Επιστολή με αφορμή την ημερίδα που οργάνωσε η εσθονική προεδρία στο Ταλίν και αντικείμενο τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων απέστειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης της Εσθονίας, Ούρμας Ρέινζαλου, προς τον έλληνα ομόλογό του, Σταύρο Κοντονή.

Πρόκειται για την πλήρη, γραπτή απάντηση που είχε δεσμευθεί να απευθύνει στον ελληνα υπουργό ο εσθονός ομόλογός του με αφορμή την άρνησή του κ. Κοντονή να παραστεί στην ημερίδα.

Ο κ. Ρέινζαλου δηλώνει στον κ. Κοντονή ότι πρόθεση μιας τέτοιας ημερίδας δεν είναι η διαμάχη, άλλωστε η υπόθεση της διερεύνησης του παρελθόντος είναι υπόθεση των ιστορικών. Ο εσθονός υπουργός γράφει ότι «εμείς είμαστε πολιτικοί και η δουλειά μας είναι να προστατεύουμε αξίες και αρετές. Οι δικές μας αξίες είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία και το πνεύμα των νόμων».

Στην επιστολή του κάνει λόγο για ασυμβίβαστο μεταξύ των αρχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου και καθεστώτων και πολιτικών κινημάτων και ιδεολογιών που τις αρνούνται. «Σε αυτό το επίπεδο, δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του ναζισμού, του φασισμού και του κομμουνισμού», γράφει.

Κάνει μια ιστορική αναδρομή στην εμπειρία της Εσθονίας, η οποία «σε αντίθεση με την Ελλάδα, βρέθηκε κάτω όχι από μία, αλλά από δύο ολοκληρωτικές δικτατορίες και κατοχές. Κατελήφθη από τη Σοβιετική Ένωση το 1940, από τη ναζιστική Γερμανία το 1941 και ξανά από τη Σοβιετική Ένωση το 1944, έως και τον Αύγουστο του 1991».

Σε ό,τι αφορά την ιστορική εμπειρία του κομμουνισμού στον 20ό αιώνα, ο εσθονός υπουργός αναφέρει ότι «στο φως της ιστορικής εμπειρίας του λαού μου, διαφωνώ κάθετα με την θέση σας ότι ο κομμουνισμός είχε θετικές πλευρές. Και μολονότι είναι αληθές ότι ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στη νίκη ενάντια στον ναζισμό ήταν σημαντικός, ο Κόκκινος Στρατός δεν απελευθέρωσε πραγματικά τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης ώστε, μετά την ήττα του ναζισμού, οι λαοί τους να μπορέσουν ελεύθερα να ορίσουν την μοίρα τους».

Συνεχίζει, και με αναφορά στις διώξεις Εσθονών στα τέλη της δεκαετίας του ‘40, όταν η χώρα αποτελούσε πλέον ομόσπονδη δημοκρατία της ΕΣΣΔ, ο Ούρμας Ρέινζαλου σημειώνει ότι «το κομμουνιστικό καθεστώς απομάκρυνε από τη χώρα το 2% του πληθυσμού της Εσθονίας, μόνο διότι, σαν αγρότες, δεν επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στο κομμουνιστικό αγροτικό πείραμα της κολεκτιβοποίησης. Παράλληλα, δεκάδες χιλιάδες είχαν ήδη σταλεί σε στρατόπεδα εργασίας (Γκουλάγκ) και είχαν εξοριστεί νωρίτερα».

Στη συνέχεια ο κ. Ρέινζαλου λέει ότι στην πατρίδα του έχουν πέσει χιλιάδες θύματα «και της ναζιστικής και της φασιστικής και της κομμουνιστικής δικτατορίας» και αυτό είναι κάτι αδιαμφισβήτητο.

Προσθέτει ότι ο κ. Ρέινζαλου λέει ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν να ξέρουν άριστα τις λεπτομέρειες της ιστορίας των άλλων χωρών. Σε αυτό, όμως, βοηθά η κουλτούρα, προσθέτει, για να τονίσει ότι όπως οι Εσθονοί έμαθαν για την ελληνική αντίσταση στο φασισμό από την ταινία «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», έτσι και θα περίμενε οι Έλληνες να γνωρίζουν τι έχει συμβεί στα γκουλάγκ, αφού γνωρίζει ότι το έργο του νομπελίστα (και για πολλά χρόνια τροφίμου των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, Αλεξάντερ Σολζνίτσιν) «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» είναι από τα έργα που κυκλοφόρησαν πρώιμα στην Ελλάδα, από το 1974.

Τέλος, ο υπουργός Δικαιοσύνης της Εσθονίας γράφει ότι είναι αναγκαίο για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς και τις κυβερνήσεις τους «να θυμούνται τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, στη βάση του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Απριλίου του 2009 για το θέμα, το οποίο αποτέλεσε και τη βάση της εκδήλωσης της προηγούμενης εβδομάδας στο Ταλίν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News