Το 2000, όταν ο Χριστόδουλος κατέβαζε τον «πιστό» και «αγαπημένο» λαό του στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να μην αφαιρεθεί το θρήσκευμα στις ταυτότητες, η όλη συζήτηση -αν υπήρξε ποτέ τέτοια- γινόταν για λάθος λόγους. Ο νόμος δεν σου απαγόρευε να δηλώνεις υπερήφανος χριστιανός ορθόδοξος, ρωμαιοκαθολικός, μουσουλμάνος, ή χάρι-κρίσνα. Ο νόμος απαγόρευε ρητά στο κράτος να σε ρωτάει ποιο είναι το θρήσκευμά σου. Τόσο απλά.

Φυσικά ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε μπει καν στον κόπο να το σκεφτεί, ήθελε απλώς να καβαλήσει στο κύμα της ελληνορθόδοξης οργής και να υπογράψει για το δημοψήφισμα του έξαλλου Χριστόδουλου που θα έφθειρε το μικρό προβάδισμα του εκσυγχρονιστή Σημίτη, ο οποίος μόλις τον είχε νικήσει οριακά στις εκλογές. Από την άλλη ούτε και από το κραταιό ΠΑΣΟΚ είχαν σκεφτεί να το εξηγήσουν έτσι. Τα έριχναν στον υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη Σταθόπουλο που ήταν εξωκοινοβουλευτικός και δεν καταλάβαινε τον (χριστιανό) ψηφοφόρο. Κρύβονταν και αυτοί.

Δεκαεπτά χρόνια μετά, Χριστόδουλος δεν υπάρχει, στη θέση του είναι ο πολύ πιο μετριοπαθής Ιερώνυμος. Και το θέμα της νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου δεν εγείρει τόσο τα πάθη όσο το θρήσκευμα στην ταυτότητα. Είναι και θέμα οικειότητας και κλίμακας: αστυνομική ταυτότητα είχαμε όλοι στην τσέπη μας, ενώ διεμφυλικά άτομα μπορεί και να μην έχουμε γνωρίσει ποτέ στη ζωή μας. Αλλά και πάλι η όλη συζήτηση έγινε για λάθος λόγους. Αν υπήρξε ποτέ τέτοια.

Ο νόμος που πέρασε από τη Βουλή δεν ανοίγει τον δρόμο για εγχειρίσεις 15χρονων, δεν ακυρώνει τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό από τη χώρα μας, ούτε φυσικά επιτρέπει τα άλλα εξωφρενικά που ακούστηκαν στη Βουλή από τους λεγόμενους εθνοπατέρες (οποία υπερβολή!). Το θέμα είναι κάπως πιο σύνθετο από τις αστυνομικές ταυτότητες, αλλά και πάλι είναι ζήτημα σχέσης του πολίτη με την κρατική γραφειοκρατία. Η ταυτότητα φύλου είναι η αντίληψη που έχει ο καθένας για το φύλο του και στα διεμφυλικά άτομα αυτή η αντίληψη δεν ταυτίζεται με το φύλο που υπάρχει στη ληξιαρχική πράξη γέννησης. Ο νόμος αφορά πολύ απλά στη διαδικασία για την αλλαγή της καταχώρισης στα ληξιαρχικά και άλλα δημόσια έγγραφα, στη διαδικασία δηλαδή νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου.

Αυτό ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να το σκεφτούν, πόσο μάλλον να το εξηγήσουν. Αλλοι άρχισαν τα δακρύβρεχτα περί μπούλινγκ παιδιών, φροντίζοντας να ανακατευτεί το θέμα με κάτι που ο μέσος γονιός αντιλαμβάνεται αλλιώς. Αλλοι χάρηκαν ότι με αυτήν την ευκαιρία θα διαπιστωθούν οι ανορθογραφίες του ούτως ή άλλως τερατογενούς κυβερνητικού σχήματος -λες και τώρα περιμέναμε να δούμε τις διαφορές (και τις ομοιότητες) του ΣΥΡΙΖΑ με τους ψεκασμένους- και άρχισαν να μετρούν ενθουσιασμένοι διαρροές. Αλλοι μίλησαν για τον «Αδάμ και τον Γιώργο», για τον «Αδάμ και τον Μήτσο», και άλλοι μίλησαν για εξωγήινους. Αλλοι θυμήθηκαν μέχρι και το ότι οι χρυσαυγίτες δεν είναι καλοί χριστιανοί!

Και έπειτα ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας. Αλλοι απουσίαζαν στη Βραζιλία ή στην Κρήτη. Αλλοι άρχισαν τα ψελλίζουν «παρών»· λες και τους στείλαμε εκεί να μας δηλώνουν την παρουσία τους. Αλλοι το απογείωσαν: Ο Κατσίκης των ΑΝΕΛ είπε «ναι» επί της αρχής και «όχι» σε όλα τα άρθρα! Και άλλοι το γείωσαν: Η Γεωργία Γεννιά του ΣΥΡΙΖΑ έτρεξε να κρυφτεί πίσω από ένα «όχι» στο Αρθρο 3 για να αποδείξει την πίστη της στον Μητροπολίτη Σεραφείμ, που στο μεταξύ πήγαινε στον Προκόπη Παυλόπουλο και προειδοποιούσε τους βουλευτές να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους στην εκκλησία του. Η βουλευτής Α’ Πειραιώς (και συγγενής του Μητροπολίτη Πατρών) θα μπορεί να συνεχίσει να πηγαίνει χαρούμενη στις εκδηλώσεις του Σεραφείμ.

Ενα διαδικαστικό θέμα της σχέσης του κράτους με τον πολίτη, έγινε μια άθλια σούπα άγνοιας, δεισιδαιμονιών, ανεπάρκειας, χυδαιολογίας και επίλυσης πολιτικών διαφορών. Ολα φυσικά εις το όνομα του αγαπημένου χριστεπώνυμου πλήθους, αυτής της κυρίαρχης και πολιτικά ασπόνδυλης μάζας ψηφοφόρων, την οποία αντί να τη βοηθήσουν να καταλάβει τη βυθίζουν σε ακόμα μεγαλύτερη άγνοια. Διότι έτσι βολεύει βέβαια.

Τουλάχιστον πέρασε ο νόμος. Είναι και αυτό μία -η μοναδική αλλά σημαντική- νίκη, αν αναλογιστείς τις αντιστάσεις που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα. Ιδίως μέσα στο κοινοβούλιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News