Μια από τις τελευταίες μάχες του Ζαν-Λουί Τρεντινιάν είναι με τον καρκίνο. Ισως να είναι και η πιο εύκολη μάχη για αυτόν τον σπουδαίο γάλλο ηθοποιό ο οποίος χτυπήθηκε από τόσα και τόσα στα γεράματα: το χειρότερο, όταν έχασε τη λατρεμένη κόρη του Μαρί το 2003, όταν εκείνη ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον «σύντροφό» της, τον τραγουδιστή των Noir Desir, Μερτράν Καντά. Πόσα να αντέξει ένας πατέρας;

Στα 86 του λοιπόν ο Τρεντινιάν, λέει ότι πάσχει από καρκίνο. Το είπε σε συνέντευξή του στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Premiere: «Πριν φοβόμουν τον καρκίνο. Όχι πια, έχω έναν!», τόνισε ο ηθοποιός, ο οποίος πρωταγωνιστεί στην τελευταία ταινία του αυστριακού σκηνοθέτη Μίχαελ Χάνεκε, το «Happy End». Ο Χάνεκε τον είχε ήδη σκηνοθετήσει στο «Amour».

«Οταν υπογράφω αυτόγραφα -είναι δύσκολο, καθώς δεν βλέπω πια σε μεγάλο βαθμό, αλλά τι να γίνει;- υπογράφω “Ζαν-Λουί Τρεντινιάν” και διευκρινίζω από κάτω “στο τέλος της ζωής του”», αστειεύεται χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για την ασθένειά του.

Στο φεστιβάλ των Καννών, στο διαγωνιστικό μέρος του οποίου συμμετείχε το «Happy End», είχε εξηγήσει πως θέλει να επαναλάβει τον Δεκέμβριο στο θέατρο «Αντουάν» του Παρισιού και μετά την ερχόμενη χρονιά στη Λιόν την παράσταση που είχε ανεβάσει την άνοιξη στην αίθουσα Πλεγιέλ στο Παρίσι με τον ακορντεονίστα Ντανιέλ Μιλ και ένα κουαρτέτο εγχόρδων.

«Θα έπρεπε να σταματήσω, αλλά δεν θέλω. Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου είναι όταν εργάζομαι, όταν κάνω θέατρο», εξομολογείται.

Ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν είχε ανέκαθεν παράλληλα μια καριέρα στον κινηματογράφο και μια στο θέατρο. Επαιξε δίπλα στην Μπριζίτ Μπαρντό στο «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» του Ροζέ Βαντίμ ή ακόμη με την Ανούκ Εμέ στο «Ένας άνδρας και μια γυναίκα» του Κλωντ Λελούς και φυσικά το «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Μετρά περισσότερες από 120 ταινίες.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισε τα ποιητικά ρεσιτάλ με τη Μαρί, της οποίας το νήμα της ζωής της κόπηκε τόσο βάναυσα και τόσο απότομα.

«Θα μπορούσα να είχα σταματήσει τη ζωή μου τη στιγμή εκείνη», είχε πει. Όμως σπρωγμένος από τους οικείους του, ανέβηκε και πάλι στη σκηνή, βρίσκοντας μια «ψυχοθεραπεία» στο θέατρο και την ποίηση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News