληνική κυβέρνηση καθυστέρησε να καταδικάσει τα γεγονότα της Καταλονίας, σε αντίθεση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την αξιωματική αντιπολίτευση.

Επίσης, ο Ισπανός, επανέλαβε την έκπληξη του για την ποινική μεταχείριση των μελών του Ρουβίκωνα που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση έξι μηνών, με αναστολή, για την εισβολή στην πρεσβεία.

Ο Νίκος Κοτζιάς, λοιπόν, έγινε έξαλλος. Και έβγαλε μία σπάνιας οξύτητας ανακοίνωση με την οποία κάλεσε τον Ισπανό να ανακαλέσει, αποδίδοντας του μάλιστα δόλο επειδή επιχειρεί να παρουσιάσει διαφοροποίηση στις θέσεις της κυβέρνησης και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ισως ο Ισπανός να πάτησε και έναν κάλο, διότι δεν είναι και λίγοι εκείνοι που βλέπουν μια τάση απομάκρυνσης του κ. Παυλόπουλου από τον κυβερνητικό συνασπισμό που τον έβαλε στο Προεδρικό.

Αλλά και αυτό να μην ισχύει, η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα άργησε δύο ολόκληρες νύχτες για να βγάλει ανακοίνωση υπέρ του Μαριάνο Ραχόι, μετά την ανακήρυξη ανεξαρτησίας-απόσχισης από το κοινοβούλιο της Καταλονίας. Ο Εμανουέλ Μακρόν είχε κάνει δήλωση στο τρίωρο. Ο εκπρόσωπος της Ανγκελα Μέρκελ βγήκε αμέσως μετά, ταυτοχρόνως αντέδρασαν Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, πάλι, εμφανίστηκε μετά από σαράντα ώρες και έκανε μία καλή, κατηγορηματική, δήλωση _ αλλά είχε προηγηθεί και η πίεση Κουμουτσάκου.

Για ποιο λόγο καθυστέρησε ο Τζανακόπουλος; Κανένας δεν ξέρει. Δεν αποκλείεται η κυβέρνηση να αισθάνθηκε αμηχανία έναντι του εγχώριου πολιτικού ακροατηρίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα, είχε καταδικάσει την καταστολή Ραχόι, δείχνοντας πως τάσσεται υπέρ του δικαιώματος για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς να στηρίξει τον κεντροδεξιό Ραχόι τη στιγμή που βγάζει στο δρόμο μηχανισμούς καταστολής;

Αλλά και σε πιο γενικές γραμμές οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ και Ραχόι δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Και πώς να είναι, όταν εδώ ο Τσίπρας έσερνε μαζί του στο μπαλκόνι τον επικεφαλής των Podemos, αυτόν τον ανεκδιήγητο Ιγκλέσιας; (Συμπτωματικά ή όχι, τόσο οι Podemos, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκαν στο επίκεντρο συζητήσεων για τις σχέσεις τους με το καθεστώς του Τσάβες, αλλά αυτό ας το προσπεράσουμε για λίγο).

Ο πρεσβευτής,  στη συνέντευξη του (στον Ελεύθερο Τύπο) κατέγραψε το προφανές: ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και η αξιωματική αντιπολίτευση αντέδρασαν αμέσως. Η κυβέρνηση καθυστέρησε. Για ποιο λόγο; Στην ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εξωτερικών δεν απαντά. Οσον αφορά δε την αναφορά του στον Ρουβίκωνα, επικαλείται το προφανές, που δεν είναι πάντα αυτονότητο εδώ. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα ένα αντίστοιχο περιστατικό, αν δεν είχε αποφευχθεί, θα προκαλούσε σάλο. Εδώ ήταν άλλη μία μέρα «ακτιβισμού».

Αυτό που παρακολουθούμε είναι ακόμα ένα επεισόδιο από το κατά τα φαινόμενα προσωπικό πολιτικό παιχνίδι του έλληνα υπουργού Εξωτερικών. Δεν είναι η πρώτη φορά και πιθανότατα δεν θα είναι και η τελευταία. Προκαταλήψεις, ιστορικές εμμονές και ένα έντονο προσωπικό στίγμα χαρακτηρίζουν, σε μεγάλο βαθμό, την πολιτική του υπουργείου Εξωτερικών, ένα από τα μόλις δύο υπουργεία που δεν έχουν αλλάξει επικεφαλής στα σχεδόν τρία χρόνια των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (το άλλο είναι το Αμυνας που «ανήκει» στον Πάνο Καμμένο).

Δεν είναι μόνο οι επιμέρους γκάφες ή οι ανακοινώσεις με Αγγλικά του Google translate. Είναι και η άρνησή του σε κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Και ασφαλώς είναι η προσθήκη ενός ιδεολογικού προσήμου, ας πούμε της πατριωτικής Αριστεράς, σε ενέργειες είτε μείζονος, είτε συμβολικής σημασίας.

Η κοινή γνώμη μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τις λεπτές διαφορές, ούτε να σκάει στα γέλια όταν διαβάζει την ανακοίνωση με την οποία ο Κοτζιάς εγκαλεί στέλεχος διπλωματικής υπηρεσίας με παράδοση πέντε αιώνων. Εξω, όμως, ο υπουργός αρχίζει και αφήνει το αποτύπωμά του. Δεν έχει γίνει, βέβαια, ο Βαρουφάκης της Διπλωματίας, ωστόσο βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News