Ψηλός, ευθυτενής, με ένα πλατύ χαμόγελο. Κάποιοι τον θυμούνται από την τηλεοπτική σειρά «Mission Impossible» (1966 – 1973). Αλλοι, που το μοναδικό «Mission Impossible» που γνωρίζουν, περιλαμβάνει τον Τομ Κρουζ μπορεί να τον πέτυχαν σε μία ταινία του Τιμ Μπάρτον, το «Ed Wood» (1995). Ο ρόλος του σταρ ταινιών τρόμου Μπέλα Λουγκόσι, του έδωσε το Οσκαρ Β’ Ανδρικού. Αλλά μιλάμε για μία πορεία 70 ετών στο Χόλιγουντ!

Ο Μάρτιν Λαντάου πέθανε σε ηλικία 89 ετών το περασμένο Σάββατο. Μπορεί να είχε το χρυσό αγαλματίδιο, να συνεργάστηκε με τον τεράστιο Φράνσις Κόπολα («Τάκερ: Ο Ανθρωπος και το Ονειρο του», 1988), με τον γνήσιο Γούντι Αλεν («Απιστίες και Αμαρτίες», 1989), ακόμη και σε ταινία του Αλφρεντ Χίτσκοκ έπαιξε και εντυπωσίασε («Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων», 1959), αλλά «κατάφερε να παίξει» και σε τεράστιες αποτυχίες.

Οπως είχε σημειώσει πρόσφατα το New Yorker, επέζησε από «μία κόλαση B-movies ταινιών». Ή όπως το είχε πει ο ίδιος: «Επαιξα σε πολλές ταινίες που έπρεπε να μετατραπούν σε οδοντογλυφίδες. Μέχρι που ήρθε το “Τάκερ” και αναστήθηκα. Σκέφτηκα “επιτέλους, ένα ανθρώπινο ον!”».

Αρχισε την καλλιτεχνική καριέρα του από την ηλικία των 17 μόλις ετών ως εικονογράφος για λογαριασμό της εφημερίδας Daily News της Νέας Υόρκης.

Εκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο με το έργο «Detective Story», στο Μέιν, σε ηλικία 23 ετών, ενώ έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά με την ταινία «Pork Chop Hill» (1959). Μέχρι τότε είχε ήδη γοητεύσει τον μαέστρο του τρόμου, Χίτσκοκ που τον επέλεξε για το διασκεδαστικό «Στη σκιά τεσσάρων γιγάντων».

Ο ίδιος ο Λαντάου πρότεινε τότε να είναι κρυφά ομοφυλόφιλος ο χαρακτήρας του, ερωτευμένος με το αφεντικό του. «Ηταν αρκετά προκλητικό για την εποχή. Η λογικά μου ήταν ότι καθώς ο χαρακτήρας μου ήθελε να ξεφορτωθεί την Εβα Μαρί Σεντ, έβγαζε νόημα να είναι ερωτευμένος με το αφεντικό του… Ολοι οι φίλοι μου με πήραν για τρελό, αλλά άρεσε στον Χίτσκοκ», είχε εξηγήσει ο ίδιος στη βρετανική Telegraph το 2012.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από την τηλεόραση -περίπου τέσσερα χρόνια στο «Mission Impossible» και κάποιες εμφανίσεις στο «Διάστημα»- ενώ μεσολάβησαν αρκετές μικρές και μεγάλες αποτυχίες ταινίες στο σινεμά.

Τελικά τα καλύτερά του χρόνια, ή η πιο πετυχημένη περίοδος της καριέρας του, ήταν και τα τελευταία του. Κέρδισε το Οσκαρ το 1994, επέστρεψε στο «Μύθο του ακέφαλου καβαλάρη» (1999) του Μπάρτον και χάρισε τη φωνή του στο «Frankenweenie» (2012) του ίδιου σκηνοθέτη, ενώ συνέχισε και μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στη ρομαντική κομεντί «Lovely, Still» (2008) και στο θρίλερ «Γράμμα από το παρελθόν» (2015).

«Αν ήμουν τραγουδιστής στην όπερα ή χορευτής μπαλέτου, μάλλον δεν θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά το ότι είμαι ένας ηθοποιός που παίζει ηλικιωμένους είναι ένα δώρο», είχε πει ο ίδιος στο νοτιοαφρικανικό Star. «Οι μισοί συνομήλικοί μου έχουν πεθάνει, οι άλλοι μισοί δεν θυμούνται καν τι έφαγαν για πρωινό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News