Τους πήρε λίγο παραπάνω, αλλά έπειτα από δυόμισι χρόνια η πρώτη φορά Αριστερά βρίσκεται αντιμέτωπη με την πεζή και βρωμερή πραγματικότητα. Ούτε θεωρητικές αναλύσεις, ούτε διαπραγματεύσεις και Μνημόνια, ούτε αντιπαραθέσεις με τον Σόιμπλε, ούτε τηλέφωνα στην Μέρκελ.

Μόνο σκουπίδια.

Δηλαδή, ένα πρόβλημα καθημερινό και τεράστιο, ένα ζήτημα που αναγκάζει την κυβέρνηση να κάνει αυτό που είναι η δουλειά της: να κυβερνήσει.

Βέβαια, το πρόβλημα είναι αποτέλεσμα δικών της λαθών. Ο υπουργός Εσωτερικών είναι εκείνος που υποσχέθηκε τον Παράδεισο στους εργαζομένους των δήμων και προσέκρουσε στον νόμο και το Σύνταγμα. Εκεί που θα διόριζε και θα μονιμοποιούσε τους συμβασιούχους, αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι πολύ απλά… δεν μπορεί να το κάνει.

Και τώρα, με άλλη μία ομάδα εξαπατημένων στους δρόμους και τα σκουπίδια να σχηματίζουν βουνά, τι γίνεται;

Εδώ θα δοκιμαστεί η «πρώτη φορά Αριστερά» έστω και κάπως αργά. Εχοντας κοιμίσει και εξαντλήσει τους πάντες με τις δήθεν διαπραγματεύσεις, τα πολιτικά τεχνάσματα και την μικροπολιτική διαχείρισή της επί δυόμισι χρόνια, πρέπει να βρει λύση σε ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με την καθημερινότητα, την ζωή των πολιτών και την απειλή της δημόσιας υγείας.

Τα τελευταία δυόμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός έχουν εξαντλήσει όλα τα περιθώρια και τις αντοχές σε συζητήσεις περί της ιστορικής σημασίας της παρουσίας τους, περί της κατάκτησης της εξουσίας, περί της μάχης του με φαντάσματα και διαπλοκές, και άλλα τέτοια.

Τώρα πρέπει να δείξουν αν και κατά πόσον μπορούν «να κάνουν την δουλειά». Και αυτή δεν είναι άλλη από την διακυβέρνηση. Που σημαίνει: πολιτικός συντονισμός της κοινωνικής ζωής. Αν αρκεστεί κανείς σε αυτόν τον ορισμό της λέξης, ακούγεται οξύμωρο το να κατορθώσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι τέτοιο και να εκτελέσει την αποστολή.

Δεν έχει ασκηθεί σε αυτό και το διάστημα που έχει περάσει είναι μεγάλο και κρίσιμο.

Από τις αρχές του ’15, αντί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για μία αποτελεσματική διακυβέρνηση, έχει κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να την υπονομεύσει. Η δουλειά προϋποθέτει αν μη τι άλλο την εξασφάλιση συνθηκών ομαλότητας και ηρεμίας. Αυτό που έχει συμβεί είναι η καλλιέργεια διχαστικού κλίματος και η σχοινοβασία μεταξύ ακραίων και αβάσιμων υποσχέσεων και διαρκούς διάψευσης.

Μιας και η πρωθυπουργική ιδιόλεκτος έχει «εμπλουτιστεί» πλέον με ορολογία πεζοδρομίου, η πρόκληση θα μπορούσε να διατυπωθεί με το γνωστό: «Eδώ σε θέλω μάγκα μου…».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News