Κανονικά αυτό το κομμάτι αρχίζεις και το χτίζεις πάνω στο ίδιο συναίσθημα, αλλά από διαφορετικές γωνίες: στην αγωνία που έχεις εσύ, για να πληρώσεις τέλος του μήνα ΕΝΦΙΑ, Φόρο Εισοδήματος, ΕΦΚΑ και ενοίκιο και στην αγωνία του Πάνου του Καμμένου για το πού θα κάτσει η μπίλια στη ρουλέτα. Αλλά, όχι, θα ήταν λαϊκισμός.

Μετά σκέφτηκα να το πιάσω από τον λυγμό του Πάνου του Καμμένου, όταν από το βήμα της Βουλής έλεγε για τα μνημόνια, την ανθρωπιστική κρίση και τα παιδιά που λιμοκτονούν. Αλλά, μήπως δεν ήταν λυγμός, αλλά γρύλισμα; Μπα και αυτό έχει ειπωθεί τόσες και τόσες φορές, παίζει λούπα στο YouTube. Αν μη τι άλλο δεν είναι ο Πάνος ο Καμμένος που έριξε τη χώρα στα γόνατα, σωστά;

Είπα να το πάω από το σοκαριστικό της παρουσίας ενός υπουργού σε καζίνο. Σε μία ευρωπαϊκή χώρα θα είχε ήδη απομακρυνθεί από την κυβέρνηση. Λάθος. Εδώ δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα. Ομως πώς είναι δυνατό να να διαχειρίζεσαι δημόσιο χρήμα, να είσαι συνέχεια δεμένος στο κατάρτι για να αποφύγεις τους πειρασμούς και την ίδια στιγμή να τζογάρεις χιλιάρικα στη ρουλέτα; Εδώ εγείρεται μέγα ηθικό, πολιτικό, πιθανότατα και νομικό θέμα. Ομως ο Πάνος ο Καμμένος είναι υπεράνω πάσης υποψίας, όλοι γνωρίζουν ότι είναι αμέμπτου ηθικής. Κρατάω και μία επιφύλαξη να επρόκειτο για εθνικό θέμα. Αλλωστε και ο Τζέιμς Μποντ έχει υποχρεωθεί ουκ ολίγες φορές να τζογάρει εν ονόματι της Βασιλίσσης.

Υστερα πήρα το πιο ηλίθιο χαμόγελό μου (δεν είναι δα και δύσκολο), σκεπτόμενος να αναδείξω την αντίφαση: πού τα βρήκε τα λεφτά ο υπουργός και μένει σε ακριβό ξενοδοχείο, ρίχνοντας και τις μπιλιές του; Από τη δήλωση «πόθεν έσχες» δεν προκύπτει υψηλό εισόδημα, πράγμα λογικό, αφού ο Πάνος ο Καμμένος αφοσιώθηκε από μικρός στην υπηρεσία της πατρίδας και δεν διοχέτευσε την ενεργητικότητά του στο κυνήγι της επαγγελματικής επιτυχίας. Ομως η σύζυγός του είναι πετυχημένη δικηγόρος, μάλλον αυτή θα πλήρωνε τα έξοδα.

Ε, μετά κάπου βαρέθηκα και είπα να το αφήσω. Δεν έχει, άλλωστε, καμία, μα καμία σημασία. Και τη Δευτέρα, όταν ο υπουργός ερωτηθεί στη Βουλή, πολύ σωστά θα τους πει ότι δεν δικαιούνται δια να ομιλούν οι υπηρέτες των ξένων κέντρων, της Μπίλντερμπεργκ κ.λ.π. Αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος που κρατάει τα σύνορα ασφαλή και τα παιδιά μας μακριά από τα ναρκωτικά, αξίζει ένα διάλειμμα.

Είναι δε να απορείς για ποιο λόγο επιμένει η αντιπολίτευση να θέτει κάθε τόσο θέμα Καμμένου. Σαν να ζητάς να φύγουν οι τσολιάδες από το Σύνταγμα. Σαν να βαράς κουτουλιές, περιμένοντας να φύγει ο τοίχος. Πεθαίνει μωρέ ο θάνατος; Ενα από τα λίγα που «πέτυχε» ο Αλέξης Τσίπρας είναι να φτάνει η κριτική στο τέρμα της. Δηλαδή τι άλλο να πεις για τον Καμμένο; Εχουν ειπωθεί τα πάντα και ο Τσίπρας απλώς σκουπίζεται με το μανίκι. Στο τέλος θα είσαι και υπόλογος γιατί δεν βρίσκεις κάτι καινούργιο να προσθέσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News