Κρατήστε αυτή τη φράση: «Η Ελλάδα δεν θα αναζητήσει σε έναν χρόνο από σήμερα, το καλοκαίρι του 2018, πιστωτική γραμμή στήριξης με νέες δεσμεύσεις, δηλαδή ένα κεκαλυμμένο νέο Μνημόνιο για να αποχαιρετήσει το πρόγραμμα, αλλά μετά την απόφαση της 15ης Ιούνη, είμαστε βέβαιοι ότι θα βγει καθαρά και με τις δυνάμεις της και θα αποχαιρετήσει οριστικά τα Μνημόνια και αυτή την πολυετή ταλαιπωρία της ελληνικής κοινωνίας».

«Η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές με το σπαθί της» έγραψε η ιστοσελίδα του ΑΠΕ για την ομιλία του Πρωθυπουργού με βάση την παρακάτω αποστροφή: «Η Ελλάδα δεν θα βγει τώρα στις αγορές προστατευμένη σε μια υγειονομική ζώνη για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους. Θα βγει με το σπαθί της και με όρους βιώσιμης προοπτικής». Την επόμενη μέρα το σούπερ της ΕΡΤ, κάτω από το πλάνο του Αλέξη Τσίπρα έγραφε: «Επενδύστε τώρα».

Oλα καλά μέχρι εδώ. Ξέρουμε τουλάχιστον ποιο είναι το νέο αφήγημα με το οποίο η κυβέρνηση θα «ροκανίσει» τον χρόνο (τον δικό της και δυστυχώς και τον δικό μας) για να περάσει ένας ακόμη χειμώνας γεμάτος με… σκληρές διαπραγματεύσεις για να φτάσουμε ως το σωτήριο καλοκαίρι του 2018. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: έχουν προηγηθεί το σωτήριο καλοκαίρι του 2015, του 2016 και ούτω καθεξής.

Με βάση την τεχνοκρατική ορολογία, αυτό που περιγράφει ο Πρωθυπουργός είναι το λεγόμενο clean exit, η «καθαρή» έξοδος από τα Μνημόνια την οποία πέτυχαν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος. Λέγεται έτσι γιατί δεν συνοδεύεται από ένα «δίχτυ ασφαλείας» όπως η προληπτική πιστωτική γραμμή (ECCL) την οποία απορρίπτει εκ προοιμίου ο Πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντάς την «κεκαλυμμένο νέο μνημόνιο».

Μοιάζει να το ξεκόβει και να ξεκαθαρίζει ότι εκείνος δεν υπογράφει και δεύτερο Μνημόνιο. Θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και θα βγούμε άπαξ και δια παντός από την εποχή των Μνημονίων. Απλά πράγματα. Μακάρι. Ας αποφασίσουν οι αγορές. Ωραία. Ποιος θα φταίει όμως αν δεν τα καταφέρουμε; Είναι απλό: η τρόικα (εξωτερικού και εσωτερικού)…

Τυπικώς το clean exit απαιτεί τη συγκέντρωση ταμειακών διαθεσίμων τουλάχιστον 9 ως 15 δισ. ευρώ για τους επόμενους 12 μήνες μετά το τέλος του προγράμματος, ώστε οι αγορές να γνωρίζουν ότι έχεις «καβάτζα» και ότι δεν κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή με χρεοκοπία. Για να χτιστεί αυτό το μαξιλάρι η κυβέρνηση πρέπει να κλείσει τουλάχιστον δύο αξιολογήσεις μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Η ουσιαστική προϋπόθεση είναι βέβαια η εμπιστοσύνη. Αν τα πετύχεις και τα δύο προχωράς και αντίο Μνημόνια.

Τώρα το εύλογο ερώτημα γιατί ψήφισε η κυβέρνηση μέτρα για τη διετία 2019 – 2020 αφού τότε θα έχουμε βγει από τα μνημόνια θα μας απασχολήσει στην επόμενη παράγραφο.

Αν δεν νικήσει το «καλό», όπως λέει ο Πρωθυπουργός, αυτό σημαίνει ότι θα έχουν νικήσει πάλι οι κακοί. Και τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση; Το σενάριο που διακινούν κυβερνητικοί κύκλοι εν μέσω καύσωνα έχει αληθινό ενδιαφέρον καθώς αποτελεί ένα πρωτότυπο μείγμα απόλυτου κυνισμού και εφαρμοσμένου σουρεαλισμού. Αν δεν κερδίσει το καλό, το σενάριο προβλέπει ότι η κυβέρνηση θα ακυρώσει τα μέτρα της διετίας 2019-2020 και θα πάει σε εκλογές με ένα ξεκάθαρο δίλημμα: αν ψηφίσετε Μητσοτάκη θα εφαρμόσει τα μέτρα (άλλωστε το έχει πει ότι το κράτος έχει συνέχεια), αν ψηφίσετε Τσίπρα τα γλιτώνετε. Καλό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News