Τη νύχτα της Δευτέρας όλοι στρέψαμε το βλέμμα μας στον ουρανό για να αφήσουμε να λουστεί το πρόσωπό μας με το καταπληκτικό φως της αυγουστιάτικης Πανσελήνου. Με κίνδυνο το αυχενικό, πρέπει να κάνουμε κάτι αντίστοιχο από απόψε. Στρέφοντας μάλιστα το πρόσωπό μας όχι μόνο σε μια γωνιά του στερεώματος, αλλά παντού: Ενα «ντους» από αστρικά φώτα – αρκεί να βρισκόμαστε κάπου που δεν έχει «μολυνθεί» από τη σύγχρονη μάστιγα της φωτορύπανσης. Ερχονται οι Περσείδες!

Οι Περσείδες είναι βροχή διαττόντων (μετέωρα ή πεφταστέρια όπως είναι κοινώς γνωστά στην παράδοση). Στην πραγματικότητα βέβαια δεν είναι αστέρια που «πέφτουν». Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομεινάρια του κομήτη Σουίφτ-Τάτλ (109P/Swift-Tuttle) και όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της τριβής μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Οποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό.

Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή. Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά από τις 17 Ιουλίου περίπου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν σχεδόν έως το τέλος του Αυγούστου.

Το φαινόμενο αναμένεται να κορυφωθεί το Σάββατο 12 Αυγούστου, και συγκεκριμένα από αργά το βράδυ του Σαββάτου μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής 13 Αυγούστου. Όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.

Καλό θα είναι βέβαια όποιος θέλει να δει τις Περσείδες (και οποιοδήποτε ανάλογο φαινόμενο) να φροντίσει να βρίσκεται σε κάποιο μέρος όπου ο ουρανός είναι καθαρός από νεφώσεις και φωτορύπανση, δεν θα τον «χτυπά» δηλαδή ο φωτισμός των αστικών περιοχών.

Οι «ελληνικές» Περσείδες

«Δεν είναι αστέρια, ούτε πλανήτες, ούτε καν μικρά βράχια που πέφτουν από τον ουρανό: Είναι μικρά σωματίδια, σαν κόκκοι άμμου, υπολείμματα ενός παλιού κομήτη, που στην αέναη, ετήσια τροχιά του γύρω από τον Ήλιο, η Γη τα συναντά κάθε Αύγουστο, καθώς πάντα, κάθε Αύγουστο, αυτή κινείται προς τον αστερισμό του Περσέα. Μπορεί να μη δούμε 80-100 διάττοντες την ώρα, αλλά σίγουρα θα βλέπουμε περίπου έναν κάθε 1,5-2 λεπτά» » αναφέρει στο ΜΠΕ ο Ιωάννης Σειραδάκης, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ και ευρύτερα γνωστός για τη μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.

Οπως αναφέρει ο κ. Σειραδάκης, φέτος το μέγιστο της βροχής διαττόντων αστέρων θα λάβει χώρα 11-13 Αυγούστου. Η Σελήνη, με φωτισμένη επιφάνεια κατά 80% (τρίτο τέταρτο) θα ανατείλει και θα φωτίσει έντονα τον ουρανό μετά τις 12:00 τα μεσάνυχτα.

Η συμβουλή του ομότιμου καθηγητή είναι: «Διαλέξτε ένα σκοτεινό μέρος, μακριά από τα φώτα της πόλης, ξαπλώστε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα ή στην άμμο με τους φίλους σας, και όταν περάσει το δειλινό, αρχίστε να μετράτε πεφταστέρια. Και αν κάνετε και μια ευχή, ας είναι καλή και ας πιάσει τόπο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News