«Ξεπερνάμε πολλές φορές ακόμα και θεσμικά εμπόδια αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση». Περιέργως η λέξη που υιοθέτησε ο Πρωθυπουργός είναι σωστή. Εχει βέβαια αιώνες να εμφανιστεί στον λόγο μας, όπως άλλωστε και ηγέτης αντίστοιχος αυτού που την εκστόμισε.

Ο Αλέξης Τσίπρας στήριξε τον Παύλο Πολάκη στην αντιπαράθεση που είχε με τους δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας. O Παύλος Πολάκης επέκρινε την απόφαση του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία, η Εφορία δεν μπορεί να σε ελέγχει για όσο διάστημα θέλει –πέντε χρόνια είναι αρκετά. Οι δικαστές του ΣτΕ δίεπραξαν το, αισθητικής φύσεως, ατόπημα να απαντήσουν προς τον Πολάκη, αποδίδοντας του τον χαρακτηρισμό του αστοιχείωτου. Ωστόσο ο Πρωθυπουργός έσπευσε να τον καλύψει. Και αυτό είναι πρόβλημα. Όχι για τον Πρωθυπουργό. Και ασφαλώς δεν απασχολεί τον Πολάκη. Το πρόβλημα είναι δικό μας.

Την προηγούμενη φορά ο Αλέξης Τσίπρας είχε προαναγγείλει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες. Δεν έπεσε μόνο έξω. Επεσε και έσπασε και τα μούτρα του. Αυτή τη φορά προτίμησε να τρολάρει το Δικαστήριο, έχοντας μάλιστα δίπλα του τον Παύλο Πολάκη.

Ενας ανώτατος πολιτειακός άρχοντας, ο δεύτερος τη τάξει, όχι απλώς επιβραβεύει τον υπουργό του για την επίθεση κατά της Δικαιοσύνης, αλλά προαναγγέλλει και την υπέρβαση θεσμικών εμποδίων. Δεν μπορεί να φταίει η ζέστη, είχε κλιματισμό εκεί μέσα. Ο Πρωθυπουργός, ο πολιτειακός παράγοντας που οφείλει να αξιοποιεί το κύρος του λειτουργώντας ως θεματοφύλακας των θεσμών, λέει ότι θα ξεπεράσει θεσμικά εμπόδια. Είτε δεν καταλαβαίνει τι λέει, είτε ξέρει πολύ καλά και μάλιστα διαλέγει και τις λέξεις. Και στις δύο εκδοχές έχουμε πρόβλημα.

O καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου (πολιτευτής κατά τον Τζανακόπουλο) Σταύρος Τσακυράκης, το συμπυκνώνει πολύ εύστοχα: «Είναι ατυχής η φράση “θεσμικά εμπόδια που τα ξεπερνούμε.” Οι θεσμοί δεν είναι εμπόδια για να τα παρακάμψει κανείς αλλά θεμελιώδη στοιχεία της δημοκρατίας. Το χειρότερο είναι ότι με τη φράση αυτή εννοείται η δικαστική εξουσία, την οποία δεν είναι νοητό να επιδιώκει κανείς να την “ξεπεράσει.”».

Όχι, ο Πρωθυπουργός δεν έχει ανεπαρκή συγκρότηση. Οι αναφορές του είναι επιτηδευμένες και αντανακλούν μία σταλινικού χαρακτήρα αντίληψη που, βέβαια, υιοθέτησαν όλες οι κυβερνήσεις. Και αυτός, όπως και οι προκάτοχοί του, θεωρεί ότι η Δικαιοσύνη δεν μπορεί παρά να είναι εκτελεστικός βραχίονας της κυβέρνησης. Ο Πολάκης, άλλωστε, το είχε πει ξεκάθαρα: δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις αντίθετες προς το κυβερνητικό έργο.

Η διαφορά με τους προηγούμενους κυβερνήτες βρίσκεται στην έλλειψη τακτ και στον ωμό κυνισμό με τον οποίο περιγράφονται οι προθέσεις τους. Και αυτό, ξέρετε, αποδίδει επικοινωνιακά. Σιγά μην αντιλαμβάνεται η κοινή γνώμη τις αποχρώσεις στη διάκριση των εξουσιών και τη φύση του θεσμικού ατοπήματος. Στο καφενείο θα πουν ότι είναι οι δικαστές που δεν άφησαν τον Τσίπρα και τον Πολάκη να μεγαλουργήσουν και να σώσουν τη χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News