Λίγοι θα μπορούσαν να φανταστούν τη θέση του. Αλλά όταν οι New York Times ζήτησαν από τον Α. Μ. Γκίτλιτζ να συνεισφέρει στη σειρά άρθρων Red Century με θέμα την ιστορία και την κληρονομιά του Κομμουνισμού 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, εκείνος κοίταξε προς τα άστρα και άρχισε να γράφει για την τηλεοπτική σειρά «Star Trek». Ο αμερικανός συγγραφέας από το Μπρούκλιν παρουσιάζει την άποψή του μέσω ενός εμπνευσμένου κειμένου που ξεκινάει με τον βρετανό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Χ. Τζ. Γουέλς για να περάσει στη συνέχεια στον Λένιν, τον Βλαντιμίρ Μαγιακόφκσι, τον Μαξίμ Γκόρκι, τον Στιβ Μπάνον, τον Ελον Μασκ και τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ, μεταξύ πολλών άλλων.

Ο Γκίτλιτζ υπενθυμίζει ότι η χρυσή εποχή της επιστημονικής φαντασίας και του φουτουρισμού ήταν οι δεκαετίες του 1950 και του 1960, με τους εκπροσώπους αμφότερων να οραματίζονται «ένα λαμπρό μέλλον που θα αντικαθιστούσε τον Ψυχρό Πόλεμο». Μέσα σε εκείνο το κλίμα αισιοδοξίας, ο τροτσκιστής ηγέτης Τζ. Ποσάδας έγραψε ένα κείμενο για την αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της εργατικής τάξης και τους σοσιαλιστές (καθότι προηγμένοι τεχνολογικά) εξωγήινους και για μια ενδεχόμενη συμμαχία τους στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού των Αμερικανών. Και το σενάριο του «Star Trek», με τους Βουλκάνιούς του και την Ηνωμένη Ομοσπονδία Πλανητών σίγουρα χρωστάει πολλά στον οραματιστή από την Αργεντινή.

Σε ένα επεισόδιο της επόμενης σειράς «Star Trek – Τhe next generation» ο πλοίαρχος του «Enterprise» Πικάρντ εξηγεί σε έναν τύπο από τον 20ό αιώνα που μόλις βγήκε από την κατάψυξη πως «έγιναν πολλά τα τελευταία 300 χρόνια. Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον μανία με τη συσσώρευση αγαθών. Εξαλείψαμε την πείνα, τη ζήτηση, την ανάγκη για υπάρχοντα». 

Ο φουτουριστικός σοσιαλισμός του «Star Trek», ωστόσο, δεν επικράτησε. Αρχικά, ο θατσερισμός και η απουσία εναλλακτικής επιλογής, στη συνέχεια η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και μετά το «Τέλος της Ιστορίας» του Φράνσις Φουκουγιάμα συνέβαλαν στο να στραφούν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας προς την αντίθετη μεριά με έργα όπως «Το Στρατόπεδο των Αγίων» του γάλλου Ζακ Ρασπάιγ, μια αποκαλυπτική ιστορία για την κατάρρευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού εξαιτίας ενός τεράστιου κύματος μεταναστών που καταφτάνουν στην ήπειρο από την Ινδία, ένα βιβλίο που λατρεύει ο ακροδεξιός Στιβ Μπάνον, σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του Ντόναλντ.

Σήμερα, ωστόσο, που δεν λείπουν τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ειδικά στη Σίλικον Βάλεϊ όπου ο Έλον Μασκ προειδοποιεί ήδη για την απειλή της τεχνητής νοημοσύνης, είναι δυνατόν να οραματιστούμε έναν κόσμο δίχως σύνορα και διαιρέσεις; Σύμφωνα με τον Γκίτλιτζ η απάντηση είναι μάλλον ναι. Ενδεχομένως λαμβάνοντας σοβαρά την τελική προειδοποίηση του πρωταγωνιστή της ταινίας «Τελεσίγραφο στη Γη» (1951): «Ενωθείτε μαζί μας και θα ζήσετε ειρηνικά, ή συνεχίστε έτσι και θα έρθετε αντιμέτωποι με τον αφανισμό σας», φράση που για τον αμερικανό συγγραφέα αποτελεί μετάφραση στη γλώσσα της επιστημονικής φαντασίας του επαναστατικού τελεσίγραφου της Ρόζα Λούξεμπουργκ περί «σοσιαλισμού ή βαρβαρότητας».

Ο Γουίλιαμ Σάτνερ ως κυβερνήτης Κερκ (δεξιά) και ο Λέοναρντ Νίμοϊ ως Σποκ στο θρυλικό «Σταρ Τρεκ». Φωτογραφία: Paramount Television

Μια ομάδα εθελοντών μαχητών που μάχονται μαζί με τις κουρδικές δυνάμεις κατά των τζιχαντιστών του παραπαίοντος Ισλαμικού Κράτους, συνέστησαν στη βόρεια Συρία την πρώτη στρατιωτική μονάδα που είναι ανοιχτή στα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι και Τρανσέξουαλ). Ο αποκαλούμενος «Ομοφυλοφιλικός Απελευθερωτικός Στρατός Εξέγερσης» –  «The Queer Insurrection and Liberation Army» (TQILA) σχηματίστηκε στο εσωτερικό των «Διεθνών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων» (IRPGF), ένα αναρχικό συροκουρδικό κίνημα. Η νέα αυτή ταξιαρχία – αναφέρει το Newsweek – συγκροτήθηκε τον περασμένο Απρίλιο, δύο μήνες πριν από την έναρξη της τελικής φάσης της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Ράκα, της ντε φάκτο πρωτεύουσας του ISIS, από μια αραβο-κουρδική συμμαχία που υποστηρίζεται και από τον διεθνή συνασπισμό του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ. Πόσοι είναι συνολικά οι μαχητές της TQILA και πόσοι απ’ αυτούς είναι πράγματι μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας δεν είναι γνωστό.

«Πολλοί από τους συντρόφους μας ανήκουν στην κοινότητα ΛΟΑΤ», διαβεβαιώνει, ωστόσο, ο Χεβάλ Ροχιλάτ, εκπρόσωπος της «πολύχρωμης» ταξιαρχίας, «και μαχόμαστε ήδη στη Ράκα. Στόχος μας είναι να απαλείψουμε τη διάκριση των φύλων και να προωθήσουμε τη χειραφέτηση των γυναικών καθώς και την σεξουαλική επανάσταση».  Όσον αφορά τα κίνητρά τους, αρκεί να θυμηθεί κανείς τις ρίψεις ομοφυλόφιλων από ταράτσες πολυκατοικιών από μέλη του ISIS σύμφωνα με τις σκοταδιστικές αρχές του οποίου η ομοφυλοφιλία αποτελεί αμάρτημα. Πέρυσι τον Ιούνιο ο 29χρονος Ομάρ Ματίν αφότου εισήλθε σε gay club του Ορλάντο και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως σκοτώνοντας 49 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 58, δεν παρέλειψε να τηλεφωνήσει στην άμεση δράση για να δηλώσει πίστη και υποταγή στον Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι.

«Αυτές οι αδερφές σκοτώνουν φασίστες», είναι το μήνυμα που στέλνουν στους εχθρούς τους τα μέλη της ταξιαρχίας TQILA. Φωτογραφία: twitter.com/IRPGF

Μην παίρνετε άλλα χάπια. Η κλασική συμβουλή των γιατρών προς τους ασθενείς τους να ολοκληρώνουν την αντιβίωση τους ενδέχεται όχι μόνο να μην είναι σωστή αλλά και να συμβάλλει στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας των βακτηρίων, προειδοποιούν, πλέον, οι ειδικοί. Ολοι όσοι νοσούν και καταφεύγουν στις αντιβιώσεις για να γιάνουν, είναι πολύ πιθανό να μπορούν να τις τερματίσουν μόλις αισθανθούν καλά, υποστηρίζει ο Μάρτιν Λιγουέλιν, ειδικός στις μεταδοτικές ασθένειες από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μπράιτον και του Σάσεξ. Μαζί με τους συνεργάτες του δημοσίευσαν τη μελέτη τους στη Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση με πολλούς άλλους ειδικούς να στηρίζουν τις θέσεις τους. Η Βασιλική Ακαδημία Ιατρών, ωστόσο, συνέστησε προσοχή στους ασθενείς ενώ η αρμόδια ιατρική αρχή της Βρετανίας επανεξετάζει το όλο ζήτημα.

«Η ιδέα ότι η πρόωρη διακοπή της αντιβιοτικής θεραπείας συμβάλλει στην ενίσχυση της αντοχής των βακτηρίων δεν υποστηρίζεται από στοιχεία, ενώ είναι η λήψη αντιβιοτικών για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ΄όσο είναι απαραίτητο που αυξάνει τον κίνδυνο να γίνουν ανθεκτικότερα», προσδιόρισε ο κ. Λιγουέλιν. Υπάρχουν μερικές ασθένειες, όπως η φυματίωση, κατά τις οποίες το βακτηρίδιο μπορεί όντως να γίνει ανθεκτικότερο εάν τα φάρμακα δεν ληφθούν για αρκετό καιρό. Αλλά τα περισσότερα από τα βακτηρίδια που προσβάλουν τους ανθρώπους βρίσκονται στα χέρια όλων, χωρίς να προκαλούν κακό, όπως το Ε. coli και το Staphylococcus aureus. Οι άνθρωποι νοσούν μόνον όταν το βακτήριο εισέλθει στο κυκλοφοριακό ή πεπτικό σύστημά τους.

Οι επιστήμονες δηλώνουν πως οι έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί όσον αφορά την κατάλληλη στιγμή για τη διακοπή της αντιβιοτικής θεραπείας είναι ελάχιστες. Φωτογραφία: Shutterstock/Yoottana Tiyaworanan

Οι διαδικασίες για την επίτευξη ειρήνης ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς δεν μπορεί να μην συγκαταλέγεται μεταξύ των προτεραιοτήτων της διεθνούς κοινότητας. Είναι αυτό ένα από τα σημεία που τονίζει ο αιδεσιμότατος Σάιμον Κασάς μέλος της Αποστολής του Μόνιμου Παρατηρητηρίου της Αγίας Έδρας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Παρεμβαίνοντας, στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια συζήτησης – έπειτα από πρωτοβουλία του μόνιμου Συμβουλίου Ασφαλείας – για τη Μέση Ανατολή και το Παλαιστινιακό, υπενθύμισε πως το Βατικανό τάσσεται υπέρ της «λύσης των δύο κρατών». Για τη διασφάλιση της ασφάλειας και της ευημερίας κατά την ενδεχόμενη μελλοντική ειρηνική συνύπαρξη – προσδιορίζεται σε κύριο άρθρο του Crux, ενός από τους πιο έγκριτους ιστοτόπους για τους καθολικούς των ΗΠΑ – «δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή από τη διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας που θα οδηγήσει σε μια λύση αμοιβαία αποδεκτή». Και ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουν Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί είναι εκείνος των απευθείας συνομιλιών με τη στήριξη, φυσικά, της διεθνούς κοινότητας.

Αμφότερες οι πλευρές θα πρέπει «να αποφύγουν ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων και των εποικισμών, που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την προσπάθεια για τη διαπραγμάτευση μιας λύσης».  Σημαντικό είναι επίσης οι Παλαιστίνιοι να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ενωμένοι, βασική προϋπόθεση και για «την οικονομική ευημερία και την πολιτική σταθερότητα ενός μελλοντικού Παλαιστινιακού Κράτους». Όσον αφορά ένα από τα βασικά σημεία της ένοπλης και πολυετούς αντιπαράθεσης, την τύχη της ιερής και για τους εβραίους και για τους χριστιανούς και για τους μουσουλμάνους Ιερουσαλήμ «απαιτείται μια λύση μόνιμη και δίκαιη. Η πόλη έχει ανάγκη από ένα ειδικό καθεστώς με τις εγγυήσεις της διεθνούς κοινότητας, ώστε να διασφαλιστεί η ανεξιθρησκία». Μιλώντας πάντα για τη Μέση Ανατολή ο αξιωματούχος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπενθύμισε ότι τα μέλη των χριστιανικών κοινοτήτων της περιοχής συμβιώνουν ειρηνικά με αλλόθρησκους για περισσότερα από 2.000 χρόνια.

Ιερουσαλήμ, πρωτεύουσα (;) δύο κρατών. Φωτογραφία: REUTERS/Muammar Awad