Οι χώρες – φορολογικοί παράδεισοι που φιλοξενούν χιλιάδες υπεράκτιες εταιρείες ως μέσο φοροαποφυγής, είναι λίγο-πολύ γνωστές, ωστόσο σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης από ερευνητές του πανεπιστημίου του Αμστερνταμ, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελούν τα μεγαλύτερα κανάλια διοχέτευσης κεφαλαίων προς τους φορολογικούς αυτούς παραδείσους.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, μέσω των δύο αυτών χωρών διοχετεύεται το 37% των χρημάτων που καταλήγουν στους παραδείσους της εταιρικής φοροαποφυγής.

Οι δύο ευρωπαϊκές χώρες προηγούνται κατά πολύ των υπολοίπων όσον αφορά την προτίμηση των εταιρειών που επιθυμούν να αξιοποιήσουν τη λύση των φορολογικών παραδείσων προκειμένου να προστατέψουν τις επενδύσεις τους.

Η Ολλανδία φιγουράρει πρώτη με ένα ποσοστό κεφαλαίων ύψους 23% που κατέληξαν στους μακρινούς φορολογικούς παραδείσους, ενώ στη Βρετανία αντιστοιχεί ποσοστό 14%. Έπονται η Ελβετία με 6%, η Σιγκαπούρη με 2% και η Ιρλανδία με μόλις 1%.

Κάθε χρόνο, οι πολυεθνικές καταφέρνουν να αποφεύγουν την καταβολή φόρων στην Ε.Ε. ύψους 40 έως 180 δισ. ευρώ, αξιοποιώντας τη… «σωτήρια» λύση των φορολογικών παραδείσων. Στις ΗΠΑ αντίστοιχα, η φοροαποφυγή μέσω εξωχώριων θεσμικών-νομικών πλαισίων, εκτιμάται ότι ανέρχεται σε τουλάχιστον 130 δισ. δολ. το χρόνο.

Σύμφωνα πάντα με τα ευρήματα των ερευνητών του πανεπιστημίου του Αμστερνταμ, υπάρχουν συνολικά 24 «δεξαμενές» ή αλλιώς «“sink” offshore financial centres», όπου αποθηκεύονται ξένα κεφάλαια μακριά από την απειλή των φορολογικών αρχών.  Εξ αυτών, 18 θεωρείται ότι έχουν ή είχαν κάποιο βαθμό εξάρτησης από το Ηνωμένο Βασίλειο (βλέπε Νησιά Κέιμαν, Βερμούδες, Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι κ.α.). Σε κάθε περίπτωση οι φορολογικοί παράδεισοι που χρησιμοποιούνται από τις πολυεθνικές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τις χώρες-κανάλια που επιλέγουν οι λογιστές τους.

Ετσι το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί βασικό κανάλι διοχέτευσης κεφαλαίων προς ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως πρώην μέλη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, όπως το Χονγκ Κονγκ και οι Βερμούδες, αντικατοπτρίζοντας τους ιστορικούς δεσμούς και τις φορολογικές συμφωνίες που αξιοποιούνται δεόντως απ’ όσες εταιρείες δραστηριοποιούνται στη Βρετανία. Με τη σειρά της η Ολλανδία λειτουργεί ως κανάλι για κεφάλαια που καταλήγουν στην Κύπρο, ενώ η Ιρλανδία ως γέφυρα ιαπωνικών και αμερικανικών εταιρειών με χώρες όπως το Λουξεμβούργο.

«Τα αποτελέσματα της έρευνας  δείχνουν ότι το θέμα των εξωχώριων λύσεων δεν είναι αποκλειστικά δουλειά των μακρινών εξωτικών νησιωτικών χωρών», τονίζουν οι ερευνητές σε άρθρο τους στην Scientific Reports. Χώρες όπως η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο διαδραματίζουν έναν κρίσιμο και συνάμα συγκεκαλυμμένο ρόλο ως κανάλια διοχέτευσης κεφαλαίων προς φορολογικούς παραδείσους, καταλήγουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News