Τον τελευταίο Γάλλο που μπορεί να θυμηθεί κανείς να φλερτάρει στον δρόμο είναι ο Ζαν Πολ Μπελμοντό σε κάτι γαλλικές ταινίες του  ‘70. Φαίνεται όμως ότι o Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει ακριβώς αυτή τη σκηνή στο μυαλό του. Αλλά μάτσο τύπους να ακολουθούν μια γυναίκα και να ζητούν επιμόνως το τηλέφωνό της ή να την πειράζουν με εκείνο το άκομψο σφύριγμα. Ε, αυτά τα «καμάκια» λοιπόν σκέπτεται να θέσει εκτός νόμου ο γάλλος πρόεδρος.

Και πώς ορίζεται νομικά η παρενόχληση στον δρόμο; Τον ορισμό ανέλαβε να δώσει η Μαρλέν Σαπά, υφυπουργός Ισότητας, η οποία και τέθηκε επικεφαλής μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής που θα εξετάσει το ζήτημα.

Αυτό πάντως που πυροδότησε την απόφαση είναι η δημοσίευση ερευνών που δείχνουν ότι σχεδόν όλες οι Γαλλίδες έχουν παρενοχληθεί στον δρόμο, τα μέσα μεταφοράς ή και σε κάποιον άλλον δημόσιο χώρο κάποια στιγμή. Και μάλλον αυτές είχε υπόψη του ο Μακρόν όταν δεσμευόταν προεκλογικά ότι θα ποινικοποιήσει το λεγόμενο καμάκι.

Οι  Times υπενθυμίζουν ότι η Μαρλέν Σαπά είχε σημειώσει σε πρόσφατη συνέντευξή της «το νομοθετικό κενό που υπάρχει ανάμεσα στην συναινετική αποπλάνηση που είναι νόμιμη και την σεξουαλική παρενόχληση που είναι παράνομη». Το κενό αυτό, συμπλήρωνε, επιτρέπει στους άνδρες να συμπεριφερθούν με έναν τρόπο που οι γυναίκες θεωρούν καταπιεστικό.

Παράδειγμα; «Είστε μια γυναίκα στο μετρό. Είμαι άνδρας. Σας ακολουθώ. Βγαίνετε από τον συρμό, βγαίνω κι εγώ. Μπαίνετε σε έναν άλλο συρμό, μπαίνω κι εγώ. Σας ζητάω το τηλέφωνό σας. Το ζητάω ξανά. Το ζητάω μια τρίτη φορά. Αισθάνεστε καταπίεση. Αυτό είναι παρενόχληση στον δρόμο».

Ε, δεν είναι;

Φωτό: O Ζαν-Πολ Μπελμοντό με την Τζιν Σίνμπεργκ στο «Με Κομμένη την Ανάσα» του Τρυφό. Αυτός τουλάχιστον ήταν ήδη παράνομος Πηγή: Société Nouvelle de Cinématographie

Η εξαφάνιση του Ραούλ Βάλενμπεργκ, του «Σουηδού  Σίντλερ» που έσωσε χιλιάδες Ούγγρο- Εβραίους από το Ολοκαύτωμα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Και έτσι θα παραμείνει.

Μετά από χρόνια δικαστικών αγώνων, η οικογένειά του έλαβε επιτέλους ακρόαση σε δικαστήριο της Μόσχας και απαίτησε η ρωσική μυστική υπηρεσία FSB, διάδοχος της KGB, να δώσει στη δημοσιότητα τα έγγραφα του θανάτου του. Το αίτημα απορρίφθηκε.

Ο Ραούλ Βάλενμπεργκ, γόνος μιας πλούσιας οικογένειας Σουηδών βιομηχάνων, στάλθηκε από τη Στοκχόλμη στην Ουγγαρία ως ειδικός απεσταλμένος μετά την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων.

Τριάντα ενός ετών, με πτυχίο στην αρχιτεκτονική και χωρίς διπλωματική εμπειρία, ο Ραούλ φτάνει στη Βουδαπέστη, ενώ οι επιδρομές των SS βρίσκονται σε εξέλιξη στη χώρα. Έσωσε χιλιάδες ζωές από τον εκτοπισμό, ίσως πάνω από είκοσι χιλιάδες. Αλλά δεν έσωσε τη δική του ζωή.

Το λεγόμενο «μυστήριο του Βάλενμπεργκ» αρχίζει στις 17 Ιανουαρίου 1945 κατά τη διάρκεια της σοβιετικής πολιορκίας της Βουδαπέστης: ο Ραούλ κλήθηκε στην έδρα του Κόκκινου Στρατού και συνελήφθη για κατασκοπεία. Από τότε χάνονται τα ίχνη του. Μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, η σουηδική κυβέρνηση τον ανακήρυξε επισήμως νεκρό.

Για χρόνια, η οικογένεια του ήρωα της Βουδαπέστης έρχεται αντιμέτωπη με αντιφάσεις. Το 1957 η Μόσχα υποστηρίζει ότι δεν έχει έγγραφα σχετικά με την κράτησή του, αλλά μόνο μία ιατρική έκθεση που πιστοποιεί ότι ο Βάλενμπεργκ πέθανε από καρδιακή προσβολή τον Ιούλιο του 1947, σε ηλικία 34 ετών, στα μπουντρούμια της Λουμπιάνκα, έδρα της σημερινής FSB.

Το 1989, ωστόσο, στην οικογένεια παραδίδονται το διαβατήριό του, τα προσωπικά του αντικείμενα και ακόμη και αντίγραφο του φακέλου του στη φυλακή. Το 2000, τέλος, μία ρωσο-σουηδική  έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι «πολύ πιθανό»  ο νεαρός διπλωμάτης να μην πέθανε από φυσικά αίτια.

Νέο φως αλλά και νέες σκιές στο μυστήριο έριξαν τα ημερολόγια του Ιβάν Σερόφ, επικεφαλής της KGB μεταξύ 1954 και 1958, που δημοσιεύθηκαν πέρυσι. «Δεν έχω καμία αμφιβολία», έγραφε ο Σερόφ, «ότι ο Βάλενμπεργκ έχει  βγει από τη μέση». Η εντολή, προσθέτει, δόθηκε από τον Στάλιν και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Βιάτσεσλαβ Μολότοφ.

Μετά από αυτές τις νέες αποκαλύψεις, η Μαρία Ντουπουί, εγγονή του Βάλενμπεργκ, στράφηκε προς τη ρωσική Δικαιοσύνη απαιτώντας  η FSB να δημοσιεύσει τα έγγραφα που αναφέρονται στα ημερολόγια του Σερόφ. Ωστόσο, χθες, το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα. Η υπόθεση έκλεισε.

Η Μαρία επιμένει: θα συνεχίσουμε να απαιτούμε απαντήσεις για την τύχη του Ραούλ μέχρι να μάθουμε τι συνέβη και γιατί. Αυτό είναι που αναρωτιούνται και πολλοί: Γιατί;

Φωτό: Ο ούγγρος σκηνοθέτης Τζόζεφ Σίπος τίμησε τη μνήμη του Ραούλ Βάλενμπεργκ με την ταινία «Ο χαμένος Ευρωπαίος». Πηγή: welovebudapest

Σχεδόν δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, αλλά τόσο στο Facebook όσο στο Instagram και στο Twitter, βλέπουμε χιλιάδες βίντεο χωρίς ήχο.  Κι αυτή είναι μια νέα συνήθεια που όμως που μας πάει αρκετά πίσω – στις αρχές του 20ου αιώνα.

Όπως γράφουν οι New York Times, «ζούμε στη χρυσή εποχή του βίντεο χωρίς ήχο. Ήδη από τους πρώτους μήνες του 2016, οι χρήστες του Facebook παρακολουθούν καθημερινά τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ώρες βίντεο, πολλά από τα οποία είναι χωρίς ήχο».

Σύμφωνα με τον μελετητή Τομ Γκάνινγκ, ο βωβός κινηματογράφος των αδελφών Λιμιέρ ήταν ένας «κινηματογράφος αξιοθέατων», ο οποίος ήθελε περισσότερο να δείξει παρά να πει. Είτε ήταν ένα παιδί που αστειεύονταν σε έναν κηπουρό που πότιζε, είτε ένα τρένο που έφτανε σε ένα γαλλικό σταθμό  «λειτούργησε επειδή προκαλούσε τις αισθήσεις μας, όχι επειδή έλεγε μια ιστορία». Το θέμα της ταινίας ήταν απλό, κατανοητό από όλους, και για οικονομικούς και τεχνολογικούς λόγους η διάρκεια ήταν σύντομη.

«Σήμερα, τα βίντεο χωρίς ήχο στα κοινωνικά δίκτυα, είναι σύντομα διότι όσοι τα παρακολουθούν διαθέτουν λίγο χρόνο, κατανοητά στον καθέναν ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλάει». Και προσφέρουν άμεση ευχαρίστηση.

Δεν είναι σαφές αν τα βίντεο των κοινωνικών δικτύων θα φέρουν κάτι τι καινούργιο και τι μπορεί να είναι αυτό, γράφει ακόμη η αμερικανική εφημερίδα. Αλλά τα σημερινά βίντεο πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που είχε πάρει ο κινηματογράφος τότε που πρωτομπήκε στη ζωή μας.

Φωτό: Κι όμως δεν τελειώνει ποτέ. Πηγή: Shutterstock

Tι θα προτιμούσατε:  μία αύξηση μισθού κατά 50 %  ή έναν καλό ύπνο; Όποιος βάζει πρώτα την ευτυχία του θα πρέπει να επιλέξει το δεύτερο.

Έρευνα έδειξε ότι μεταξύ των στοιχείων του τρόπου ζωής μας που μπορούμε να ελέγξουμε, η ποιότητα του ύπνου έχει μακράν την ισχυρότερη συσχέτιση με την ευημερία.

Το να έχουμε συναρπαστική  σεξουαλική ζωή, να κουβεντιάζουμε με τους γείτονες, να κάνουμε περίπατο, να τρώμε με την οικογένεια και να αναζητούμε τους φίλους από το  σχολείο και το πανεπιστήμιο, συνδέονται με την ευτυχία – αλλά ο ύπνος τα ξεπερνάει όλα, λέει η μελέτη που δημοσιεύουν οι Times.

Το εισόδημα έχει μια αδύναμη σχέση με την ευημερία: μια αύξηση 50% των αποδοχών σχετίζεται με μία πολύ μικρή αύξηση της ευτυχίας.

Επίσης, οι γονείς με παιδιά κάτω των πέντε ετών έχουν το πιο έντονο αίσθημα ευημερίας παρά τις οικονομικές ανησυχίες και τον ύπνο χαμηλής ποιότητας. Οι γονείς με μεγάλα παιδιά είναι οι επόμενοι πιο ευτυχισμένοι, ακολουθούμενοι από ηλικιωμένους χωρίς παιδιά,  ενώ όσοι έχουν παιδιά ηλικίας 6 έως 18 ετών είναι πιθανότερο να είναι δυσαρεστημένοι.

Τα αποτελέσματα έδειξαν μια συσχέτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών της ευημερίας, αλλά όχι απαραίτητα μια αιτιακή σχέση, ανέφεραν οι ερευνητές.

Ευτυχείτε.

Φωτό: Και με ένα καλό τέντωμα πετάς στα ουράνια. Πηγή: Shutterstock