Η άφιξη του Εμμανουέλ Μακρόν και την κομψή Μπριζίτ Τρονιέ σηματοδοτεί τα μέγιστα στο πεδίο της γευστικής διπλωματίας. Το μενού -φιλέτο γλώσσας, μοσχαρίσιο φιλέτο με λαχανικά βουτύρου και σάλτσα τρούφας, παγωτό και φρούτα εποχής- που τράταραν στο Προεδρικό Μέγαρο, έκανε τη διαφορά, πιστέψτε το, σπάζοντας την παράδοση της γαρίδας – πρώτο πιάτο, σφυρίδας – δεύτερο, στα δείπνα όπου παρακάθισε σειρά προέδρων – επίσημων μουσαφιραίων της Ελλάδας.

Δεν θα το θυμάστε, ίσως, αλλά γαρίδες ταΐσαμε και τον Ερντογάν με την Εμινέ, επί Κώστα Καραμανλή και Νατάσας Παζαϊτη. Εντύπωση μάλιστα είχε κάνει τότε ότι ο «σουλτάνος» δοκίμασε, παρότι διήνυε περίοδο Ραμαζανιού, υποσχόμενος να μεταθέσει την απαγόρευση όταν θα γύριζε στην πατρίδα του. Τηρούν και οι μουσουλμάνοι το «ασθενής και οδοιπόρος», και ο τούρκος πρόεδρος ήταν το δεύτερο.

Γαρίδες (με ούζο) προσφέραμε, ως γνήσιοι mediterranean, και στον Φρανσουά Ολάντ ∙ σφυρίδα με βραστά λαχανικά και τούρτα σοκολάτα.

Ελαφρώς, ελαφρότατα παραλλαγμένη ήταν η βερσιόν που προτιμήθηκε και για τον χαρισματικό Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος όταν ρωτήθηκε για τυχόν προτιμήσεις, υποσχέθηκε ότι θα απολάμβανε όποιο φαγητό και να του προσέφεραν. Το πε και το ‘κανε. Τις έφαγε όλες τις γαρίδες του, με ρύζι αυτή τη φορά, τσάκισε τη φρεσκότατη σφυρίδα του, συνοδεία χόρτων, και στο τέλος άφησε αχαλίνωτο τον εαυτό του για το μέγιστο αμάρτημα: γλυκό με κάστανο.

Τον δρόμο είχε χαράξει αρκετά χρόνια πριν, ο «Ελλάς – Γαλλία – Νέα Συμμαχία» Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος αφού πρώτα καθάρισε στο Προεδρικό το ψαράκι του (σφυρίδα, τι άλλο;), πήγε και στους «Ορίζοντες», στον Λυκαβηττό, για να γευθεί ψαρόσουπα με λαχανικά, σαλάτα με θαλασσινά (γαρίδες μάλλον), σφυρίδα (again) με σταμναγκάθι, μους γιαούρτι με σος σοκολάτας, και λευκό κρασί.

Η περίσταση θα αδικείτο, βεβαίως, αν δεν αναφερόταν και η ειδοποιός διαφορά με όλες τις προηγούμενες. Ενώπιον του Νικολά, στεκόταν παθητικά μια λαχταριστή χωριάτικη– παραγγελιά του ίδιου του Κώστα Καραμανλή, αυτοπροσώπως. Ο οποίος μάλλον αγνοούσε τότε ότι ο Νικολά δεν θέλει να βλέπει στα μάτια του τυριά, πολλώ δε μάλλον να τα μυρίζει…

Οι πληροφορίες για τα γεύματα του Ντε Γκωλ και του Βαλερί Ζισκάρ Ντ΄ Εστέν πλάι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ή του Φρανσουά Μιτεράν με συνδαιτυμόνα τον Ανδρέα Παπανδρέου, χάνονται στον χρόνο. Θα είχε, βεβαίως, γούστο να ρωτούσε κανείς τον Ζακ Σιράκ πώς του φάνηκε η ελληνική εκδοχή της υψηλής κουζίνας επί Κώστα Σημίτη. Διότι ο Σιράκ δεν είναι τυχαίος. Και σύμφωνα με τον Μπερνάρ Βοσιόν, επί τέσσερις δεκαετίες σεφ στο Μέγαρο των Ηλυσίων, διαθέτει τον πιο ευαίσθητο ουρανίσκο που πέρασε ποτέ από τα μέρη τους.

Ερώτηση περί εντυπώσεων θα μπορούσε να υποβληθεί, απ’ έξω-απ’ έξω, και στους Μακρόν – Τρονιέ, καθότι παρεμφερείς με τις ελληνικές επιλογές ήταν και αυτές του Αλέν Ντικάς, του διάσημου σεφ που ανέλαβε να τους συναρπάσει στο δείπνο που παρέθεσαν εκείνοι ως οικοδεσπότες στον Τραμπ και τη Μελάνια, πριν από λίγες ημέρες στον Πύργο του Αϊφελ. Πατέ, ψάρι, μοσχαρίσιο φιλέτο, επιδόρπιο με φράουλες, σουφλέ σοκολάτας, παγωτό.

Δεν έχουμε, πάντως, να φοβηθούμε τίποτα. Ούτε να ζηλέψουμε. Γιατί, στα σοβαρά τώρα, ο Θανάσης Σκούρας που μαγειρεύει για το Προεδρικό από την εποχή του Κωνσταντίνου Τσάτσου ακόμη, είναι σεφ διακεκριμένος, με ικανότητες και γνώσεις. Εύσημα έχει και ο Γιάννης Μπαξεβάνης που μαγείρεψε για τον Σαρκοζί, στους «Ορίζοντες», όπως και τόσοι άλλοι που αναλαμβάνουν να γητέψουν απαιτητικούς προσκεκλημένους – όχι μόνον ξένους.

Και τα έχουν καταφέρει, ενίοτε με προχωρημένες επιλογές. Ο Σκούρας έχει εντυπωσιάσει γευστικά ηγέτες όπως η Ίντιρα Γκάντι, η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Λέονιντ Μπρέζνιεφ, έχει τολμήσει να προσφέρει τραχανόσουπα σε πρώην Πρόεδρο της UNESCO. Το πρώτο του μενού στην Προεδρία ήταν κονσομέ με αγκινάρες, φιλέτο γλώσσας, αρνάκι του αμπελουργού, παγωτό φλαμπέ και φρέσκα φρούτα!

Θα ήταν άδικο, λοιπόν, για όποιον επιφορτίζεται το βάρος ενός τέτοιου αξέχαστου δείπνου, να περιορίζει τον εαυτό του, να αναπτύσσει εμμονές, περιορίζοντας και τη γκάμα των γευστικών απολαύσεων που μπορεί να προσφέρει σε μια χώρα, όπως η δική μας. Η γεύση, το φαγητό, μετουσίωση συναισθημάτων, εργαλείο έκφρασης, ύψιστη απόλαυση για το ανθρώπινο είδος, μπορεί και μεταδίδει ισχυρότατα μηνύματα σε διπλωματικό επίπεδο. Για την ικανότητα της Ελλάδας να ξεφύγει από κάθε λογής νοοτροπίες και αγκυλώσεις, για την αναζήτηση νέων μονοπατιών και τη φυγή προς τα εμπρός. Εξόχως δύσκολο, στη χώρα που εφηύρε το «γκαρσόν! μια από τα ίδια».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News