Μπήκαμε σε νέα πολιτική περίοδο, τα χαρακτηριστικά της οποίας αποτυπώνονται στις πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου. Βεβαίως, τα εκλογικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, όπως η πρόθεση ή η εκτίμηση ψήφου, μικρή αξία έχουν σε μη εκλογική περίοδο. Θα είναι διαφορετικά στις εκλογές. Ορισμένα, όμως, άλλα στοιχεία έχουν αξία, επειδή προδιαγράφουν αυτό που θα συμβεί μέχρι τις εκλογές, αν δεν έχουμε κάποια απρόβλεπτη τροπή στα πράγματα.

Τα χαρακτηριστικά, λοιπόν, της νέας περιόδου, όπως αποτυπώνονται στις μετρήσεις (ένα παράδειγμα εδώ) είναι τρία:

Πρώτον, η ΝΔ, που διατηρεί αδιαμφισβήτητο προβάδισμα, έχει πιάσει ταβάνι. Παρατηρείται μικρή πτώση των ποσοστών της, η οποία οφείλεται στη μερική αποσυσπείρωση των ψηφοφόρων της και αυτή με τη σειρά της οφείλεται στη συνειδητοποίηση ότι δεν θα έχουμε άμεση προσφυγή στις κάλπες. Με τα σημερινά δεδομένα ο στόχος της αυτοδυναμίας γίνεται πιο δύσκολος.

Δεύτερον, στον ΣΥΡΙΖΑ παρατηρείται μικρή άνοδος του ποσοστού του, που οφείλεται στην αύξηση της συσπείρωσης των ψηφοφόρων του. Κάποιοι από αυτούς αναθάρρησαν λίγο και αυτό αποτυπώνεται στο δείκτη της αισιοδοξίας, που έχει μικρή ανοδική τάση. Το γεγονός οφείλεται στο κλείσιμο της αξιολόγησης, στην παραδοσιακή χαλάρωση του καλοκαιριού και στη διαφαινόμενη επιστροφή σε κάποιο είδος κανονικότητας, μετά από τόσες αναταράξεις που πέρασε το κυβερνητικό σκάφος. Η συσπείρωση αυτή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θα ανεβαίνει κι άλλο όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές. Ετσι γίνεται με τα κυβερνητικά κόμματα. Η συσπείρωση θα ανεβεί, λόγω του φόβου για την εκλογική ήττα. Αλλά δεν μπορεί να την αποτρέψει.

Τρίτον, κρίσιμος παράγοντας για το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ -και το γνωρίζουν καλά ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ- θα είναι το τοπίο που θα διαμορφωθεί στον ενδιάμεσο χώρο, του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Οπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, ένα κοινό που ξεκινά από το 20% και φτάνει έως το 40% παρακολουθεί τις εξελίξεις εκεί. Οι ψηφοφόροι αυτοί δεν θα πάνε στην κάλπη της ΝΔ. Κάποιοι θα επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Ομως, αν ενδιάμεσος χώρος ενωθεί και ανασυγκροτηθεί, τα πράγματα αλλάζουν. Ψηφοφόροι, οι οποίοι το 2015 στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ως κίνηση διαμαρτυρίας, απελπισίας ή και ελπίδας και σήμερα είναι στην κατηγορία των απογοητευμένων ή κοψοχέρηδων, θα έχουν μια εναλλακτική. Αλλωστε, ο παραδοσιακός πολιτικός χώρος τους είναι αυτός, στον ΣΥΡΙΖΑ είναι «μετανάστες».

Ουσιαστικά αυτή είναι η μόνη άγνωστη μεταβλητή στο σημερινό πολιτικό παιχνίδι. Αν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ πείσουν ξανά το μεγάλο κομμάτι αυτών των απογοητευμένων ψηφοφόρων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει ισχυρός στην αντιπολίτευση. Αυτή, άλλωστε, είναι η μόνη μάχη που θα δώσει: να αποτρέψει την αυτοδυναμία της ΝΔ και να παραμείνει εκείνος σε θέση (αντιπολιτευτικής) ισχύος.

Αντίστοιχα, ο ενδιάμεσος χώρος, αν καταφέρει να ξεπεράσει τις διαδικαστικές δυσκολίες και γίνει ένα και ενιαίο κόμμα, με νέα ηγεσία εκλεγμένη από ευρεία λαϊκή βάση, θα δυσκολέψει και, τελικά, μπορεί να αποτρέψει την επίτευξη του στόχου του κ. Τσίπρα.

Oλα αυτά δεν είναι, φυσικά, δεδομένα. Στην πολιτική δεν υπάρχει νομοτέλεια. Ενδείξεις υπάρχουν. Στην τελική ευθεία η σύγκρουση των δύο μεγαλύτερων σήμερα μονομάχων, Τσίπρα και Μητσοτάκη, θα είναι σφοδρή. Όμως, δεν θα παίζουν μόνοι τους, αν ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς ενωθεί και σοβαρευτεί.

Αν αυτό συμβεί, θα είναι καλό και για τον τόπο. Διότι η διαφαινόμενη άνευ ορίων σύγκρουση Δεξιάς και Αριστεράς μόνο αδιέξοδα θα φέρει. Αντίθετα, θα είναι χρήσιμη μια ισχυρή παρέμβαση των μετριοπαθών, μεταρρυθμιστικών και υπεύθυνων δυνάμεων, που διαθέτει ο ενδιάμεσος χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News