Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κονταροχτυπιέται με την ΝΔ για θέματα εκτός επικαιρότητος, όπως οι αναζητήσεις για τα εγκλήματα του ναζισμού και του κομμουνισμού, το πολιτικό γεγονός της περιόδου είναι οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά.

Και απ’ ό,τι φαίνεται και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν την προσοχή τους στραμμένη στη διαδικασία για την ανάδειξη του επικεφαλής ενός νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος κατά τα αναμενόμενα και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα δημιουργηθεί έως το τέλος του έτους:

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να καταλάβει θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό που μοιραία θα προκύψει, κατηγορώντας εκ προοιμίου την κυοφορούμενη προοδευτική παράταξη ως δυνάμει παρακολούθημα της ΝΔ, όσο αρνείται την συνεργασία μαζί του.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση, με την νέα παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη το πρωί της Τρίτης αρχίζει να μιλάει για «κυβέρνηση με κορμό την ΝΔ», μία αναφορά, η οποία κατά προφανή τρόπο παραπέμπει στις εξελίξεις στον μεσαίο χώρο.

Η ουσία είναι κατά πόσον η δυναμική που εμφανίζεται στις συζητήσεις, θα έχει και πραγματικό αντίκρισμα.

Η απάντηση εξαρτάται από δύο στοιχεία:

α) αν στο τέλος της κούρσας για την ηγεσία, όλοι οι συμμετέχοντες θα μείνουν ενωμένοι την επόμενη ημέρα. Το στοιχείο αυτό απασχολεί τόσο την ΝΔ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ.
β) τι πολιτικά χαρακτηριστικά έχει ο κάθε ένας από τους γνωστούς έως σήμερα διεκδικητές και όσους ανακοινώσουν τις διαθέσεις τους τις επόμενες ημέρες, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Γιάννης Μανιάτης. Και συνεπώς, σε τι κοινό απευθύνονται και ποια δυναμική μπορούν να προσδώσουν.

Η Φώφη Γεννηματά έχει επιδείξει ευελιξία και είναι προφανές ότι έχει μετακινηθεί από τις αρχικές της θέσεις, αποδεχόμενη και εισηγούμενη προτάσεις, που ανοίγουν το παιχνίδι. Απευθύνεται ξεκάθαρα στο παραδοσιακό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, έχει την διάθεση να υπερασπιστεί το παρελθόν το κόμματος και έχει δείξει ότι δεν σκοπεύει να δώσει συνέχεια στο αυτομαστίγωμα που κόστισε δεκάδες ποσοστιαίες μονάδες, έπειτα από λάθη, παραλείψεις και αναγκαστικές αποφάσεις.

Ο Γιώργος Καμίνης εξ αντικειμένου δίνει μία δυναμική στο όλο εγχείρημα. Και μόνο το ότι ο δήμαρχος της πρωτεύουσας διεκδικεί την ηγεσία ενός νέου πολιτικού φορέα είναι πολιτικό γεγονός μεγάλου μεγέθους. Οπως εκτιμάται, ο δήμαρχος είναι μία από τις υποψηφιότητες που μπορούν να προσελκύσουν κοινό πέραν των ορίων του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ο αντίλογος κάποιων ανθυποψηφίων του είναι πως την δημαρχία την κέρδισε ως υποστηριζόμενος αρχικά από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, αλλά αυτό δεν αναιρεί την σημερινή του δυνατότητα διεύρυνσης του εκλογικού σώματος που θα στηρίξει το εγχείρημα της νέας παράταξης με την προσέλευσή του στη διαδικασία.

Ο Γιάννης Ραγκούσης είναι ένα από τα πρόσωπα που την τελευταία δεκαετία εισήλθαν στην κεντρική πολιτική σκηνή και άφησαν το αποτύπωμά τους με έργα. Ηταν ένα από τα κεντρικά στελέχη που συνέβαλαν στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 2009 και από την θητεία του στο υπουργείο Εσωτερικών έχουν μείνει –αν μη τι άλλο– ο Καλλικράτης (με κύριο χαρακτηριστικό την αναγκαστική τακτοποίηση των οικονομικών των Δήμων) και η Διαύγεια, ένας θεσμός καθοριστικός για την διαφάνεια στην δημόσια διοίκηση. Το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι επίσης ο πυρήνας του ΠΑΣΟΚ αν και έχει ακροατήριο και στον χώρο του Ποταμιού.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος αναμένεται να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του την Πέμπτη, αντιμετωπίζεται από κάποιους ως ο πιθανός καταλύτης του εγχειρήματος. Εχει πίσω του ένα επιτυχημένο πολιτικό πείραμα με την δημιουργία του Ποταμιού, το οποίο όσο και αν δημοσκοπικά είναι εξασθενημένο, εξακολουθεί να θέτει ζητήματα στην πολιτική ατζέντα και να μένει μακριά από τα παραδοσιακά και φθαρμένα χαρακτηριστικά των κομμάτων της μεταπολίτευσης. Και αυτός θεωρείται ότι μπορεί να διαμορφώσει μία δυναμική στο εκτός των στενών ορίων του ΠΑΣΟΚ ακροατήριο.

Ο Γιάννης Μανιάτης έχει πολιτικά χαρακτηριστικά αντίστοιχα με εκείνα του Ραγκούση. Είναι ένα στέλεχος με μεγάλη τεχνοκρατική επάρκεια, αποφεύγει τις άσκοπες και οξείες αντιπαραθέσεις.

Με αυτές τις υποψηφιότητες γνωστές και αναμενόμενες, το παιχνίδι πλέον θα μεταφερθεί στον ρόλο που θα παίξουν συγκεκριμένα πρόσωπα και μηχανισμοί. Για παράδειγμα ο Κώστας Σημίτης και το εκσυγχρονιστικό μπλοκ, ο Βαγγέλης Βενιζέλος –στον βαθμό που θα επιθυμεί να διαθέτει επιρροή ή και ρόλο στο νέο σχήμα – ή ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος είναι άγνωστο αν τελικά θα είναι υποψήφιος ή θα προτιμήσει να κινηθεί παρασκηνιακά (και ως πρώην γραμματέας), με στόχο την ενίσχυση της επιρροής του και με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη ή την μεθεπόμενη ημέρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News