Ο Καμίνης έκανε επίθεση στον Θεοδωράκη. Του είπε κάτι περί life style. Ο Σταύρος του θύμισε ότι είναι αχάριστος. Και μετά βγήκε ο Μανιάτης και είπε ότι οι ηγεσίες της Συμπαράταξης και του Ποταμιού έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Επιτέλους, λίγο αίμα.

Αυτό που συμβαίνει στο Κέντρο παίρνει κάτι από κρίκετ. Κάτι κύριοι που παίζουν στο ίδιο γήπεδο και κάνουν διαλείμματα για τσάι. Μία παρτίδα μπιρίμπα στην Αιδηψό έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αν πιάσεις την εικόνα και τη δεις πίξελ προς πίξελ, σε πνίγει η μονοτονία. Ο βασικός διάλογος διεξάγεται με λεξιλόγιο 200 λέξεων που, τις περισσότερες φορές, περιγράφει αφηρημένες έννοιες. Απλώς κάποιοι, όπως η Φώφη ή ο Ραγκούσης, εστιάζουν περισσότερο στο θυμικό των πασόκων και άλλοι, όπως ο Θεοδωράκης, προτάσσουν προγραμματικό λόγο.

Ομως η συζήτηση δεν έχει σπίθες ικανές να ανάψουν φωτιά. Είναι ένα έργο χωρίς ένταση και ανατροπές. Και όχι, δεν πέφτει το επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης αν προσπαθήσεις να αποδείξεις, με ονόματα και διευθύνσεις, για ποιο λόγο είσαι καλύτερος από τον άλλον. Δεν είναι ξεκατίνιασμα αν δείξεις με το δάχτυλο την ανεπάρκεια των θέσεων ή και των προσώπων. Ούτε το φλέγμα βλάπτει, ασχέτως αν οι μη εξημερωμένοι το εκλαμβάνουν ως ειρωνεία.

Χρειάζεται αχός να ακουστεί, βαριά τουφέκια να πέσουν μήπως και η κοινή γνώμη καταλάβει τι συμβαίνει. Χρειάζεται αντιπαράθεση που θα διατρέξει την κοινωνία και θα κατέβει ως τα καφενεία, τα ταξί και τις στάσεις των λεωφορείων. Λίγη μπαλίτσα να ξυπνήσει ο νυσταγμένος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News